تجمعى از نور-طرحى از لكوربوزيه از درهاى کلیسا ران شامپ

کلیسا ران شامپ ويژ گى و معناى خود نور تحت اين شرايط تغيير مى كند.روشنايي ماهرانه در فضايى داخلى در اثار او سطح پر منفذى از سيمان خام را ايجاد مى كند و از اين رو در محتوايى سايه دار منبع نور شود،تاثير حاصل از بخش هايى با ونگ تند است كه در سطوح به كار رفته است.

زمين خلق شده تا روشنايى را در خود جاى دهد.با بررسى تركيبات هم اهنگ اشكال مشخص خادم به ثبت استنباط در زمينه اساسى را جهت مى بخشد.(بيشتر در «لاتورت»[٥٠] قابل توجه است)همچنين بالا رفتن ارايه مجموعه هاى معمارانه به عنوان چشم اندازهاى كيفى حاصل از مرزها و قسمت هايي مكعبى شامل زمينه در تجربه ى فردى در گرايش و تعيين جهت كار است.

زاویه زمین

در واقع ممكن است خط سير شعر از زاويه ى مستقيم به عنوان حركت از زمين و اب به تفكرى در نشانه اى به اوج رسيده از زاويه ى قائم مطالعه شود.در چنين محتوايى،نور قالبي يا حتى خورشيد نشانه مى شود و تنها نمايشى ساده از عملكردها نخواهد بود.

با شيوه ي درك پديده،ممكن است از بررسى سريع تر به مجموعه هاى زمينى مانند در سبك نگارش قرن شانزدهمى ايراد گرفته شود،غار زيز زمينى و موارد داراى تناقض ظاهر مى شوند.تساوى بين تناقض موجود در فرهنگ ذاتى ماو مدرنيسم به از أوائل دهه ى ١٩٥٠ ايجاد مى شود.اين امر نشان مى دهد كه بازگشت به موارد اوليه در ارتباط با تمايل يا اتكايى است كه فيلسوفان در نشان دادن ابهامات و پيچيدگى ها دارند كه در غير اين صورت ممكن است در ارتباط گرايى بخش هاى موجود حل شود.

گر چه،هميشه ساده هايى وجود دارند كه گريزى به مرگ يا حداقل تراژدى هستند(كه به سادگى وقتى به اشكال نادرستى  اداره مى شود،غم افزا مى شود،مانند بسيارى از بلوك هاى مسكونى دهه ى ١٩٦٠ ) اشكال محكم و سخت هستند اما فضاها ماليخوليايى و تا حدى مضطرب هستند.

لکوربوزیه

«لكور بوزيه» اين روند را در فضاى داخلى «ران شامپ» تبديل به جايگاهى مى كند(در حالى كه به نظر مى رسد فضاى بيرونى مجسمه اي اختيارى باشد)ممكن است به سادگى قضاوت و استعداد او را زير سوال برد،اما تقريبا توافق كلى وجود دارد كه نشان مى دهد در چنين مجموعه هايى چه چيزى دنبال مى شود.

مقايسه خود «لكور بوزيه» با پارتنون جنبه اى از نور را تداعى مى كند كه حس بازگشت به روزگاران گذشته را در بيننده ايجاد مى كند و ايجاد ان را براى معمارى و از اين رو به لحاظ فرهنگى توصيه مى كند كه بيش از كالا يا اقدامى مشخص ديده مى شود.

چالش يافتن در كاپيتاليسم مدرنيتى،فرهنگى مساوى در غنى بودن با موارد موجود در گذشته است كه همسو با فراخوانى مكرر تحول طيف تكرارى باقى مى مانند.گر چه علاقه ى كمى در حال حاضر به نوعى نماد گرايى و عرفان در تحقيق حاضر «لكوربوزيه» وجود دارد،انگار تمام پديده هاى بشرى را مى توان به مفاهيم ماندگار كاهش داد.

شايد اين نشانه اخر از برترى ،فراخوانى وي از درك كهن نور به عنوان واسطه اى با شرايط كلى بشر (رايج ترين ان ها) به عنوان تراژدى در نظر گرفته مى شود زيرا اين گونه شده است