دیاگرام کلیسا

دیاگرام کلیسا دیاگرام هایی است که به کمک ان ها معمار به تشریح نقشه ی کلیسا می پردازد.طراحان کلیسا با این میراث کار کرده اند( و بر خلاف اشکال نور مصنوعی ) و اشتیاق برای یافتن وسیله ای داشته اند که در ان نور برجسته تر باشد. به علاوه ان ها نیازبه اشاره ای به تنظیمات یا مکان ها یعنی نور بر دیوارهای مسطح همیشه می تابد و فضای های مشخصی را ایجاد می کند همان طور که « اپیا » در اغاز قرن بیستم نظریه پردازی کرد.

ان ها نیاز به تمایز فضایی و ساختار سایه روشن داشتند که می توانست مکانی ساخته دست پروردگار رانشان دهد و از این رو نور و محل مناسبی برای خلق ان در این رابطه انتخاب مکعب دو گانه به نظر اختیاری می رسد،نقطه ترک مدرنیست به جز برای این احتمال که ساختمان خدا نیاز به هندسه ی ایده الی دارد.

طراحان

طراحان توضیح می دهند که مکعب برای راهبان و دیگری برای حضار، بنابراین ممکن است به عنوان دو طرحی در نظر گرفته شود که پروردگار را قبل از انسان در نظر می گیرند. مشتق ان هر چه باشد، این مکعب در بطن معمای غیر قابل حل ظاهرپرست از یک سو جای دارد و به نظر می رسد که وارد قاموس اوبرای توصیف ماهیت او می شود ودر سوی دیگر طرح در واقع کاربرد ماهرانه غیر پیشین مکعب ها را نشان می دهد، امابیشتر زیرا نیازی به درک فضا ندارند.

به بیان دیگر ، امکان دارد در این کلیسا شرکت کنید بدون انکه حتی تشخیص دهیدمکعب در مرکز قرار دارد و هندسه بیش از حد مرکزی که ان ها را ان حمایت می کنند نیز این است که چرا جنبه های طراحی دارای ناشی گری کنجکاوانه است. چنین معمای ظاهرپرستانه ای دردوره مدرنیستی مطرح نمی شود .

انچه فضاهای مقدس « لکوربوزیه » و باراگان [66] را حفظ می کند عنصر خشونت است. این در اینجا نیز درست است که هماهنگی نظری مکعب دو گانه که امکان عملکرد به عنوان متجاوز یا مامور اگاهی با لباس مبدل را ممکن می سازد.
از جنبه منفی،هندسه مکعب دو گانه تا جنبه های نور پردازی تقویت شده و تمام توجه بعدی را به محراب و منظره ی تاریک ان در مقابل قرارگیری در مرکز را معطوف می سازد.