Categories: رابطه جنسیمیل جنسیپس از ازدواج

آیا زود انزالی در مردان قابل درمان است؟

شاید موفقیت درمانی در هیچ یک از انواع ناتوانی با آنچه از درمان انزال زودرس تحصیل شده است، قابل مقایسه نباشد. نتایج حاصل از درمان انزال زودرس به قدری امیدوار کننده است، که می توان بیماران مبتلا را قبل از هر اقدامی در مورد احتمال بازیابی قوای طبیعی جنسی اطمینان بخشید.

در صورتی که انزال زودرس به ازمان کشیده نشده باشد، یعنی سبب ساز معضلات و سوء تفاهمات متعدد در زندگی زناشویی نگردیده باشد، میزان موفقیت درمانی بسیار بالا و قابل اتکا است.

قبل از اینکه در مورد روش های درمانی موجود در مورد انزال زودرس صحبت به میان آید باید به مراحل مختلف ارگاسم اشاره شود.

اصولا ارگاسم در مرد از دو مرحله تشکیل می شود: مرحله ی نخست نتیجه ی ورود مایع منی به درون مجرای پرستاتی است. این مرحله را اصطلاحا «دخول» (Emission) می نامند. و در اثر انقباضات «حتمی» پرستات یا محتمل کیسه های منی حاصل می آید. این مرحله در مرد به صورت بروز احساس عدم توان در ممانعت از انزال ظاهر می گردد. یعنی با دخول مایع منی، وقوع انزال حتمی است. مدت این مرحله ۴-۲ثانیه بوده، که معمولا تحت تأثیر عامل خاصی نیست.

در مرحله ی دوم مایعی که به داخل مجرای پرستاتی وارد می شود، در اثر انقباضات منظم عضلات ایسکیوکاورنو از طریق مجرا به بیرون رانده می شود.

در حال حاضر موثرترین روش درمان انزال زودرس طريقه ی «وقفه ی تحریک» است. این روش را تحت عنوان “Statr-Stop” می شناسند؛ که توسط ماسترز و جانسن ارایه شده است. یعنی بیمار یاد می گیرد که او از مقدمات بی مورد ابتدایی بپرهیزد؛ به علاوه در لحظاتی که خود را در مواجه هی عن قریب با انزال می یابد (مرحله ی نخست ارگاسم)، باید فعالیت جنسی را متوقف کرده، و به کارهای حاشیه ای بپردازد. ادامه ی مقاربت در شرایط آرام ناشی از این وقفه به بیمار این امکان را می دهد که آستانه ی تحریک خود را تدریجا بالا ببرد. در بعضی از مراجع روش “Start-Stop” را به صورت همکاری دوجانبه ی زوجین تشریح می کنند؛ که به «طريقه ی فشاری» (Squeeze Technique) معروف است. در این طریقه نقش همسر بیمار بسیار کلیدی و مهم است، اعمال تحریکات دردناک همسر در نقاط حساس مرد در لحظات قبل از ارگاسم سبب بروز پس نوردهای شرطی منفی روی مراکز دماغی می شود؛ و در نتیجه ارگاسم مرد را به تاخیر می اندازد. لازم به تذکر است که تحریکات یاد شده، باید از شدت کافی برخوردار بوده، حداقل ۴-۳ثانیه طول بکشد.

طول مدت درمان در هر جلسه بین ۱۵تا ۲۰دقیقه توصیه می شود. تعداد دفعات فشار نیز نباید از ۵-۴بار در هر جلسه تجاوز کند.

با تکرار جلسات درمانی می توان پس نورد های منفی مراکز دماغی را تقویت کرده، و به این ترتیب آستانه ی انزالی مرد را بالا برد. در صورتی که «روش فشاری» درست و اصولی و آن چنان که تفسیر شده است، انجام گردد، در عرض تنها ۲ تا ۳ جلسه کنترل ارادی انزال را سبب می شود.

بعد از ۲تا ۳جلسه به بیمار اجازه ی مقاربت با حرکات آرام لگن داده می شود. بهتر است شروع این مقاربت ها با قرارگیری همسر بیمار در بالا همراه باشد. در پایان از وضعیت «غريضی» می توان استفاده کرد. انجام «روش فشاری» در حین این مرحله از درمان نیز همچنان لازم بوده، و باید انجام گردد.

همان طور که در مورد درمان بیماری فقدان انزال نیز ذکر گردید، اصولا درمان بیماران ناتوان تنها با درگیر کردن و ایجاد حس همدردی، تفاهم و شکیبایی در همسر بیمار امکان پذیر است. رفتار تسهیلی، فهیم و شکیبای همسر فرد مبتلا شرایط را جهت تاثیر به جای اقدامات درمانی مهیا کرده، و به علاوه حس همکاری متقابل را در زوجین بالا می برد.

دوره ی کامل درمان انزال زودرس بین ۶تا ۱۲ماه است که به ترتیبی که ذکر شد، باید تکمیل گردد. در صورتی که به هر دلیلی این دوره تکمیل نشود، احتمال رجعت بیماری وجود دارد. اگر به دلایلی زوجین باید در جریان درمان از یکدیگر دور شوند، لازم است در برخوردهای اولیه ی بعدی «طريقه ی فشاری» را از سر گیرند.

صرف نظر از روش جا افتاده و شناخته شده ی “Start-Stop” ماسترز و جانسن برای درمان انزال زودرس روش های قدیمی تری نیز وجود دارند. در این میان باید به القاء خواب مصنوعی، کاربرد مواد بی حس کننده و داروهای آرام بخش اشاره شود. روش های فوق از طریق مختلف س کاهش حساسیت بیمار شده، و درنتیجه و به خصوص در موارد خفيف بیماری افاقه می کنند.

نتایج درمانی ماسترز و جانسن حائز اهمیت بوده، و نشان از کارایی زیاد روش این دو دانشمند دارد. در بین ۱۸۶بیمار مورد درمان توسط این دو تنها ۴مورد قادر به کسب تسلط ارادی روی جریان انزال خود نبوده اند. طبق تعریف ماسترز و جانسن «تسلط ارادی» عبارت است از «مدت زمانی که شوهر با به تاخیر انداختن انزال خود در ۵۰٪از موارد می تواند شرایط به ارگاسم رسیدن همسر خود را مهیا سازد.» میزان عدم موفقیت روش درمانی ماسترز و جانسن تنها ۲/۲٪است. یعنی این دو در ۹۷/۸٪ از درمان های خود موفق بوده اند. ماسترز و جانسن در مواردی انزال های ۱/۸ دقیقه ای را تا میزان ۳۷/۲ دقیقه طولانی کرده اند.

چهار بیماری که موفق به کسب تسلط خویش نشدند، از همکاری لازم برخوردار نبوده، و در اجرای اصولی و درست آن چه روش “Start-Stop” نام گرفته است، ایراد داشته اند. با توجه به این که در دو مورد از چهار مورد عدم همکاری و فقدان تفاهم همسر بیمار سبب شکست درمان بوده است؛ می توان به نقش پراهمیت مشارکت دوجانبه زوجین تاکید مجدد داشت. برای دو مورد دیگر نارسایی درمان ماسترز و جانسن دلیل روشنی را نمی توان یافت. این دو زوج با وجود رعایت کامل موازین پذیرفته شده موفق به حل مشکل خود نگردیدند.

همچنان که در مورد درمان بیماری «فقدان انزال» نیز گفته شد، در صورتی که بیمار دچار ناتوانی ثانویه ناشی از به ازمان کشیده شدن «انزال زودرس» شده باشد، به مدد روان درمانی باید نخست به حل این مشکل پرداخته، تا در مرحله ی بعد علت زمینه ای و اساسی بیمار را درمان کرد.

در روان درمانی اولین اقدام برای ارزیابی ناتوانی انجام مصاحبه های هدف دار است. در مرحله اول این مصاحبه ها سبب نزدیکی و قرابت درمانگر با بیمار می شود. اگر درمانگر در ایجاد فضای مطلوب و بی دغدغه موفق شود، بیمار خود را آزاد یافته، و بی پروا صحبت می کند. حذف عامل مهاری اضطراب از نتایج ابتدایی و بسیار مقبول این نوع مصاحبه هاست. بهتر است که از بیمار و همسرش هم به صورت مشترک و هم به طور مجزا مصاحبه به عمل آورد.

اطلاعاتی را که باید در بطن مصاحبه بدان بها داد، شامل نحوه ی بروز ناتوانی (ناگهانی یا تدريجا) و نوع برخورد همسر است. به سوالات ویژه ای نیز باید پاسخ داده شود؛ که شامل دفعات تحریکات، و وجود میل جنسی، تعداد مقاربت ها و کیفیت نعوظ در هر یک از آنهاست. سؤالاتی مثل واکنش ابتدایی شما در قبال ناتوانی چه بود؟ یا زمانی که به همسر خود نزدیک می شوید چه چیزی را می طلبید؟ از اهمیت زیادی برخوردار بوده، و بسیار روشنگرند.

پرسشنامه های زیادی وجود دارند که هریک به کار مخصوصی می آیند. بسیاری تجارب قبلی را مورد ارزیابی قرار داده و تعدادی نیز واکنش بیمار و همسرش را نمایان می سازند. شدت و ضعف میل جنسی و تمایلات متفاوت به افراد مختلف را در آزمون های فراگیرتر می توان شناخت. به هر حال استفاده به جا و اصولی از هریک از این پرسشنامه ها در حل مشکل بیمار بسیار مهم است.

در میان آزمون هایی که برای بررسی شخصیت وجود دارند، «فهرست چند مرحله ای ارزیابی شخصیت مینوسوتا» (Minnesotamultiphasic inventor) و «آزمون ادیت» (Stress audit) مهم تر هستند. آزمون اول با وجودی که در تشخیص ناتوانی تنی یا روانی چندان موفق و قابل اتکا نیست، ولی اطلاعات ذی قیمتی را در زمینه کنکاش های شخصیتی به دست می دهد. آزمون ادیت به خصوص در کشف و ارزیابی فشارهای روانی بسیار مفید است.

همچنان که در مورد بیماری «فقدان انزال» نیز ذکر شد، در روان درمانی بیماران مبتلا به «انزال زودرس» باید در زوجين حس مسؤولیت دوجانبه ایجاد کرده، و مفهوم انسانی و درستی از رضایت را ارایه داد. به علاوه اصلاح عقاید غلط، نا به جا و غير معقول از واجباتی است که سبب پاکسازی ذهن کج انگار بسیاری از بیماران می شود. در مراکز معتبر دنیا، دانستنی ها و نشریاتی وجود دارند که سطح دانش بیماران را بالا برده و تعریف درستی از آنها را ارایه می دهند.

اگر عوامل مضطرب ساز و دغدغه آفرینی وجود دارند، باید آنها را زایل کرده، و شرایط را برای آرامش روحی – روانی بیمار مهیا ساخت. فراهم کردن فضای درمانی امن، قابل اطمینان و متفاهم از اصول واجب و الزامی است. در صورتی که بیمار در چهره درمانگر خود همدردی، ملاطفت، توجه و انگیزه را به وضوح نبیند، میل و رغبتی به درمان نشان نخواهد داد. وجود این میل، رغبت و انگیزه برای استمرار و تداوم درمان امری واجب است.

در سال های اخیر از روشی مشتمل بر سه مرحله برای درمان بیماران مبتلا به انزال زودرس بهره برده شده است که کاملا منبعث از تجارب بالینی بسیاری از پزشکان است. در این روش سه مرحله ای نخست بیمار را بعد از ایجاد انگیزش های لازم به کمک دارو درمانی به طور نسبی تحت درمان قرار داده، در ادامه به تقویت دو عضله ی کوچک .P.C در عمق لگن پرداخته خواهد شد. در اثر تقویت این عضله بیمار به زودی سه رویداد ملموس را تجربه می کند:

۱- افزایش میزان سفتی،

۲- طولانی تر شدن زمان سفتی

3-ارادی تر شدن جریان انزال

در مرحله ی آخر با نگرش به نقش غیر قابل انکار همسر بیمار و به مدد روش جا افتاده «ماسترز و جانسن» تسلط بیمار را به کمک همسرش افزایش می دهم. در صدد هستند نتایج این شیوه درمانی را به زودی منتشر کنند.

از من بپرس 2