از من بپرس فرهنگی

کابیریا ، اوج ژانر تاریخی فیلم در ایتالیا

اوج ژانر تاریخی ، کابیریا ( 1914 ، ایتالا فیلم ) ساختۀ جیووانی پاستریونه بود . این فیلم نمونه ای از اوج موفقیت سینمای صامت در ایتالیا است ، درامی پر شکوه در بست جنگ های کارتاژی میان رم و کارتاژ که با فاصله ای زیاد از رقبا ، پر هزینه ترین فیلم ساخته شده در آن دوران بود .

پاستریونه آدمی با استعداد و جنجال گریز ، و نخستین تهیه کننده ای بود که دریافت ساخت فیلم نیازبه مدیریت قوی دارد . برخلاف سایر همکارانش در آن دوران او از مشاغل سطح پایین آغاز کرده بود : به عنوان کتابدار شروع به کار کرد اما به تدریج استعداد تجاری اش را با دید نبوغ آمیز هنری در هم آمیخت .

او امکانات تکنیکی جدید را تجربه کرد . مثلا دوربینی آماتوری طراحی کرد که به وسیله آن می شد بر روی یک نگاتیو 35 میلی متری که به 4 بخش تقسیم شده بود چهار فیلم جداگانه فیلمبرداری کرد و نیز فیلمبرداری « رنگ طبیعی » و « استریوسکوپیک » را برای کابیریا به کار گرفت که ناموفق بود .

او با استخدام سگوندو دوشامون که یکی از متخصصان پاته در جلوه های ویژه بود به دانش فنی شرکتش افزود.

پاستریونه در سال 1910 نظام جدیدی را در شرکتش پیش گرفت و آیین نامه داخلی دقیق و کارآیی را نوشت و برای اجرا به تمام کارمندان ابلاغ کرد و نهایتا در پی موفقیت کمدی های آندره دید و تعدادی فیلم « عاطفی » همچون تیگرس که با الهام از سری فیلم های فانتوما لویی فویاد توسط وینچنزوسی .

دونیزوت ساخته شدند توان مالی شرکت او تقویت شد . تمام این عناصر به پاستریونه کمک کردند تا فرصت لازم برای تحقیق در زمینه گسترش شیوه های بیانی و شکلی را به دست آورد .

یکی از نخستین دستاورد های همین شوق او به تحقیق فیلم پدر ( The Father، 1912  ، جینوزاکاریاو / یا دانته ستا ) بود که در آن ارمته زاکونی ، از بازیگران به نام  تئاتر برای نخستین بار جلوی دوربین ظاهر شد هدف والاتر ساخت کابیریا جلب همکاری و حمایت مشهورترین روشنفکران آن دوره بود ، کسانی چون گابریل دانونزیو .

دانونزیو موافقت کرد تا میان نویس های فیلم را بنویسید و حتی برخی او را نویسنده فیلمنامه می دانستند .

به هر حال ، کابیریا سوای بازتاب های ادبی و دکورهای پرخرج آن ، به خاطر پیش نهادن سبکی خاص و شگردهای تکنیکی اثری بود پیش رو و آوانگارد برتر از همه ، این فیلم از نماهای بلندی سود می جوید که در آن دوربین با حرکت تراکینگ تمام صحنه را می پیماید .

هر چند این حرکت پیش تر در چند فیلم دیده شده بود  ، از جمله جیب بر گنج ( 1911 ، پاته ) و تاریک و روشن روح یک زن ساخته اوژنی باور 1913 ، پاته / خانژانوف ) و حلول روح ساخته جولیو آنتامور و محصول 1913 ، سینز ؛ نماهای تراکینگ در کابیر یا کارکرد روایتی و توصیفی مهمی دارند و با استفاده از سیستم ریل های پیشرفته ای گرفته شده اند که امکان حرکت پیچیده دوربین را فراهم می آورد .