از من بپرس فرهنگی

صنعت فیلمسازی پس از اعتراضاتی که علیه تولد یک ملت شد را مورد بررسی قرار می دهیم.

هر چند پس از اعتراضاتی که علیه تولد یک ملت شد ، NBCاقتدار خود را از دست داد ، اما مقارن سال 1915 صنعت فیلمسازی دیگر راهبردهای ضروری خود را برای احتراز از سانسور بیرونی تدوین کرده بود : یک سیستم پیشگیری که تحت نظارت آیین نامه ای داخلی عمل کند .

اجبار و سلطۀ این سیستم ، در قیاس با هر گونه سانسور دیگری ، بسیار ظریف تر بود .

این الگوی آمریکایی جاهای دیگر هم تکرار شد . در بریتانیا در سال  1909 قانون سینما توگراف از مقامات محلی خواست تا برای سالن های سینما پروانه کار صادر کنند تا مطابقت شرایط آنها با استانداردهای ایمنی مسجل گردد ، اما چیزی نگذشت که این اختیارات بهانه ای شد برای سانسور .

در سال 1912 نمایندگان صنعت فیلمسازی از دولت تقاضا کردند تأسیس هیئت بریتانیایی سانسور فیلم را تصویب کند که مانند NBC هیچقدرت قانونی و ضمانت اجرایی نداشت .

این ارگان های درون صنعت فیلمسازی جانشین سانسور محلی نمی شدند ، بلکه هدفشان این بود که با پیش بینی تجویزات سانسور از بیرون ، آن را به چیزی غیر ضروری تبدیل کنند و در این کار روی هم رفته موفق بودند . در فرانسه الگوی دیگری شکل گرفت .

در سال 1916 وزارت کشور کمیسیونی تأسیس کرد تا فیلم هایی را بررسی کنند و تحت ضابطه درآورد که در سراسر کشور نشان داده می شد و برای فیلم هایی که مورد تصویب قرار می گرفتند مجوز صادر کند .

اما قانون اساسی فرانسه تصریح داشت که این مجوز مانع از این نمی شد که مقامات محلی سانسور افزون تری بر فیلم ها اعمال کنند .