تالار نمایش هنری یا Art theater film ، اصطلاحی که در دهه‌ی پنجاه و اوایل دهه‌ی شصت برای سالن‌های نمایش فیلمی به کار می‌رفت که به‌طور عمده خارج از جریان مرسوم فیلم‌های تجارتی بود. این گونه فیلم‌ها فاقد هرگونه جذابیت برای بیننده‌ی عمومی بوده ولی از نظر ابداعات و روش‌های نوین بیان سینمایی مهم ارزیابی می‌شدند. نمونه‌ی این گونه فیلم‌ها، فیلم‌های سینماگران خارجی، آثار فیلم‌سازان مستقل و کارهایی است که از امکان پخش سراسری برخوردار نمی‌شدند.
«تالار نمایش هنری» همچنین به نمایش فیلم‌های کلاسیک هم می‌پرداختند. در دهه‌ی هفتاد، اصطلاح «تالار نمایش هنری» به دفعات برای نمایش «فیلم‌های برهنه‌گرایی» به کار گرفته شد. این اقدام پخش‌کنندگان فیلم‌های «برهنه نگاری» حرکتی بود در جهت جلب توجه عموم به موضوعات ویژه و همچنین این مورد که فیلم‌های «برهنه‌گرا» و یا فیلم‌هایی با موضوعات بحث‌انگیز نیز می‌توانند شایسته توجهی جدی باشند.
برچسب «تالار هنری» همچنین دربردارنده‌ی آن است که فیلم‌های به نمایش در آمده در این سالن‌ها دارای شایستگی‌های «هنری» هستند. این اصطلاح را «دیوان عالی آمریکا» برای فیلم‌هایی به کار می‌برد که دارای ارزش‌های اجتماعی و رستگارانه باشند.
سریال گاندو که به تازگی از شبکه سه سیما پخش شده است توانسته است طرفداران…
در برنامه هفت با اجرای محمد حسین لطیفی موضوع ورود پول های مشکوک در سینما…
فقدان سریال های اپیزودی امروزه در سینمای ایران بسیار حس می شود و به دنبال…
فیلم سینمایی نبات از جمله ساخته های بلند پگاه ارضی است که در سال های…
نیما رئیسی بازیگر توانمند کشورمان است که صدای بسیار خوب او گواه گویندگی وی است…
آخر هفته با فیلم های سینمایی شبکه های سیما همراه باشید در ادامه این مطلب…