نمای دیگر از کتابخانه آلتو

بنابراین به میزها نرسیده و مواردی با درخشانی می توانند به حداقل برسند. این بدان معنا است که هرخواننده ای می تواند متوجه نور بدون سایه شود و« آلتو » تمرکز روی متن را در نظر می گیرد.به شکل درونی ، در ارجاع به فرایند طراحی او برای کتابخانه آلتو درویپوری بر اساس این راهکار نور پردازی نور به شکل زیر توصیه می کند:

وقتی من کتابخانه شهر ویپوری برای مدت ها طراحی می کردم با کمک طرح های اولیه به راهحل رسیدم. از نوعی چشم انداز فوق العاده کوهستانی با صخره ها با نور خورشید در موقعیت ها متفاوت روشن شدن ، من به تدریج به مفهوم ساختمان رسیدم . هسته ی معماری کتابخانه متشکل از مناطقی برای مطالعه و امانت دادن کتاب در سطوح مختلف است در حالی که مناطق مرکزی و کنترل نقطه بالایی روی سطوح متفاوت را شکل میدهد. طرح های کودکانه نه تنها ارتباط غیر مستقیمی با مفهوم معماری دارند. اما انها به یکدیگر پیوسته وطرح و هر بخش را با یکدیگر پیوند داده و نوعی وحدت ساختار عمومی واقفی را ایجاد کردند.

نور در سطوح

جدای بهره بردن از سطوح مناسب نور منتشر، موقعیت مطالعه به نظر می رسد دارای بعد دیگری برای « آلتو » است. با رد فضای مطالعه به عنوان یک نما، امکان مشخص نمودن ان با باز بودن طبیعی چشم انداز فنلاندی زیر اسمان پوشیده از ابر وجود دارد. ماجراجویی از نوع مطالعه حذف شده و از فضای بیرونی داخل فاصله می گیرد که بین زمینه مواج کتاب ها و اسمان بدون تغییر قرار دارند و محیط وزمان مورد سوال هستند.

مساله مطالعه چیزی بیش از مشکل دید است، نور مناسب مطالعه امکان استفاده از موقعیت های بسیار از بدن انسان و هر رابطه مناسب بین کتاب و چشم را ممکن میسازد. مطالعه کتاب شامل نوع عجیب تمرکز به لحاظ فیزیکی و فرهنگی است، وظیفه ی معماری حذف تمام عناصر ی است که اختلال ایجاد می کنند.

آلتو

همانطور که این مطلب نشان می دهد، مقاله ی « آلتو » در سال 1940 با عنوان « انسانی ساختن معماری » استدلال می کند که معماری نمی تواند کاملا در شرایط علمی منطقی شود و در عوض تاکیدی می کند که خواسته های ان همیشه با به شکل یکنواخت حفظ شده و ریشه در نیازهای بشر دارد. با استفاده از کتابخانه « ویپوری » او برای نشان دادن این رویکرد، او توصیه می کند که اگاهی از خود نور محلی امکان کاربرد اصول علمی را فراهم می کنند و فناوری تنظیم می شود (پنجره های بام به عنوان سیستم نور پردازی طبیعی مطرح می شوند ) تا اطمینان حاصل شود که مکانی با نور طبیعی مناسب با فضایی تیره و درون گرا ایجاد می کند.

« اواره ای بر فراز اسمان مه گرفته » هر یک از خوانندگان آکتو تاریکی را در پایین رها کرده و مداروار بالا می روند تا به نمایی بالا ار تپه کتاب هابرسند. از این نقطه، کتابخانه فضایی برای محیط شخص با عوامل طبیعی می شود که چشمانداز بدون جهت را نشان می دهند.