هر آنچه باید درباره مراقبت از پوست بدانید

۵۰ سال پیش متخصص پوست نمی توانستند تغییرات عمده ای در پوست بوجود بیاورند. آنها قادر به کنترل آکنه و از بین بردن آثار به جای مانده از آن نبودند و یا نمی توانستند آسیب های ایجاد شده در اثر نور خورشید را درمان کنند. سرطان پوست خطری جدی محسوب نمی شد، در حقیقت، هنوز کاملا شناخته شده نبود.

امروزه، خیلی از زنان پی برده اند که با کمک متخصصین می توانند وضعیت پوستشان را بهبود بخشند. شما برای این کار احتیاج به آخرین و جدیدترین اطلاعات علمی و دور ریختن باورهای نادرست دارید.

پیدا کردن متخصص پوست

خیلی از زنان با مراجعه به کتاب سفید، آگهی های تبلیغاتی در مجلات و یا با پرس و جو و تحقیق از دیگران، آدرس و شماره تلفن متخصصین مورد نظر را انتخاب می کنند. اگرچه پزشکان عمومی می توانند در موارد جزئی به بیمار کمک کنند، برای مشکلات اساسی شما باید به متخصصین پوست مراجعه کنید. برای مثال پوست خشک، اگزما و درماتیت (التهاب پوست) خیلی به هم شبیه هستند، طوری که فقط متخصصین پوست می توانند آنها را از یکدیگر تشخیص دهند.

انتخاب پزشک متخصص پوست

متخصص پوست پزشکانی هستند که در تشخیص و درمان مشکلات پوستی تخصص پیدا کرده اند. آنها همچنین در مورد کارهای زیبایی نظیر: لایه برداری پوست برای از بین بردن خال، کک و مک و آثار باقی مانده از جوش توسط لیزر و جراحی پلاستیک آموزش دیده اند.

تمام متخصصین پس از دوره پزشک عمومی چهار سال آموزش تکمیلی دوره تخصصی را می گذرانند. آنها برای درمان انواع پوست ها مهارت لازم را کسب می کنند. بنابراین اگر زمانی متوجه شدید که موهای بدنتان بیشتر از موهای سر تان شده است خیلی سریع به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید!

به علاوه متخصص پوست تشخیص می دهند که بسیاری از مشکلات ظاهر شده در پوست به علت اختلال در ارگانهای داخلی بدن است.

بهترین راه برای پیدا کردن متخصص پوست پذیرفتن پیشنهادات دوستان و اقوامی است که تجربیات موفقیت آمیزی داشته اند. اگر هیچکدام از موارد ذکر شده در دسترس نبود باید خودتان در این باره تحقیق کنید.

توجه:

اگر با مشکل جدی برای لیفتینگ با جراحی روبرو هستید، بهتر است به جای متخصص پوست به جراح پلاستیکی مراجعه کنید که دارای بورد تخصصی باشد.

اولین کار برای حصول اطمینان از پزشک داشتن بورد تخصصی است (کسانی که امتحان بورد تخصصی را با موفقیت پشت سر گذاشته باشند. با این حال باید تحقیق کنید که کدام متخصص پوست در زمینه مشکل شما تجربه و موفقیت بیشتری داشته است.

به خاطر داشته باشید که همه متخصصین پوست مثل هم نیستند. برای مثال بعضی از متخصصین در جراحی پوست (نظیر برداشتن خال های پوستی، از بین بردن مویرگهای ظریف در پوست صورت و بر طرف کردن خال های قهوه ای تجربه بیشتری دارند و برخی دیگر با تزریق کلاژن یا چربی، چروک ها و خطوط پوست را از بین می برند. در حالی که بعضی از متخصصین در جراحی از لیزر استفاده می کنند، دیگران ترجیح می دهند که لایه برداری پوست برای از بین بردن چین و چروک و خال را توسط سایش با مواد شیمیایی انجام دهند.

اگر شما برای یک مسئله خاص به دنبال پزشک متخصص پوست هستید، می توانید با دادن اطلاعات دقیق، پزشک مورد نظر را پیدا کنید و هنگامی که برای تعیین وقت تلفن می کنید از منشی در مورد نحوه کار و درمان سؤال کنید.

صرفه جویی در وقت

به جای جستجو در صفحات کتاب سفید و یا دیگر مجلات می توانید از طریق اینترنت، متخصص پوست مورد نظرتان را پیدا کنید.

از متخصص پوست چه انتظاری دارید؟

اگر به قصد انجام کاری نظیر لایه برداری پوست با لیزر به پزشک مراجعه می کنید، قبل از انجام کار حتما مشاوره کنید. حتی اگر لازم باشد که شما مبلغی را برای مشاوره بپردازید، این کار ارزش دارد. در مورد سابقه کار پزشک با لیزر حتما سوال کنید و عکس های قبل و بعد از عمل کسانی را که تحت درمان قرار گرفته اند، ببینید. معمولا نتیجه کار لیزر پس از 6 ماه مشخص می شود.

در صورت امکان شماره تلفن کسانی را که قبل از شما تحت درمان قرار گرفته اند جویا شده و با آنان تماس تلفنی برقرار کنید. اگر کاری که می خواهید انجام دهید، کاملا جدید است سوال کنید که پزشک در کجا آموزش و تخصص کار را دیده است. در تکنولوژی جدید (مثل: لایه برداری پوست با لیزر) بهترین کار این است که پزشک متخصص تحت نظارت متخصصی با تجربه کار عملی نماید و اولین بیمارانش را در مان کند.

ممکن است شما از مطرح کردن این سؤالات واهمه داشته باشید، اما توجه کنید که: پوست شما جزیی از بدن شماست. و حق دارید که از پزشک معالج تان سوال کنید. اگر پزشک متخصص پوست در جواب دادن به هر یک از سؤالات شما اکراه داشت، آنجا را ترک کرده و به پزشک دیگری مراجعه کنید.

زمانی که منخصص پوست پیدا کردید که با او احساس راحتی داشتید، می توانید در مورد مشکلات پوستی نان با او مشورت کنید. یکی از شایع ترین مشکلات پوستی آکنه است که در ادامه مطالب به آن می پردازیم.

آكنه

هنگامی که در مورد مشکلات پوستی جست و جو می کنیم، شایع ترین مشکل زنان در آمریکاست و ۲۵٪ مراجعات به متخصصین پوست به علت آکنه است. واکنش های متفاوت در فولیکول های سازنده چربی در دوران جوانی باعث ایجاد آکنه می شود اما گاهی می تواند در دوران طفولیت با میانسالی نیز وجود داشته باشد.

همراهی می کند، اما بسیاری از زنان در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی از آن رنج می برند. بخصوص که اغلب در صورت ظاهر می شود و گاهی آثار آن برای همیشه باقی می ماند. بعضی اوقات علاوه بر مشکلات جسمانی، مسائل روحی غیر قابل درمانی نیز به همراه

دارد.

شکلات، سرخ کردنی و..

خیلی جالب است که بدانیم هنوز بسیاری از زنان در مورد علل و روش های درمان آکنه نقش عمده ای دارند. علاوه بر این با اینکه عدم رعایت بهداشت، تغذیه نادرست و استرس علل اصلی ایجاد آکنه نیستند، اما می توانند در تشدید آن مؤثر واقع شوند.

با وجودی که بین شدت آکنه و میزان تولید چربی پوست رابطه وجود دارد، تمام افرادی که پوست چرب دارند، دچار آکنه نمی شوند در حالی که خیلی ها که پوستشان خشک است با مشکل آکنه روبرو هستند. بر خلاف آنچه که ما در استان به شما گفته اند اینها دلایل آکنه نیستند:

• شکلات
• غذاهای چرب
• آلودگی
• صدف خوراکی
• آجیل
• پوست و موی چرب

توجه:

در مطالعه ای ۶۵ نفر، به مدت یک ماه، هر روز شکلات مصرف میکردند. با اینکه این شکلات ها ۱۰ برابر بیشتر از شکلات های معمولی کا کانو داشت، تأثیری در آکنه هایشان بوجود نیامد.

علت ایجاد آکنه

آکنه در دختران، حدود سنین ۱۱ سالگی آغاز می شود. این زمانی است که غدد چربی (سباسه) موجود در فولیکول های مو تولید مقدار زیادی چربی و مواد نرم کننده مو و پوست (که نوعی چربی است) را آغاز می کنند. در همین زمان سلول های مرده پوست با چربی پوست (سبوم) ترکیب شده و منافذ فولیکول مو را مسدود می کنند. به این طریق کومدون های سر سیاه ایجاد می شود، در یک کو مدون سر سیاه ، سطح این توده در داخل منفذ پوست قابل مشاهده است (در یک کو مدون سر سفید دیوارة فولیکول برجسته شده ولی پاره نمی شود.)

با پر شدن فولیکولها و تکثیر باکتریها، کومدونهای سر سیاه و سر سفید بر روی پوست ایجاد می شوند . این حالت را و آکنه غير التهابی» می گویند. اگر دیواره فولیکول در اثر فشار پاره شود و سبوم وارد بافت های نزدیک شود، جوش التهابی ایجاد می شود. علاوه بر این اگر میکروب پر و پینه باکتریوم آکنه، در پوست شما وجود داشته باشد، جوش التهابی می تواند عفونی شود. در این حالت عفونت تا عمق پوست نفوذ کرده و تولید کیست می نماید. ممکن است کیست ها پاره شوند و جای جوش به طور موقت یا دائمی باقی بماند.

هورمونها نقش مهمی در ایجاد آکنه ایفا می کنند. افزایش ترشح آندروژن هورمونهای جنسی مردانه) به هنگام بلوغ باعث تولید بیش از حد سبوم می شود. پس از بلوغ تولید آندروژن در پسرها ۱۰ برابر دختر هاست پس عجیب نیست که پسرها بیشتر از دخترها دچار آکنه شدید بلوغ می شوند. ممکن است اکنه در زنان به علت پاسخ بیش از حد غدد سباسه به هورمون های طبیعی بدن باشد. سبوم، فولیکول های کوچک مو بخصوص آنهایی را که روی صورت، گردن، سینه و پشت هستند مسدود می کند. همچنین ممکن است آندروژن ها باعث ریزش غیر طبیعی و بیش از اندازه سلولهای مرده پوست شوند و در انسداد منافذ مو نقش داشته باشند.

با وجود طبیعی بودن آندروژن در زمان بلوغ، عده ای از محققین بر این باورند که تشدید آکنه بیشتر با چگونگی پاسخ پوست به تولید زیاد سبوم ارتباط دارد تا سطح آندروژن بدن. باکتری های پروپیونیها آکنه و استافیلوکوک اپیدرمیدیس ۲ به طور طبیعی در فولیکول مو وجود دارند. با وجود این اگر این باکتری ها در فولیکول های مسدود شده تکثیر یابند، ممکن است مقدار زیادی آنزیم تجزیه کننده سبوم تولید نمایند و باعث التهاب در آن محل شوند. بعضی از زنان به این واکنش حساس تر هستند.

بنابراین مقداری از سبوم که ممکن است در افراد دیگر باعث ایجاد یک یا دو جوش کوچک شود، در آنها آکنه های شدیدی ایجاد می کند. سایر مواردی که باعث ایجاد و با تشدید آکنه می شود شامل؛ برخی داروها مثل داروهای ضد صرع یا سل، تماس با روغن های صنعتی، گریس و مواد شیمیایی، استرس و هیجان هستند. مواد آرایشی و شامپوهای چرب گاهی باعث ایجاد آکنه در افراد مستعد می شوند.

توجه:

تغییرات هورمونی در زمان قاعدگی یا شروع و قطع مصرف قرص های ضد بارداری می تواند باعث ایجاد آکنه شود. بعضی از مطالعات نشان داده است که حدود ۷۰% زنان در یک هفته قبل از قاعدگی آکنه هایشان تشدید می شود.

آکنه پس از ۲۰ سالگی

ممکن است آکنه های دوران بلوغ را پشت سر گذاشته باشید، اما بطور ناگهانی در اواخر ۲۰ یا ۳۰ سالگی دوباره دچار آکنه شوید. آکنه در بزرگسالی برای زنان ناخوشایند است چون پس از گذراندن دوران نوجوانی اغلب آکنه ها مقاوم و مزمن هستند. با اینکه آکنه بیشتر باعث عذاب نوجوانان می شود ولی حدود ۲۰% از مبتلایان به آکنه را بزرگسالان تشکیل می دهند. علاوه بر این زنان بیشتر از مردان در سنین ۳۰ سال و بالاتر به موارد خفیف تا متوسط آکنه مبتلا می شوند و برای ابتلا به بیماری های پوستی دیگر وابسته به آکنه، نظیر روزاسه مستعدتر هستند.

پیشگیری از آكنه

متخصص پوست عقیده دارند که پیشگیری از آکنه بهتر از درمان آن است. با وجود این بخاطر ارتباط وجود آکنه با تغییرات سطح هورمون ها و بعضی اثرات ژنتیکی، ممکن است گاهی راهی برای پیشگیری از آن وجود نداشته باشد.

پیشنهاد جالب:

بر اساس نظر انجمن متخصص پوست امریکا بهتر است بیماران مبتلا به آکنه به متخصص پوست مراجعه کنند تا مطمئن شوند که مشکل پوستی آنها واقعا أكنه است یا نه؟ بثورات ایجاد شده ممکن است در اثر استفاده از مواد آرایشی و داروهای خوراکی، ظاهری شبیه آکنه داشته باشد.

رعایت بهداشت فردی و مراقبت مناسب از پوست در سنین نوجوانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از جمله:

• استحمام روزانه
• شستشوی پوست با صابونهای ملایم آنتی باکتریال بدون بو
• استفاده نکردن مداوم از مواد آرایشی

توجه:

بعضی ها نگرانند که اگر پوست آغشته به بنزوئیل پروکسید در مجاورت نور خورشید قرار گیرد چه اتفاقی می افتد؟ تحقیقات انجام شده نشان میدهد که عارضه ای به وجود نمی آید. البته FDA قصد دارد تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام دهد.

خوددرمانی با مراجعه به متخصص پوست؛ کدام را ترجیح می دهید؟

اگر راه کارهای پیشنهادی مؤثر واقع نشد، ممکن است بخواهید از داروهای موضعی بدون نسخه موجود در داروخانه ها استفاده کنید. این دارو ها شامل انواعی از ترکیبات مثل بنزوئيل پروکسید، گوگرد، رزورسينول و سالیسیلیک اسید هستند که FDA در امریکا تمام آنها را برای درمان آکنه خفيف مؤثر شناخته است. در ابتدا از محلول های پاک کننده حاوی سالیسیلیک اسید استفاده کنید تا منافذ پوستتان باز شود. اگر این کار مؤثر واقع نشد از ژل یا پاک کننده های حاوی بنزوئيل پروکسید ۱۰٪ که آنتی باکتریال بوده و پوست شما را خشک می کنند استفاده کنید.

این داروها به نام داروهای لایه بردار نیز شناخته می شوند. زیرا پوست را تحریک و خشک می کنند و چربی ها و سلول های مرده سطح پوست را پاک می کنند. این داروها با جلوگیری از تکثیر باکتری ها، اسیدهای چرب مؤثر در ایجاد آکنه را کاهش می دهند. با وجود این در شرایطی نظیر موارد زیر به متخصص پوست مراجعه کنید.

• اگر چند ماه پس از مصرف داروهای بدون نسخه تغییری در پوستتان ایجاد نشد.
• اگر دچار آکنه شدیدی باشید که در آن کیست های زیر پوستی و جوش های مقاوم عفونی ایجاد شده باشد.
• اگر بیش از ۳۰ سال سن دارید و پوست روی بینی و گونه هایتان بطور غیر عادی سرخ می شود.

درمان های جدید: خبرهای داغ

خوشبختانه تمام متخصص پوست می توانند به درمان آکنه کمک کنند. تولید داروهای جدید و شناخت بیشتر بیماری های زمینه ساز آکنه در سالهای اخیر باعث شده که درمانهای بهتری هم برای آن ارائه شود. در حال حاضر برای درمان آکنه از داروهای رایجی استفاده می شود که تولید چربی را کم، رشد باکتری ها را محدود و باعث ریزش سلول های پوستی می شوند تا منافذ پوست باز شوند. انتخاب درمان به نوع مشکل پوست نیز بستگی دارد و اگر مشکل جوش های سر سیاه باشد پزشک از داروهایی برای کنترل تكثير غیر طبیعی سلولهای پوست استفاده می کند.

این داروها شامل: ارتین آورنو آ ( Retin – A and Renova) (ترتینوئین) رنوآ یک کرم ضد پیری پوست است که حاوی رتینوئیک اسید فعال است. رتینوئیک سالها با نام رتین آ در بازار عرضه شده است. رتین آ داروی نسخه ای است که برای درمان آکنه به کار می رود. اکنون FDA مصرف رتینوئیک اسید را تحت نام رنوآ برای درمان پوست های آسیب دیده در اثر نور خورشید، تأیید کرده است.

• آزلکس (Azelex) (آزلئیک اسید)، دارویی است که اخیرا مورد تأیید قرار گرفته است و باعث تجدید پوست می شود و به نظر می رسد که اثر ضد باکتری بر علیه پر و پیونه باکتریوم آکنه داشته باشد.
• دیفرین (Differin) (آداپالن Adapalene) نوع دیگری از رتینوئید است که اخيرة مورد تأیید قرار گرفته است.
• فراورده های گوگردی: نو واست ( Novacct) و سایر فراورده های گوگردی دارای اثر ضد باکتری، لایه برداری و خشک کننده پوست هستند. و بطور موضعی برای درمان آکنه در پوست های چرب استفاده می شوند.

اگر مبتلا به آکنه های التهابی (ضایعات عفونی) هستید، پزشکتان ممکن است آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی مثل اریترومایسین و کلیندامایسین را تجویز کند. درمان آنتی بیوتیک اغلب همراه با رتینوئید موضعی است. یکی از قدیمیترین و موفق ترین درمان های خوراکی برای آکنه تتراسیکلین است که بی ضرر، مؤثر و ارزان قیمت است. اگر مشکل شما به راحتی درمان نشود، ممکن است پزشک ماینوکسیلین خوراکی را تجویز کند.

زنانی که دچار آکنه های عمقی و کیستیک هستند، برای کم کردن چربی باید از درمان های سیستمیک استفاده کنند. جدیدترین درمان در این گروه دارویی، قرص های ضدبارداری اور تو تری سیکلین (Ortho tri – Cyclen ) است که اخیرا FDA مصرف آن را برای زنان مجاز کرده است. البته متخصصین زنان عقیده دارند که بیشتر قرص های ضد بارداری این اثرات را دارند. (تا کنون تری سیکلین تنها دارویی است که تأثیرش کام ثابت شده است. اگر خانمی می خواهد از قرص های ضدبارداری برای کنترل آکنه استفاده کند بهتر است که تری سیکلین را انتخاب کند، اما اگر در حال حاضر قرص ضد بارداری دیگری مصرف می کند، دلیلی برای تغییر آن وجود ندارد. چون تغییر آن به تری سیکلین تأثیری در بهبودی آکنه ندارد.

داروی اصلی دیگری که برای کاهش تولید چربی به کار می رود، آکوتان ( Accutane) است. (ایزوترتینوئین « Isotretinoin) آکوتان از مشتقات ویتامین A است. و معمولا فقط برای زنانی که آکنه های عمقی دارند تجویز می شود. این داروی خوراکی پس از ۵ ماه، ۷۰ تا ۸۰ درصد اثر درمانی دارد. اما در زنانی که در سنین باروری هستند باید با احتیاط مصرف شود. زیرا اگر در زمان حاملگی مصرف شود باعث نقایص مادرزادی در نوزاد خواهد شد. در زنانی که به سایر داروها مثل آنتی بیوتیک های خوراکی جواب نمی دهند، FDA مصرف آكوتان را برای درمان آکنه های شدید کیستی، مجاز کرده است.

با وجود این بعلت خطر جدی بروز نقایص مادرزادی، اگر شما هنوز عادت ماهیانه می شوید نباید آکوتان مصرف کنید، مگر اینکه دچار آکنه های بسیار شدید کیستی باشید که به داروهای دیگر جواب نمی دهند. اگر هنوز در سنین باروری هستید، پزشک قبل از تجویز آکوتان شما را در مورد اثرات این دارو در ایجاد نقایص مادرزادی در دوران بارداری آگاه می کند. شما باید در مورد استفاده آکوتان رضایت نامه بنویسید. اگر به سن قانونی نرسیده اید، رضایت والدین شما ضروری است.

توجه

مطالعات نشان داده است که قرص های ضدبارداری به علت کاهش آندروژن ها (هورمونهای جنسی مردانه) آکنه را بهبود می بخشند. با وجود این آکنه در تمام زنان بهبود نمی یابد، در بعضی بدتر و در بعضی بدون تغییر می ماند.

سایر عوارض این دارو شامل خشکی و ترک لب ها، خارش، نازک شدن موها، پوسته پوسته شدن پوست، درد عضلات، مفاصل و استخوانها، افزایش چربی خون و به ندرت آسیب کبدی می باشد.

برای اولین دوره درمانی آکوتان را به مدت ۴ الی ۵ ماه تجویز می کنند و پس از اتمام دوره درمان، بهبودی آکنه حداقل به مدت ۲ ماه تا یک سال ادامه می یابد. حدود بیماران نیاز به دوره دیگر دارو پیدا می کنند که باید 6 ماه پس از قطع دوره قبلی مجددا آغاز شود. بطور معمول پزشکان توصیه می کنند که زنانی که قصد حامله شدن دارند باید صبر کنند.

بیشتر متخصصین پوست تنها با مشاهده تست حاملگی منفی و با استفاده از روش های ضد بارداری مطمئن، آکوتان را تجویز می کنند. بیشتر پزشکان از زنان می خواهند که از قرص ها، آمپول ها و کاشتنی های ضدبارداری استفاده کنند. (به جز در مواردی که زن لوله های رحم اش را بسته باشد) رتین آورنوا هم جزو مشتقات ویتامین A هستند ولی به صورت موضعی مصرف می شوند و خوراکی نیستند. گزارشی از نقایص مادر زادی به هنگام مصرف این داروها ارائه نشده است.

ناامید نشوید؟

با وجودی که در حال حاضر درمان های بیشتری برای آکنه بزرگسالان وجود دارد، یافتن یک درمان مؤثر نیاز به آزمایش و تجربیات عملی بیشتری دارد. اثرات دارو در افراد، متفاوت است. در بعضی اثر دارو خوب است ولی برخی از زنان از عوارض دارویی نظیر تحریک و خشکی پوست شکایت می کنند. از آنجایی که بهبودی معمولا پیش از حداقل ۶ یا ۸ هفته مشخص نمی شود، باید صبور باشید. با وجود این اگر پس از چند ماه بهتر نشدید برای بررسی مجدد به پزشک معالج مراجعه کنید. شاید لازم باشد که مقدار دارو را تغییر داده، داروی دیگری اضافه و یا کلا دارو را عوض کند.

هشدار:

درمان آکنه ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. ترتینوئین و بنزوئیل پراکسید می تواند باعث قرمزی، خشکی و یا حساسیت پوست به نور خورشید شود. همچنین ممکن است بنزوئیل پراکسید مانع اثرات بهبود دهنده ترتینوئین شود؛ بنابراین هرگز آنها را با هم استفاده نکنید.

از بین بردن آثار به جا مانده از جوش

روش های درمانی گوناگونی، برای آثار به جا مانده از کیست یا جوش های عمیق دستکاری شده با عفونی، ابداع شده است. با استفاده از روش جراحی نسبتا تهاجمی می توان ظاهر پوست را بهبود بخشید. درم ابرژن (روشی که در آن متخصص، پوست را پس از سرد کردن با برس های مخصوص می ساید) و لایه برداری شیمیایی. دو روشی که در آن آثار به جا مانده از جوش برداشته می شود و لایه های تازه پوست جایگزین می شود. قبل از انجام این روش های درمانی در مورد احتیاط های لازم و نتایج احتمالی حداقل با دو متخصص پوست مشورت کنید.

آکنه یا روزاسه

اگر بیش از ۳۰ سال سن دارید و پوست صورتتان قرمز و برافروخته شده است احتمال دارد که مبتلا به روزاسه شده باشید. در روزاسه، بینی، گونه ها، چانه با پیشانی دچار قرمزی، جوش و پوستول شده و عروق خونی آن قسمت ها متسع می شوند. گاهی اوقات افتراق بین روزاسه و آکنه مشکل است و باید به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.

در بیماری روزاسه معمولا جوش های سر سیاه و سرسفید دیده نمی شوند. این وضعیت اغلب در بالغین بالاتر از ۳۰ سال و گاهی نیز در نوجوانان به چشم می خورد. روزاسه می تواند در اطراف چشم ها ایجاد شود. (به نام بلفاریت روزاسه) این وضعیت می تواند بسیار شدید باشد و تورم حاصل از آن بر روی چشم ها و میزان بینایی تأثیر گذارد.

چه کسانی به روزاسه مبتلا می شوند؟

هر کسی ممکن است به روزاسه مبتلا شود اما آمار بیماری در زنان سه برابر مردان است. روزاسه بیشتر در زنان خیلی سفید که به آسانی و مداوم برافروخته می شوند، وجود دارد. ممكن است اعضای یک خانواده به آن مبتلا شوند. خصوصا در میان امریکایی های ایرلندی و سایر اقوام سلتیک. استفاده از الكل جزو عوامل اصلی ایجاد کننده این بیماری نیست، اما شرایط را بدتر می کند.

روزاسه اغلب به آرامی گسترش می یابد و اگر درمان نشود به مرور زمان بدتر می شود. در برخی از بیماران روزاسه گاهی به صورت آشکار و گاه نهفته بروز می کند. به طور معمول رنگ قرمز در صورت به دلیل زیاد شدن رگهای خونی زیر پوست است که باعث می شود فرد برافروخته به نظر برسد. به مرور قرمزی پوست دائمی شده و جلب توجه می کند. هر چه قرمزی بیشتر می شود دانه ها نیز بیشتر نمایان می شوند و خطوط قرمز رنگ رگهای خونی در پوست صورت بیشتر به چشم می خورد. عوامل محرک و برانگیزاننده بیماری عبارتند از:

• الكل
• نور خورشید
• ورزش های سخت
• مایعات داغ
• ادویه جات
• باد
• اختلالات غدد داخلی
• سرما و گرما
• استرس
• استروئیدهای موضعی قوی

آیا روزاسه ژنتیکی است؟

اگر چه ژن مخصوصی برای این بیماری یافت نشده است، ولی عوامل ژنتیکی در بروز آن مؤثراند. به نظر می رسد که برخی از ژنها فرد را در برابر بعضی از شرایط حساس می کنند. قرمزی و التهاب پوست صورت مربوط به یک یا چند ژن می شود. محققین معتقدند که این بیماری به علت تغییرات هورمونی و عادت ماهیانه در زنان شایع تر از مردان است. به خاطر داشته باشید که روزاسه معمولا در دوران میانسالی ۳۰ تا ۵۰ سالگی بروز می کند)

جدیدترین روش های درمانی

روزاسه در مرحله ابتدایی به راحتی قابل درمان است. درمان با داروهای خوراکی و موضعی باعث کنترل و کاهش قرمزی و دانه ها می شود. اغلب اولین داروی تجویزی توسط پزشک متخصص پوست ، آنتی بیوتیک های موضعی نظیر مترونیدازول است.

هشدار:

اگر شما مبتلا به روزاسه هستید فقط از پاک کننده های ضعیف استفاده کنید. صورتتان را به آرامی بشویید و کرم های ضد آفتاب با SPF ۵ به بالا و کرم های مرطوب کننده با کیفیت خوب استفاده کنید. از محصولات محافظت کننده پوست که حاوی الکل است مانند: منتانول و ایزوپروپانول بپرهیزید.

همچنین ترکیبی از آنتی بیوتیک های خوراکی و موضعی مثل تتراسیکلین مؤثر است. از آنجایی که این داروها خیلی زود اثر نمی کنند، معمولا چندین هفته طول می کشد تا علائم بیماری کمتر شود. همچنین مهم است که از الکل، غذاهای ادویه دار و گرما بپرهیزید. گاهی مصرف کوتاه مدت استروئیدهای موضعی ضعیف برای کنترل قرمزی به کار می رود. استفاده دراز مدت آنها توصیه نمی شود. به علاوه پزشک متخصص پوست ممکن است مرطوب کننده، صابون، کرم ضد آفتاب و با دیگر فراورده های مناسب را برای شما تجویز نماید.

در موارد شدیدتر درمان هایی نظیر عمل جراحی، درم ابرژن (لایه برداری با دستگاه)، کوتر الکتریکی و لیزر نیز برای کنترل بیماری مورد استفاده قرار میگیرد. استفاده از لیزر در روزاسه پیشرفته، برای از بین بردن وریدهای عنکبوتی شکل پوست صورت خیلی مؤثر است که در نتیجه آن قرمزی پوست صورت بر طرف می شود.