نور ونیزی

قبل از اینکه در مورد کار اسکارپا در «فونداسیون کریانی استامپالیا» بحث کنیم ، چندین کلمه در مورد نور ونیزی ، به ترتیب وجود دارند. وقتی از میان یک تالاب به شهر نظر می اندازند. بسیاری از نویسندگان تصویر و منظره ی نیمه خیالی را از شهر توصیف می کنند: یک ارگ غیر واقعی شهری معلق در هوا در سمت افق بین فضاهای ازاد منقطع عریان دریا و اسمان .

از طرف دیگر از زمین های اطراف بارانداز شهر فهمیده می شود که این زمین ها، فعل انفعالات نور و اب را در بر می گیردو تاکید می کنند که شهر هرگز از یک لحظه تا لحظه ی بعدی کاملا یکسان به نظر نمی رسد. و بر عکس مناظر دراماتیک دیداری که اب راهرهای شهر ایجاد کرده اند، و نیز هنوز یک شهر تاریک است.

گراند کانال

زمین به عنوان یک موقعیت و محل، همیشه در اولویت قرار داشته است و در نتیجه « گراند کانال » که از بین جزایری رد می شود که ساختمان های بلندش نزدیک هم قرار گرفته اند و در معرض باد هستند نشان می دهد که بسیاری از اندرونی ها به نور طبیعی بسیار ناچیزی دسترسی دارند. نباید فراموش کرد که در بسیاری از کوچه های مرکزی و نیز بین ساختمان های 4 طبقه ، فقط 5/1m پهنا و فاصله وجود دارد و کانال های کوچکتر فقط 3m پهنا دارند..

گوشه های نه چندان بزرگ و حیاط هایی برای تشدید این وضعیت وجود دارد که تراکم طبقه ی شهری را کمتر می کنند و باغ ها به ندرت وجود دارند: در داخل ونیز، سایه است که حکومت می کند.

نور

ایا این جو غیر معمول نور که جنبه های زندگی را شکل می دهد، در ونیز وجود دارند؟ با بیان دفاع طبیعی که از طریق موقعیت تالاب شهر ایجاد شده است، گاهی بحث می شد که نمای ساختمان ونیزی به سبک «گوتیک » بیشتر از نمای ساختمان ها در شمال ایتالیا در معرض نور قرار دارند.
با نشان دادن مکان های بیرونی و درونی در مسیر ورودی بالکن ها و ایوان ها سر پوشیده، ان ها، همیشه به طور غیر معمول ، یک جریان سیال را از بین این در گاهی ها نسان می دهند. هیل بیان کرده است که تصمیم ورونیز [72] در قرار دادن صفحه های مهمانی اش پایین تر از رواق های ستون دار که «اندرونی های» را شکل می دهند که هنوز در تمام جهات به روی عناصر باز هستند، به یک کار ونیزی با شفافیت بر می گردد .

انچه مسلم است این است که بین دسترسی طبقه نجبای ( اشراف زاده های ) ونیزی به نور و قابلیت دید نمای یک قصر همیشه یک علامت و نشانه ای از وضعیت سیاسی و اجتماعی وجود داشته است . باید توجه داشت که پیانوی « نوبیل » [73] در قصرهای ونیزی در طبقه دوم قرار دارد که نور در انجا از طبقه اول بیشتراست.