از من بپرس فرهنگی

سینمای غیر داستانی : کمدی و روم باستان

سیطره سینمای فرانسه بر بازار ایتالیا ، سبب بروز بحرانی شدید در صنعت سینمای نوپای ایتالیا در 1907 شد .

شرکت های تازه تأسیس کوشیدند تا روش های مناسبی برای پخش محصولاتشان بیابند و از طریق اتخاذ راهکارهایی استوار بر پرطرفدار بودن سه ژانر مشخص ، موفق شدند : فیلم های تاریخی ، مستندها و برتر از همه ، کمدی که هر روز تعداد تماشاگران آن بیش از پیش افزایش می یافت .

کومریو ، آمبروزیو ، ایتالا و Cines همه سیاست تولید بیش از پیش فیلم های مستند و استوار بر زندگی روزمره را پیش گرفتند و گروه های فیلمسازی متخصص را به مناطق طبیعی ای گسیل داشتند که پاته ، اکلر و گامون هنوز کشف نکرده بودند .

همچنین گروه هایی را به مناطقی فرستادند که دستخوش بلایای طبیعی شده بودند ( همچون کالابریا و سیسیل پس از زمین لرزه سال 1909 ) از جمله افراد این گروه ها میتوان جیووانی ویتروتی را نام برد که در ایتالیا و خارج از آن برای آمبروزیو کار می کرد و نیز روبرتو امگنا که کارش را با ساختن مستندهای علمی برای میلانو فیلمز آغاز کرد و چندین دهه ادامه داد .

کشف نوآوری های تکنیکی در این فیلم های داستانی طبیعی است .

در جزیره رادز ( The Islands Of Rhodes  1912 ، ساوویا ) نمای نهایی فیلم به تبلیغی استعماری بدل می شود ، یعنی ناگهان رنگ های پرچم ایتالیا ، قرمز ، سفید ، سبز قاب تصویر را پر می کنند .

فیلمی از امبروزیو که نام آن مشخص نیست و احتمالا حدود سال 1912 ساخته شده است و به نام سانتالوسیا شناخته می شود ، نماهایی دارد که به تعدادی قاب با اندازه های گوناگون تقسیم شده است .