نقشه ی ساختمان از بالا

نقشه ی ساختمان از بالا در معماری

در کاهش پروژه فهرستی از عناصر تعیین کننده، معماری پروژه، هم روی هدف کلی تمرکز نمود که انجام معمارانه تاریخ اشیاء به نمایش در امده در این موزه با تاریخ غنی و چند بافتی برلین است. در نگاه او ،عناصر کلیدی پروژه اینها هستند فرم زیگزاگ، فضای داخلی نوعی برش که در ان چیزی وجود ندارد.

راهروی بن بست، مسیر به پلکان اصلی که به طبقات بالا ادامه یافته و به دیوار ختم می شود. باغی که پوشش گیاهی اندر دسترس نیستند و به شکل نامنظمی طراحی شده و باعث می شود بازدیدکنندگان احساس خوشایندی حتی پیدا کنند، واقعیت این است که ساختمان در اصلی ندارد، از مسیر پلکانی می توان وارد ساختمان شد که از تالار ورودی موزه برلین به زیر زمین ان می رسد.

با اطمینان از اینکه بازدیدکنندگان با وحدت پنهان موزه ی اصلی و بخش جدید به شکل اساسی روبه رو می شوند.«لینزکانید» امیدوار است نشان دهد: با وجود لحاظ نمودن دو تاریخ در ساختمان های مرتبط به خود همیشه از لحاظ بصری به هم ارتباطی نداشته باشند، ان ها به شکل نامشخص با هم پیوند دارند و تا همیشه اینگونه در برلین باقی خواهند ماند.

با این اسناد، به نظر نمی رسد نور موضوع اصلی پروژه باشد و هنوز از اتوبیوگرافی او( که در ان یک فصل کامل به نور اختصاص یافته است) و از نظرات «هلن نیت»[172] عکاس معماری که پروژه های مختلف او را ثبت نموده و مقاله تصویری خود را در مورد ساختمان منتشر نموده است مشخص است که او همیشه به نور نمادین و واقعی و متافیزیکی فکر می کند.

تغییرات متهورانه او در محتوای ساختمان نشان می دهد که او با درهم ریختن از پیش تعیین شده مفروضاتی در مورد اینکه چگونه باید نور را در شرایط معمارانه تصور نمود، مشغول است.

برگرفته از کتاب معماری نور ، نوشته امیر نادری