ديد از بالاى پله ها به سمت پائين موزه

ديد از بالا پله ها به سمت پائين موزه

ديد از بالا پله ها به سمت پائين موزه:هيچ مسير اوليه اى در گالرى هاى طبقات بالا وجود ندارد. انچه به وسيله ى لينز كانيد به عنوان مسيرهاى فعال توصيف مى شوند، اين فضاها داراى سطوح ديوار بيرونى هستند كه قطعه قطعه شده، سوراخ شده يا به وسيله ى نور تقسيم شده است. روايت او براى ريشه هاى اين طراحى طيفى از إشارات مداوم به جهت مخالف به شكل جداكننده ديوارها را مى سازد.

بهره گيرى از نور طبيعى در موزه

پنجره ها تظاهر فيزيكى از شبكه ارتباطات هستند كه در محل پخش مى شوند. اين برش ها خطوط توپوگرافيكى واقعى هستند كه به نشانه هايى از المانى هادر سراسر محل پيوسته و تشعشع مى يابند. پنجره ها ثبت اين نشانه هابه وسيله ى ديوارهاى خود موزه هستند.

نماى خارجى

در ادامه ديده مى شود كه او كاملا اگاه از بى نظمى نظم بندى شده اين نوشته ها است كه موقعيت پنجره ها را تغيير داده و نقش جديدى به ان ها مى دهد. ان ها نماهاى بلندى از شهر را ارايه نمى دهد اما نگاهى اجمالى و غير قابل پيش بينى و مبهم از شهر را ايجاد مى كنند. ان ها انچه ظاهر ديوار حائل موزه است را شكاف مى دهند.

بخش جنوبى – شمالى

نورى كه وارد موزه شده و از ان خارج مى شود از پنجره هاى معمولى نمى ايد ، چون پنجره هاى قراردادى در ساختمان وجود ندارد. البته مكان هايى وجود دارند كه مى توانيد اسمان را ببينيد جايى كه مى توانيد خيابان و فضاى مقابل خود را ببينيد اما هر گونه عنوان پنجره هاى سنتى مانند حفره هايى در ديوار در نظر گرفته نشده اند كه بتوان از ان ها به بيرون نگاهى انداخت .

ان ها با منطق كاملا متفاوتى از باز بودن فضا توليد شدند. اين فضاى مخصوص بالابر نيست كه معمار مى تواند تعيين كند و مربوط به سيستم متشكل از تركيبات هندسى هم نيست. در عوض،فضايى است از انچه از نگاه هايى به زمين اطراف باقى مى ماند، نگاه ها، نماها و بارتداد اجمالى كه گاهى بسيار تصادفى است، خطوط عرضى – طولى منظم متعلق به تصويرى از نشانه ها كه نسبت به مخاطب متقاطع مى شود. از اين رو از خارج از پنجره ها( مواردى مانند صليب ها، نوارها، اشكال نامنظم، خطوطى كه سرگردان هستند، خطوطى كه تقاطع دارند) هيرو كليف هاى تيره اى هستند كه در سر در و نماى عمودى از جنس فلز روى ثبت شده اند.

در داخل ان ها خطوط مبهمى از نور هستند كه جدا قرار مى گيرند. شرايط جوى هر چه باشد، تقاطع اتفاقى پنجره ها با كف محيط و سقف ها قسمت هاى روشن ترى از نور ايجاد مى كنند كه به صورت تصادفى سفيدى يكدست گالرى هاى جعبه مانند را نشان مى دهد. در نور خورشيد نظم فضايى به صورت خطوط دقيقى از نور در نظر گرفته مى شوند كه در محيط داخل پخش مى شود.

برگرفته از کتاب معماری نور ، نوشته امیر نادری