نور مورد پرسش

نور مورد پرسش از دید کارشناسان

نور مورد پرسش از دید کارشناسان ، در موزه برلین ،لینز کانید نوری را پیشنهاد می دهد که معنای ان مشخص نیست. اواین کار را جهت ایجاد شرایطی انجام می دهدکه در این شرایط معمای فلسفی وفرهنگی معاصر مشخص می شود. شرایطی که به معنای ان است بازدیدکنندگان دیگر قادر نیستند نسبت به جهان فعلی بی اعتنا باشند.

او این کار را با دنبال کردن چهار مسیر فکری در مورد نور انجام می دهد: دو راهروی عمودی (پلکان اصلی ،فضای خالی) و دو راهروی افقی (فضاهای گالری و مسیرهای زیرزمین)از این راهروی جداگانه روایاتی جایگزین ازنور ظهور می کنند.
تابش نور وارونه از پنجره ای که به شکل پل ساخته شده است ، اول از همه دو توالی عمودی متفاوت ساختمان در نور این پرسش را مطرح می کند که جهان ایجاد کننده مفهوم را می توان از طریق نور ساختاربندی کرد. در پلکان اصلی با انفجار نوری مواجه می شویم که به سمت بالا می رود، تاریکی مداوم به سمت پایین می رود.

در این روند، نور و چشم انداز به عنوان منابع گرایش به کار گرفته می شوند. موضوع سنتی زمین در تضاد با نور اسمان، اگرچه همانطور که اشاره شده تا حدی نور در این مورد برتر است. در مقابل، در فضا ی خالی، لینز کانید سایه را نشان می دهد و به دنبال قابل لمس ساخته شرارت این سایه با ساختربندی تمایز منفی نور است.

در این فضای کاملا درون گرا، راهی به بیرون وجود ندارد. نور را نمی توان دید. سایه ان را می پوشاند. این نور متقابل تعیین موقعیت را رد می کند. فضای خالی، تهی از نور است، مکانی که نور می میرد.

معبد موجود در رم یکی از مشخص ترین مثال ها از ساختمانی است که با نور طبیعی و از طریق پنجره های بام روشن می شود و وابسته به نمادگرایی سنتی با نور است که امکان ساختاربندی نور و زمان را می دهد.

این روند واسط فاصله و تفاوت بیناسمان و زمین ،پنجره گرد موجود در گنبد ساختمان و کف ان است،انچه برتر است و انچه بشر است، انچه منبع نور و حیات است وانچه مورد تغییر و زوال است. نور به شکل نمایشی معبد «پانتئون» [179] را احیا می کند.

این لینزکانید نشان می دهد که فضاهای خالی نشانه های منتشری هستند که کاربرد عمومی گذشته و اینده را مشخص می کنند. تا وقتی نور محل نگرانی است، فضایی در حد معبد پانتئون را به سختی می توان تصور نمود.

برگرفته از کتاب معماری نور ، نویسنده امیر نادری