از من بپرس فرهنگی

فعالیت ملیس در دهه ی 1900 در عرصه ی هنر

ولی ملیس نیز مانند سایر معاصران خود، پایبند سنتهای تئاتری بود. دوربین سینما در دست اووسیله بازی بود، ولی “حیله های” او قبلا روی صحنه مجهز اماده می شد.  مثلا در “سفر به ماه” برای اینکه حرکت فشفسه را به سوی ماه نشان دهد، با خمیر کاغذ یم “ماه” ساخت ودر هوا معلق نگهداشت ،و دوربین را اهسته به ان نزدیک  کرد.

جایگاه دوربین

در فیلمهای ملیس دوربین مانند یک تماشاگر تئاتر بود که بهترین جارا در سالن داشته باشد. ولی هرگز از  جای خود تکان نمی خورد. وقایع در فیلمهای اوهمان گونه می گذرند که ممکن است روی صحنه تئاتر دیده شوند. بازیکنان یا از کنار یا از انتهای صحنه وارد می شوند، و “حرکت” روی صحنه همیشه با طور اتفاقی از یک سوی صحنه به سوی دیگر صورت می گیرد.

کاربردهای فن تئاتر در کارهایش

ملیس حتی در “حیطه” محو یک صحنه در صحنه دیکر از فن تئاتری استفاده می کرد. بدین معنی که برای نشان دادن اینکه صحنه  ای از توی صحنه قبلی پیدا می شود، فیلم برداشته شده را چند دور به عقب بر می گرداند وشروع صحنه تازه ای را روی انتهای صحنه قبلی فیلمبرداری می کرد.این حیله را که امروزه هم بکار میرود و “امیزش” خوانده می شود، تماشاگران به عنوان یک قرارداد سینمایی پذیرفتند.

سهم فیلم های وی در متقاعد کردن تهیه کنندگان

فیلمهای نوظهور وتماشایی ملیس را که سرشار از بازیهای شگرف و تخیل عظیم او بود. در ابتدای قرن بیستم در اکناف امریکا نشان می دادند. واین فیلمها در متقاعد ساختن تهیه کنندگان به اینکه فیلم سینما می تواند و باید بیش از یک دقیقه طول بکشد سهم عظیمی داشتند.

بدبختانه این نمایشها غالبا ضرر می داد. هر کس که دستگاه چاپ فیلم داشت می توانست یک نسخه از روی فیلم اصلی بسازد و این کپی “قلابی” را خیلی ارزانتر از تهیه کننده  ی اصلی بفروشد. این کار تا هنگامی که قوانینی برای داد وستدد فیلم وضع شد، ادامه داشت .

ولی تا انوقت دیگر ملیس از کارفیلمسازی برکنار رفته بود. سالها بعد او را در یکی از ایستگاههای متروی پاریس در حال روزنامه فروشی یافتند و در 1938 در اسایشگاه مخصوص هنر پیشگان پیر درگذشت.