ویتامین های مورد نیاز برای پوست

ویتامین ها

بنابر تعریف، ویتامین ها ترکیبات آلی مختلفی هستند که به مقدار کم در غذا وجود دارند و وجودشان برای عملکرد طبیعی و فیزیولوژیک (فیزیولوژیک بینی عملکرد طبیعی و پائولوژیک یعنی عملکرد بیمارگونه) بدن لازم است.

وازه ویتامین در بازار صنایع آرایشی اثری جادویی دارد ولی در واقع اثرات مثبت بعضی از ویتامین ها روی پوست به اثبات نرسیده است. در دهه گذشته، ویتامین های با اثر آنتی اکسیدان توجهات زیادی را به خود جلب کرد. این ویتامین ها شامل ویتامین C بتاکاروتن و ویتامین E می شوند. به نظر می رسد که این ویتامین ها رادیکال های آزاد اکسیژن را که به بافت های بدن آسیب می رسانند، به دام می اندازند. مطالعات زیادی انجام شد تا مشخص کند که آیا به راستی اضافه کردن این ویتامین ها به رژیم غذایی بروز بیماری های قلبی عروقی و سرطان را کاهش می دهد یا خیر. اگرچه بعضی مطالعات به چنین نتایجی رسیده اند، این مثله هنوز مورد بحث است. به علاوه، این سؤال که آیا اضافه کردن ویتامین ها کیفیت پوستا را بهبود می بخشد و از پیر شدن پوست جلوگیری می کند، هنوز بی پاسخ مانده است.

رادیکال های آزاد اکسیژن چیستند؟

رادیکال های آزاد اکسیژن، مشتقات فرعی تغییرات شیمیایی مولکول اکسیژن هستند و به طور دایم در بافت های بدن تولید میشوند تولید این رادیکال ها در واکنش به شرابط بخصوص – از جمله قرار گرفتن در برابر آفتاب و اشعة » و همچنین استعمال دخانیات و آلودگی محیطی به بیشتر می شود.

رادیکال های آزاد اکسیژن به دیواره سلولی و ماده ژنتیکی موجود در سلول (DNA) مدمه میزنند و ترکیبات بیوشیمیایی موجود در سلول را تغییر می دهند. به نظر می رسد که رادیکال های آزاد اکسیژن نقش مهمی در بیماری های قلبی به غرونی و ایجاد مدخليها دارند دانشمندان عقیده دارند که تأثیرات تدریجی و تجمعی رادیکال های آزاد اکسیژن روند پیری پوست را در سیستم های مختلف بدن از جمله پوست) تسریع می کنند. همچنین، به نظر می رسد که صدمة پوستی ناشی از آفتاب به دلیل تأثیر رادیکال های آزاد اکسیژن باشد.

آنچه در مورد کاربرد ویتامین ها در پوست می دانیم

تا همین اواخر بحث اصلی کسانی که تأثیر فرآورده های حاوی ویتامین ها را انکار می کردند این بود که ویتامین ها نمی توانند از لابه گرانیتي پوست عبور و به درم با آپدرم نفوذ کنند. تحقیقات اخیر نشان می دهد که ویتامین های Cو E موجود در بعضی از فرآورده های پوستی در واقع به داخل اپیدرم نفوذ می کنند و جذب می شوند. میزان نفوذ به غلظت ویتامین و ترکیب مواد دیگر موجود در فرآورده بستگی دارد. باید به خاطر داشت که اگر چه ویتامین ها به اپیدرم و درم نفوذ می کند این بدان معنی نیست که الزاما ویتامین ها نفعی برای پوست دارند با در حکم آنتی اکسیدان عمل کرده، رادیکال های آزاد اکسیژن را به دام می اندازند و کیفیت پوست را بهتر می کنند.

ویتامین C

به نظر می رسد که ویتامین C در فرآورده های آرایشی خاصیت آنتی اکسیدان دارد و پوست را در برابر صدمات ناشی از اشعه ماوراء بنفش، آلودگی هوا و دود حفظ می کند. در ضمن، ویتامین C در تحریک سلول های درم به تولید کلاژن نقش دارند و به همین دلیل استفاده از فرآورده های پوستی حاوی ویتامین C مفید است.

توجه: باید تاکید کنیم که وقتی سخن از عملکرد ویتامین C در حفاظت پوست از اشعه خورشید و ماوراء بنفش به میان می آید، منظور این نیست که ویتامین C ضد آفتابی است که اشعه مضر را فیلتر با منعکس می کند، بلکه منظور این است ظاهر این ویتامین تأثیر مثبتی بر ترمیم مدمانی دارد که قبلا بر اثر نور خورشید به وجود آمده است

ویتامین A

در مطالب علمی منتشر شده، هیچ شاهدی بر این که فرآورده های موضعی حاوی ویتامین ۸ تأثیر مثبتی روی پوست دارند موجود نیست. از سوی دیگر، ثابت شده است که اسید رتینولیک که ساختمان شیمیایی مشابه ویتامین A دارد، تأثیر مثبتی روی پوست دارد.

پیش – ویتامین B(پانتنول)

ادعا شده که این ماده می تواند به بهبود زخم ها و کاهش التهاب پوستی کمک کند. بنابراین، پانتنول از اجزای معمول در محصولات ساخته شده برای درمان قرمزی پوشک در کودکان است.

ویتامین ها: خلاصه تاکنون هیچ مطالعه علمی کنترل شده ای بر روی انسان منتشر نشده که ثابت کند محصولات حاوی ویتامین تأنیر مثبتی روی پوست دارند. با این حال هر روز شواهد بیشتری به دست می آید که نشان می دهد که چنین تأثیر مثبتی ممکن است وجود داشته باشد. برای اثباث فايده ویتامین موجود در محصولات آرایشی برای پوست، به مطالعات بیشتری نیاز است.

مواد غذایی معمولی

تخم مرغ و شیر

به غیر از ارزش تغذیه ای، هیچ مدرکی مبنی بر این که فرآورده های آرایشی حاوی تخم مرغ و شیر نقشی در مراقبت از پوست داشته باشند وجود ندارد به غیر از این که احتمالا با افزایش رطوبت پوست، حالت نرمی پوست را افزایش دهند. حتی اگر چنین باشد. این خاصیت را می توان با استفاده از مرطوب کننده های استاندارد تامین کرد.

عسل، موم، ژل زنبور ملکه

این مواد، سالها در پزشکی عامیانه و در اصل برای ترمیم زخم مورد استفاده قرار گرفته انده عسل در ترمیم سوختگی مؤثر است که این ممکن است به خاطر غلظت بالای قند در عل باشد که از رشد باکتری ها در ضایعه جلوگیری می کند. با این حال، از نظر درمان سوختگی ها، هرگز مشخص نشده که عسل می تواند به اندازه فرآورده های آنتی باکتریال استاندارد مؤثر باشد، هیچ تأثیر مثبت دیگری در ارتباط با پوست (مثل جلوگیری از پیری پوست و…) از عسل و موم دیده نشده.

چند نکته دیگر

معنی کلمه طبیعی در محصولات آرایشی

تأکید می کنیم که هر چیزی را که دارای برچسب طبیعی باشد نباید بدون فکر تجویز یا استفاده کرد. در واقع داروهای مختلفی که برای درمان بیماری های رافعة جدی به کار می روند، در پیاری از موارد توسط پروسه های مصنوعی تولید می شوند و بدون شک درمان توسط این داروهای مصنوعی بر طی کردن دوره اطیما بیماری با مردن ترجع دارد. به همین شکل برای یک کودک استفاده از یک شامبری کاملا منامی، بسیار کمتر آسیب رسان و آزاردهنده است تا یک صابون معمولی که از چربی طبیعی حیوانی به دست آمده و علاوه بر این هر فرآورده ای که برچسب طبیعی داشته باشد الزامأ طبیعی نیست. در روند تولید چنین محصولات طبیعی، معمولا زنجيره کاملی از پروسه های مختلف مثل ضدعفونی کردن الکلی، از بین بردن باکتری ها و اضافه کردن مواد افزودنی و رنگ های مصنوعی و عطر وجود دارد. زمانی که محصول به دست مصرف کننده می رسد، معمرة کاملا با فرم طبیعی و اصلی خود متفاوت است حتی اگر با برچسب «طبیعی» به فروش برسد.

واضح است که باید از اضافه کردن مواد مصنوعی به فرآورده خودداری کرد. همچنین بهتر است از هر نوع روند غیر ضروری در تولید فراورده آرایشی اجتناب کرد. عواملی مانند عوارض جانبی فرآورده، مقدار صدمه با آزار ناشی از آن بر پوست و این که تا چه حد اثر آن از نظر علمی اثبات شده، مهم تر از «طبیعی» بودن فرآورده است.

فرآورده هایی که پوست را از اکسیژن غنی می کند

در باره بعضی از محصولات تبلیغ می کنند که به پوست اکسیژن می رساند. باید توجه داشت که پوست اکسیژن خود را از طریق عروق خونی موجود در درم به دست می آورد و در صورتی که صدمه ای به عروق خونی نرسیده باشد، پوست به هیچ منبع اگزن دیگری نیاز ندارد. به غیر از آن، در حال حاضر تحقیقات وسیعی در مورد صدماتی که اکسیژن و محصولات جانبی آن به مانند رادیکال های آزاد اکسیژن – به بافت های مختلف و از جمله پوست می رسانند، انجام می شود.

در واقع، فرآورده هایی مانند ویتامین E وجود دارند که فقط به علت اثر ضد اکسیدکنندگی استفاده می شوند.

تغذیه پوست

معمولا وقتی گفته می شود یک محصول آرایشی اموجب تغذیه پوست می شود»، منظور این است که این فرآورده حاوی موادی است که روی سلول های پوست تأثیر بیولوژیکی دارد تمام موادی که در این فصل مورد بحث قرار گرفتند، در این دسته جای می گیرند. تأثیر بعضی از این مواد از نظر علمی ثابت شده است و در بعضی موارد هیچ پشتوانه علمی وجود ندارد. عموما، پوست (یعنی اپیدرم و درم) مواد غذایی خود را از عروق خونی دریافت میکند که از طریق موادی که بر سطح آن مالیده می شود، موادی که پوست را تغذیه می کننده معمولا مواد چربی هستند که نسبت به آب نفوذناپذیرند و اکثرا در شب استفاده می شوند تا چندین سایت بر پوست باقی بمانند. این فرآورده ها حاوی موادی هستند که در صورت نفوذ به لایه های عمقی پوست برای پوست مفید است. به یاد داشته باشید که در «تغذیه» واقعی مواد به صورت اصلی مورد استفاده بافت قرار نمی گیرند بلکه مثلا پروتئین ها به اسیدهای آمینه شکسته می شوند و قندها به واحدهای تک قندی. بدین ترتیب، بافت های بدن نه باید و که می توانند مولکول های پیچیده ای مانند پروتئین ها را مورد استفاده قرار دهند.

نفوذ مواد به داخل سلول های پوست غشاء سلولی سطح خارجی سلول ها را تشکیل می دهد و همچون سدی انتخابی عمل می کند که ورود و خروج مواد را در سلول تنظیم می کند. غشاء سلولی از فسفولیپیدها ائرکیبایی چربی که حاوی فسفر هستند. پروتئین ها و پلی ساکاریدها اقندهای پیچمده) تشکیل شده است.

همان طور که در تصویر دیده می شود. فسفولیپیدها در دو لایه نظم گرفته اند. این آرایش عشاء سلولی از ورود و خروج کنترل نشده مواد چرب یا مواد قابل حل در آب جلوگیری میکند لیپوزوم ها برای نفوذ در درم و اپیدرم ساخته شده اند و با داشتن ساختمان فسفولیپیدی مثل دیواره سلولی) در دیواره سلولی نیز نفوذ می کنند و وارد سلول مي شوند. با استفاده از لیپوزومها می توان مواد فعال مختلف را در لابه کراتینی پوست که از لابه های به هم فشرده سلول ها تشکیل شده است، نفوذ داد. فصل ۲۱ در مورد کاربرد لیپوزوم هاست.

توجه داشته باشید که به تازگی مواد آرایشی تولید شده اند که حاوی ویتامین های مختلفی از جمله ویتامین های C و E هستند و از آنجا که مقدار مشخصی از این ویتامین ها به سلولهای درم و اپیدرم میرسد. می توان این را شکلی از تغذیه پوسته در نظر گرفت.