مادر و کودک

راز پروانه‌های نوروزی: ماجراجویی جادویی در اولین روز بهار

نوروز، جشن تولد طبیعت برای کودکان

نوروز مثل یک قصهٔ پریان است که هرسال تکرار می‌شود! برای بچه‌ها، این آغاز سال نو یعنی بوی نان تازه، رنگین‌کمانی از سنجد و سبزه، و مهمانی‌هایی که پر از خنده و شیرینی است. در این روزهای بهاری، درختان قصه می‌گویند و پروانه‌ها رازهای طبیعت را زمزمه می‌کنند.

ماجرای پروانهٔ طلایی و درخت سخنگو

روزی بود که در جنگلی پر از شکوفه، پروانهٔ کوچکی به نام زندگی می‌کرد. یکروز صبح، وقتی پرنیا از خواب بیدار شد، متوجه شد بالهایش به رنگ طلایی درخشانی تغییر کرده است! همینطور که کنار درخت قدیمی بلوط پرواز می‌کرد، صدای غریبی شنید: «سلام پروانهٔ نوروزی! منتظرت بودم…»

درخت بلوط که برای اولین بار حرف زده بود، قصهٔ جالبی تعریف کرد: «هر صد سال یکبار، یک پروانهٔ طلایی می‌آید تا با پروبالش به درختان انرژی بهاری بدهد. امسال نوروز، این تو هستی که باید به ما کمک کنی!» پرنیا با تعجب پرسید: «اما من چطوری؟ من که فقط یک پروانهٔ کوچکم!»

سفر به سرزمین هفت سین جادویی

درخت بلوط برگ بزرگی را به پرنیا داد که نقشهٔ راه به سرزمین هفت سین روی آن کشیده شده بود. پرنیا باید از هفت تپهٔ رنگارنگ عبور می‌کرد: تپهٔ سبزه‌ها، تپهٔ سمنو، تپهٔ سیب‌های سرخ و… در هر تپه، یک موجود جادویی منتظر او بود تا قطعه‌ای از معجون بهار را به او بدهد.

وقتی پرنیا به آخرین تپه رسید، یک جیرجیرک کوچک با عینک گرد به او گفت: «این قطعهٔ آخر را فقط اگر معنی واقعی نوروز را بدانی به تو می‌دهم!» پرنیا فکر کرد و گفت: «نوروز یعنی همه با هم شاد باشیم، به طبیعت احترام بگذاریم و قصه‌های جدید بسازیم!» جیرجیرک خندید و آخرین قطعه را داد.

معجون هزار رنگ و جشن بزرگ

پرنیا با مایع رنگارنگ برگشت و آن را روی ریشهٔ درخت بلوط ریخت. ناگهان تمام جنگل از نورهایی رنگین پر شد! همهٔ حیوانات جمع شدند و جشنی راه افتاد. خرگوشها با سینیهای سنجد آمدند، سنجابها نقابهای نوروزی به صورت داشتند و حتی خرس بزرگ جنگل با شکم گردش سریشک میرقصید!

پروانهٔ طلایی فهمید نوروز فقط یک روز نیست؛ مثل فرشی جادویی است که همهٔ آدمها و حیوانات را به هم وصل می‌کند. او هرسال منتظر می‌ماند تا دوباره این معجزه را با بچه‌های جهان سهیم شود.