بازیگری برای سینما یا (Acting (for film ، بازیگر سینما تا به حال به روش‌های گوناگون تعریف شده است، از جمله به‌عنوان غیر بازیگر، آدمک مصنوعی و یا «خالق چهره‌ها». این برچسب‌های توصیفی تاحدی از طبیعت موزاییک گونه و تدوینی ساختار سینما روایت می‌کند.
به یاد داشته باشیم که فیلم‌برداری و تولید یک صحنه از هر فیلمی، غالباً تکه تکه و لحظه به لحظه بنا می‌شود. همچنین گفته می‌شود که بازیگر سینما نسبت به بازیگر تئاتر بیشتر به خصلت‌های ظاهری‌اش وابسته است و خصلت‌های پیکری و چهره‌ای او غالباً تعیین‌کننده‌ی نقش‌هایی است که در طول حرفه سینمایی‌اش به عهده می‌گیرد.
یک نمونه‌ی جالب در این مورد، بازی «کلینت ایستوود» در فیلم «بچه‌ی یک میلیون دلاری» (۲۰۰۴) است که هم در آن بازی کرده و هم آن را کارگردانی کرده است. تصویر سینمایی آشنای «ایستوود» از دهه‌ی شصت و وسترن‌های ایتالیایی تا فیلم‌های پلیسی «هاری کثیف» و در نهایت نقش‌های مستقلی همچون نقش او در فیلم «پل‌های مادیسن» (۱۹۹۵) همیشه یک چهره باقی مانده است.
نقش هرچه باشد چهره‌ی «ایستوود» روی پرده با چشمان و دهانی نیم باز و مبهوت ثابت باقی مانده است. با این حال در سی دقیقه‌ی آخر فیلم «بچه‌ی یک میلیون دلاری»، تماشاگر شاهد جادوی اثر تدوینی و بافتاری سینما روی بازیگری «ایستوود» است.
در این سی دقیقه‌ی آخر فیلم علی‌رغم حضور چهره آشنای «ایستوود»، به نظر چهره‌ی «ایستوود» بیانگر گستره‌ی پیچیده‌ی عواطف مختلف انسانی است. این مهم از طریق تدوین متناوب تصاویر نزدیک چهره «ایستوود» با سایر شخصیت‌ها و اشیاء انجام می‌شود.
برگرفته از کتاب فرهنگ اصطلاحات سینمایی نوشته فرانک بی‌ور
سریال گاندو که به تازگی از شبکه سه سیما پخش شده است توانسته است طرفداران…
در برنامه هفت با اجرای محمد حسین لطیفی موضوع ورود پول های مشکوک در سینما…
فقدان سریال های اپیزودی امروزه در سینمای ایران بسیار حس می شود و به دنبال…
فیلم سینمایی نبات از جمله ساخته های بلند پگاه ارضی است که در سال های…
نیما رئیسی بازیگر توانمند کشورمان است که صدای بسیار خوب او گواه گویندگی وی است…
آخر هفته با فیلم های سینمایی شبکه های سیما همراه باشید در ادامه این مطلب…