فضای زیر گنبد در موزه “Sir Soan “، لندن

فضای زیر گنبد در موزه “Sir Soan “، لندن

فضای زیر گنبد در موزه “Sir Soan “، لندن ، در دوره ی ویکتوریا مشکل تامین نور شهر چندان مورد توجه قرار نگرفت. واضح بود که اصول علمی و عملی کنترل بهره برداری موثر تر ان باید صورت گیرد، در صورتی که زندگی شهری قابل تحمل می بود.

در این شرایط یک توصیف دقیق تر و پیش بینی رفتار نور و تایید اثرات فیزیکی ان با نواوری های فنی همراه بوده است که میزان نور موجود را افزایش داده است. (پنجره های بزرگتر، پنجرهایی با قاب های بزرگتر و شیشه های شفاف تر و وادارهای کمتر، نور بیشتری با کف های سرامیکی قابل شستشو جذب می شد).
تا چه زمان لندن هنوز همدر تاریکی فرو رفته است؟ در قرن گذشته قطعا توسعه ی بیشتری داشته است، وبخش هایی از ان پرجمعیت تر شده اند، اما بعد از سال 1956 با لایحه هوای پاک، ساختمان هایی تمیزتر و شرایط جوی روشنتر شرایط نورانی شهر را بسیار بهبود بخشید.

اهالی لندن ممکن است امروزه زمان بیشتری را در خانه های خود با نوری بیشتر از حد نیاز خود بگذرانند. اما معمولا بیشتر از اجداد خود به بیرون از پنجره نگاه می کنند. مشکلی که امروزه معماران با ان مواجه هستند هنگام ساخت مجدد و تامین نور بیشتر بسیار چالش برانگیز است، و سوال هایی را در مورد نحوه ی بررسی مجدد محدوده ها و نور شهر را دوباره بهبود بخشبد.

در این فصل دو پروژه ی اسکان مجدد اخیر ساختمان های دوره ی ویکتوریا، یکی درهاکنی و یکی در کامسیگتن، موقعیتی را برای منعکس ساختن انچه که نور شهر باید با توجه به مکان و اسکان ایجاد کرد، مورد بررسی قرار می گیرد.
با اغاز این پروژه ها در دهه 1990 دو پروژه ی فوسازی ،یکی توسط«نیلا مک لاگلین»[184] و دیگری توسط«لیزا شل» [185] هر دو تغییر ساختمان ها یی دخیل بودند که تاریخچه ی ان ها را باید مورد مطالعه قرار داد.

به علاوه، این امکان وجود ندارد که تحول نوری را که ایجاد کرده اند، توصیف کنیم مگر اینکه روشی را که با ان شرایطشان به لحاظ نوری در طی قرن گذشته تغییر کرده بود و نیمی از ان به طور خلاصه توضیح داده خواهد شد.

برگرفته از کتاب معماری نور نوشته امیر نادری