« سـریال سخن می گوید » ، New york Dramatic Mirror 19 آگوست 1916 :
« من سـریال هستم . من فرزند مطرود خانواده تصویرم . من بی روحم . نه اخلاق دارم و نه شخصیت و نه به نسل بشر تعالی می بخشم . من از خودم شرمنده ام … آه ! ای کاش مورد احترام بودم . ای کاش منتقدین بزرگ هنگام برخورد با من وحشت زده نمی شدند و فریاد نمی زدند : « شرم بر تو ! فرزند تجارت ! حرام زاده هنر !
در دهه 1910 ، در بین مطالبی که برای تبلیغ فیلم ها نوشته می شدند ، کمتر مطلبی عاری از این گونه جملات بود : « ما طبقات اندیشمند اجتماع را جذب می کنیم ، ما به سینما تعالی می دهیم ، ما اخلاق متعالی و موازین هنری را رعایت می کنیم …»
در صنعت فیلم این گونه جملات به طور مرتب تکرار می شد . احتمالا خوانندگان نیز می دانستند که این سخنان تنها وعده هایی بی پایه و اساس و نادرست هستند و بنیان فرهنگی که از آن دم می زنند ، با آمیزه ای از خشونت و استبداد به سینما می پردازد . با این حال این امری غیر عادی و در عین حال مهم بود که سخنگوی یک استودیو ( در این مورد جرج .ب.ستیز ، سلطان سریال های استودیوی پاته ) مسأله « تعالی » را در سینما کم اهمیت تلقی کند . مسلماً حتی ادعای این که سـریال ریشه در سرگرمی های طبقه کارگر در اواخر قرن 19 داشت ( نمایش هایث ملودرام و واریته ها با قیمت همت عالی قصه های سطحی و نوول های ارزان قیمت و… ) و مناسب تماشاگران عامی بود .
سریال گاندو که به تازگی از شبکه سه سیما پخش شده است توانسته است طرفداران…
در برنامه هفت با اجرای محمد حسین لطیفی موضوع ورود پول های مشکوک در سینما…
فقدان سریال های اپیزودی امروزه در سینمای ایران بسیار حس می شود و به دنبال…
فیلم سینمایی نبات از جمله ساخته های بلند پگاه ارضی است که در سال های…
نیما رئیسی بازیگر توانمند کشورمان است که صدای بسیار خوب او گواه گویندگی وی است…
آخر هفته با فیلم های سینمایی شبکه های سیما همراه باشید در ادامه این مطلب…