آشنایی با برخی از بیماریهای آمیزشی که ممکن است در روابط زناشویی ایجاد شوند

بیماری های آمیزشی

سیفلیس، سوزاک، اورتریب و درمان آنها هر سال تعداد مبتلایان به بیماریهای آمیزش فزونی می یابد. این بیماری بعد از سرخک معمولی ترین بیماری عفونی و مسری میباشد. در اجتماعات مدرن بسیاری از اشخاص خارج از قیود شرعی و ازدواج با دیگران روابط جنسی برقرار میکنند. البته معلوم است که چنین روابطی همواره توام با خطر آلودگی به یکی از بیماریهای آمیزشی می باشد. دقت در انتخاب شخص سالم نیز می تواند وسیلهی مطمئنی برای حصول مصونیت در مقابل آلودگی به این بیماری باشد زیرا علاوه بر اینکه بیماری در میان تمام طبقات دیده می شود بسیاری از اشخاص حتی متوجه ابتلاء خویش نمیگردند. مخصوصا در زنان تا زمانی که بیماری زیاد پیشرفت نکند علائم آن ظاهر نمی گردد و در مردان نیز بیماری می تواند سالیان زیاد به حالت کمون باقی بماند، پاره ای از اتفاقات و روشهای نوین جلوگیری از آبستنی مقاومت میکروبها در مقابل داروها و مسافرت بیشتر مردم موجب سرایت و گسترش زیاد این بیماریها شده است.

آشنایی با بیماری های آمیزشی

بیماریهای آمیزشی به سه گونه ی مهم تقسیم می شوند: سیفلیس (Syphilis)، سوزاک (Gonorrhoea) و اورتریب یا التهاب میزراء (Urethritis) به لحاظ اینکه این بیماریها از راه مقاربت انتقال می یابد آنها را اساسا به نام الهه ی عشق (ونوس Venus) بیماریهای ونوس می نامند. اما سالیان متمادی همین اسم موجب ترس و شرمساری بوده است. خرافاتی که در مورد بیماریهای آمیزشی رایج است تنها موقعی از بین خواهند رفت که مردم آنها را مانند بیماریهای دیگر تلقی کنند. خطرناک ترین بیماری آمیزشی سیفلیس است. سیفلیس اگرچه مانند سوزاک و اورتریت زیاد دیده نمی شود ولی شدیدترین نوع بیماری مقاربتی می باشد.

سیفلیس در ردیف یکی از بیماریهای عفونی نظیر پیان (Yaws) می باشد که در مناطق استوائی که دارای بارانهای شدید می باشند زیاد شیوع دارد. میکروب سیفلیس ممکنست یکی از اشکال بیماریهای استوائی باشد که خود را با وضع محیط های مختلفی که در آنها مردم زیاد پوشیده و تماس بدنی کمتر دارند تطابق داده است. میکروب سیفلیس در مبارزه خویش برای بقاء پرطاقت تر و مهلک تر گشته است. سوزاک بیماری بسیار رایجی می باشد که از زمانهای قدیم شناخته شده است. سیفلیس دوره ی کمونی طولانی دارد و معمولا یک تا دو هفته وقت لازم است تا علائم بیماری ظاهر گردد. بیماری با یک زخم بیدرد در اعضاء تناسلی آغاز می گردد. این زخم به کندی بهبود می یابد. برآمدگیهای فاقد درد نیز ممکن است در کشاله ران دیده شود.

در پاره ای از مواد مخصوصا در زنان شانکر اولیه (Chancer Printary) ممکن است به حالت کمون بماند. در این صورت بیمار از وجود آن کاملا بی خبر خواهد بود. معمولا بعد از چند هفته زخم التیام می یابد و بیمار وارد مرحله ی دوم میگردد. این مرحله نیز ممکنست خفیف باشد به طوری که احتمال دارد شخص متوجه بیماری خود نگردد. در مرحله ی دوم بیمار احساس خواهد کرد که به طور کلی حالش خوب نیست به علاوه سایر علائم بیماری از قبیل جوشهای فراوان (فاقد خارش)، درد گلو، ریزش مو و بروز زخمهایی در اعضا تناسلی و اطراف مخرج دیده می شود.

در صورتی که بیماری تشخیص داده نشود علائم مرحله ی دوم بعد از چند هفته و یا چند ماه ناپدید گشته و بیمار احساس می کند حالش خوب شده است. در این زمان سیفلیس به حالت کمون ادامه می یابد. در این حالت ممکنست بیماری سالها و حتی تا یک عمر ادامه داشته باشد. در دوران کمون، میکروب بیماری زنده مانده و بعد از گذشت چندین سال ممکنست دوباره فعالیت خود را از نو آغاز نموده و موجب گردد که بیماری وارد مرحله سوم شود. همچنین ممکنست آماسهایی به نام گم (Cumnas) بروز کرده و بعد تبدیل به زخم های مهلک گردد. در این مرحله سیستم عصبی نیز در معرض حملهی میکروبها قرار گرفته و پرده های مغز و نخاع شوکی ملتهب گردند و حالت ترمبوس در رگهایی که برای مغز و نخاع شوکی خون می رسانند ایجاد گردد و در نتیجه موجب نوعی سکته شود.

ممکن است خود مغز در معرض تهاجم قرار گیرد که در این صورت بیمار به فلج عمومی مبتلا خواهد شد. حتی کمترین حالت التهاب پرده های مغز و نخاع شوکی ممکنست بعدها موجب بیماری شدید قلبی و رگهای آن یعنی آئورت گردد. علائم سیفلیس مرحله اول ممکن است در نتیجه بیماری های بسیار معمول نیز ایجاد گردد. خوشبختانه آثار شوم سیفلیس تنها در مواردی ظاهر می گردد که بیماری مدت های متمادی در بوته فراموشی مانده باشد.

سوزاک در زنان و مردان

بیماری سوزاک در مردان به شکل التهاب میزراء یا مجرای ادرار دو تا ده روز بعد از یک مقاربت عفونی و آلوده آغاز می گردد. دفع ادرار معمولا توام با درد و ناراحتی و خروج چرک زرد متمایل به سبز از آلت تناسلی می باشد. . دهانه مجرای ادرار سرخرنگ می گردد ولی از سایر جهات بیمار احساس می کند حالش خوب است. در زنان در مراحل اولیه ی سوزاک غالبا علائمی دیده نمی شود. اگر سوزاک در مجرای ادرار باشد دفع ادرار توأم با ناراحتی خواهد بود و در مواردی که بیماری دیگری نیز وجود داشته باشد ناراحتی توام با خروج چرک خواهد شد. سایر قسمتهایی که در معرض آلودگی و عفونت می باشند عبارتند از: آنوس و گردن رحم، عفونت ناحيه اخیر بی اندازه خطرناک است.

مردان همیشه به فوریت متوجه ابتلاء خویش میگردند. در چنین موارد آنها درصدد معالجه ی خویش برمی آیند به طوری که عوارض بعدی بیماری به ندرت در میان مردان دیده میشود. از سوی دیگر نظر بر اینکه در زنان اصلا علائمی دیده نمیشود و یا در صورت وجود علائم آنها به اندازهایی جزئی است که زنان آنها را ناشی از بیماریهای دیگر می دانند و در نتیجه تا زمانی که مجبورشان نسازند در پی علاج برنمی آیند. حتی آنها نمی خواهند قبول کنند که به بیماری سوزاک مبتلا شده اند. بعضی مواقع یک شوهر مبتلا بهترین نشانهی آلودگی زن به بیماری سوزاک می باشد. فقدان علائم بیماری موجب تأخیر در تشخیص معاینه گشته و در نتیجه بیماری توام با خطر آلودگی رحم و لوله های ظریفی که آن را به تخمدانهای دو طرف رحم مرتبط می سازند می باشد.  التهاب این لوله ها نشانه حاد بیماری بوده و توام با خطر نازائی می باشد. در پاره ای موارد این عارضه موجب می گردد که شخص مدتهای طولانی از نعمت سلامتی محروم گردد.  در همان موقع آزمایش خون جهت تشخیص سیفلیس انجام می گیرد تا بتوان معالجات لازم انجام گردد.

اورتریت

(اورتریت غیرگونوکوکی) در مردان همراه با خروج چرک است اما دوران کمون آن زیاد و معمولا چهارده روز و یا بیشتر است خروج چرک از لحاظ مقدار احتمالأ كمتر می باشد ولی کیفیت آن بیشتر شبیه بلغم تیره است تا چرک  . در زنان در مراحل اولیه تا زمانی که در واژن التهابی در اثر انگل واژینالی تریک مومونا واژینالیس Trichomona Vaginalis ایجاد نگردد علائم بیماری دیده نخواهد شد. ولی پس از ایجاد التهاب احتمال خروج چرک از واژن و سرخی و دردناکی قسمت خارجی دهانه ی رحم وجود دارد. (اورتربت غیرگونوکوکی) در تراز سوزاک بهبود می یابد او در مواردی که به موقع تشخیص داده نشده و معالجه نگردد موجب التهاب مفصل ها (Arthrtis) و التهاب عنبیهی چشم (Lvits) می گردد.

چگونه آلوده می شود؟

برای تشخیص هر یک از موارد کمکهای آزمایشگاهی لازم می باشد. برای مثال وجود بیماری سیفلیس در مراحل اولیه به وسیله ی پیدا شدن میکروب آن (Troponenta Pallidunt) در زخم های باز شده محرز می گردد در صورتی که اقدام به معالجه نگردد بعد در حدود یک هفته آزمایش خون مثبت خواهد بود. اشخاصی که علائمی در خویشتن ملاحظه کنند و یا کسانی که احساس خطر آلودگی نمایند باید فورا در صدد معالجه برآیند. حتی کسانی که بدون وجود علائمی در مورد آلودگی خویش احساس تردید نمایند باید مورد معاینه قرار گرفته و آزمایش های لازم درباره شان به عمل آید.

بیماریهای آمیزشی تقریبا همیشه از راه مقاربت سرایت می نمایند و موارد استثنایی آلودگی عبارتند از سیفلیس مادرزادی یا آلودگی بچه در رحم مادر مبتلا به سیفلیس. آلودگی چشمان طفل در موقع تولد و بالاخره گاه گاهی آلودگی تصادفی بچه ها مخصوصا دختران از مادر و یا کودکان مبتلای دیگر. بوسیدن شخصی که در مرحله ی دوم سیفلیس است ممکن است همراه با خطر سرایت باشد اما غالبأ سرایت از این طریق انجام نمی گیرد. زوج هایی که به یکدیگر وفا دارند از خطر بیماری های آمیزشی در امان می باشند ولی اگر یکی از زوجین از مرز های وفاداری تجاوز نماید خطر ابتلاء برای هر دو وجود دارد.

داروهای ضد بیماری های آمیزشی

وقتی شخصی از آلودگی خویش آگاه گشت تشخیص درست و معالجه ی فوری آن اهمیت زیاد دارد. پنی سیلین هنوز مؤثرترین دارو جهت مبارزه با سیفلیس می باشد. مگر این که بیمار در مقابل این دارو حساسیت نشان دهد. در چنین موارد دارو های دیگری را می توان تجویز کرد. ولی این داروها کمتر مؤثرند و لازم است مواظبت و مراقبت بیشتر بعد از معالجه مبذول گردد. برای بیمارانی که در مرحله ی اول سیفلیس هستند تقریبا مدت ده روز روزانه یک پنی سیلین تزریق می گردد بعد از این معالجات لازمست به مدت طولانی مریض تحت مراقبت قرار گرفته و آزمایشات متعدد به عمل آید ولی باید گفته شود که معالجات مؤثر واقع می گردد به طوری که در کمتر مواقعی اشکالاتی پیش می آید.

حتی اگر معالجات اولیه موجب بهبودی کامل نگردد آزمایشات خون که در ماه های بعدی انجام می گیرد این نقص را آشکار نموده و شخص را به لزوم معالجات بیشتری متوجه می نمایند. معالجه ی سیفلیس درجه دوم به وضع شخص بستگی دارد. همان داروها در این حالت نیز مؤثرند و به طور کلی نتایج معالجه نیز رضایت بخش است. اما اگر یکی از اعضا مهم بدن به طور شدید آسیب دیده باشد معالجه برای اعادهی عضو آسیب دیده به وضع معمولی مؤثر نخواهد شد. . بسیاری از موارد بیماری سوزاک نیز در مقابل پنی سیلین واکنش مساعدی نشان می دهند اما پاره ای از میکروب ها در مقابل اثرات این داروها مقاوم هستند.

در نتیجه پنی سیلین هایی با دوز و اثر طولانی است تزریق گردد. در پاره ای موارد لازم است آنتی بیوتیک های گران قیمت استعمال گردد. این امر ممکنست در آینده اشکالاتی برای مبارزه با این مشکلات وجود دارد. پنی سیلین در معالجه ی (اورتریت غیرگونوکوگی) مؤثر نیست ولی در بسیاری موارد می توان به وسیله ی آنتی بیوتیک هایی با طیف زیاد اقدام به معالجه نمود. معهذا بعضی موارد بیماری در مقابل این آنتی بیوتیک ها نیز مقاومت زیادی نشان می دهند. بنابراین مراقبت و انجام آزمایشات نهایت ضرورت را دارد. خطر عمده این است که بیماران تصور میکنند که معالجه ی بیماری های آمیزشی سهل و آسان است و در نتیجه به محض از بین رفتن علائم بیماری از مراجعه به درمانگاه ها خودداری می نمایند. بسیاری از این اشخاص عامل سرایت بیماری بوده و می توانند سایرین را آلوده سازند.

روش درمان امروزه چگونه است؟

اکنون باید دید چگونه اشخاصی که مبتلا به بیماری های آمیزشی می باشند تحت معالجه قرار گیرند؟ حتی امروزه نیز مبتلایان بیماری های آمیزشی علاقه زیادی به پنهان ساختن بیماری خویش دارند. اگرچه وظیفه هر پزشکی است که اسرار بیماران خویش را مکتوم نگه دارد ولی مواردی که پزشک دوست بیمار باشد او ترجیح خواهد داد که پزشک او در این مورد شخص بیگانه ای باشد. درمانگاه هایی که در این رابطه می باشد باید به وسیله کارمندانی که تحت تعلیمات مخصوصی قرار گرفته اند اداره شوند. این اشخاص از میان افراد بسیار با عاطفه و کاردان باید انتخاب شوند و به طور کلی از هرگونه انتقاد و دادن اندرزهای اخلاقی و مذهبی به بیماران باید خودداری نمایند. تشخیص و معالجه در این مراکز باید کاملا محرمانه باشد.

در این درمانگاه ها بیمار با یکی از مشاوران مربوطه ملاقات میکند و از یک دفتر محرمانه شرح بیماری او را یادداشت نموده و کارتی به او میدهد که تنها به وسیله ی شمار های بیمار را مشخص می سازد. بنابراین هرگز اسم او در جایی نوشته نمی شود. او بیش از ده دقیقه برای دیدن دکتر منتظر نخواهد شد. دکتر از او راجع به اعلام بیماری و مدت بروز آن و جزئیات چگونگی ابتلا و به بیماری پرسشهایی خواهد نمود. او بیمار را بطور عمومی و موضعی معاینه نموده و نمونه هایی از چرک مجرای ادرار را برای آزمایش میکروسکپی و کشت میکروب تهیه خواهد کرد. برای تشخیص سیفلیس در حالن کمون تهیه ی نمونه ی خون از بازو جهت آزمایش لازم می باشد. .

اگر در مشاهدات میکروسکپی وجود میکروب سوزاک (Gnooceclus) محرز گردد با تزریق پنی سیلین هایی با اثر طولانی در عضله ران به معالجه اقدام نمود. داروی تزریقی تولید درد نمی نماید فقط به هنگام فرو بردن سوزن درد سختی احساس می گردد. به بیماران تذکر داده میشود که قبل از بهبودی کامل از آمیزش جنسی خودداری نمایند. روز بعد از پایان دوران معالجه، بیمار جهت بررسی تأثیرات دارو به درمانگاه مراجعه می نماید تا در صورت احتیاج تزریقات لازم انجام گیرد. به بیماران تذکر داده میشود که بیش از سه ماه در فواصل زیاد جهت معاینه و انجام آزمایشات به درمانگاه مراجعه نمایند. بالاخره قبل از اینکه برای آخرین بار او درمانگاه را ترک کند آزمایشات خون جهت اطمینان از معالجه ی کامل سیفلیس انجام خواهد شد. این روش و اقدامات احتیاجی که بعد از اتمام دوران معالجه جهت حصول اطمینان از بهبودی کامل انجام می گیرد بسیار مهم و سودمند می باشد.