کتک زدن کودک توسط والدین چه اثراتی روی تربیت او می گذارد؟

کتک زدن کودک توسط والدین چه اثراتی روی تربیت او می گذارد؟

حدوداً ۱۰ درصد از والدین، کودکان را به طریق کتک زدن تنبیه می کنند و عیبی بر آن متصور نیستند. حدود ۲۰ درصد والدین هم چنین کاری را هرگز انجام نمیدهند. حدود ۷۰ درصد از والدین، به کودکان خود، سیلی میزنند و آرزو می کنند که ای کاش چنین نکرده بودند. این جمله، معنای بسیاری دارد. بسیاری از والدین در صدد یافتن راه بهتری برای تنبیه و تربیت کودکان خود هستند. والدین می خواهند بدون عصبانی شدن و کتک زدن بچه ها، رفتار بد آنها را درست کنند.

آیا کتک زدن بچه، کارساز است؟ آیا آثار مخرب ندارد؟ این سؤالات،  پاسخ دقیقی ندارند. حتی متخصصان هم در مورد ارزش کتک زدن بچه ها با یکدیگر اختلاف نظر دارند. بعضی از مردم بر این باورند که کتک زدن، کارساز است و بعضی دیگر، عقیده دارند که اصلاً کارساز نیست. بدون شک، بسیاری از والدین در مورد کتک زدن یا نزدن بچه در سرگشتگی به سر میبرند. کتک زدن یک نوع تنبیه است اما آیا شکل قابل  قبولی از تنبیه کودک محسوب می شود؟

تصمیم گیری در این مورد، به شما بستگی دارد. فصل حاضر به شما کمک می کند تا به بتوانند با احتیاط از آنها استفاده کنند.

موقع کتک زدن بچه، چه اتفاقی می افتد

کتک زدن معمولاً سوء رفتار کودک را متوقف می کند. وقتی سوء رفتار کودک متوقف می شود والدین احساس موفقیت می کنند و میفهمند که کتک زدنشان، کارساز بوده است. کتک زدن می تواند به رفتار خوب منجر شود درست مثل دادن یک تخته شکلات به بیجه که آرامش و صلح را در سوپرمارکت به ارمغان می آورد! استفاده از شکلات برای متوقف ساختن قشقرق کودک یک راه حل موقتی است چون برای ساکت کردن بیجه در آینده به شکلات دادن های زیادی نیاز خواهید داشت. به همین نحو، کتک زدن هم یک راه حلی موقتی است.

کودکی که کتک می خورد معمولاً آرام میگیرد و سعی می کند تا رفتار خوبی داشته باشد  اما بعد از مدتی، دوباره شروع می کند. دوباره پدر یا مادر او را کتک می زند چرا که این کار در وهله اول کارساز بوده است. بازهم برای مدت کوتاهی، کودک، آرام می گیرد و بعد،  دوباره به سوء رفتار خود ادامه میدهد. دوباره، پدر یا مادر به کتک زدن ادامه می دهد و دوباره، کودک برای مدتی آرام میگیرد دوباره به بد رفتاری خود ادامه می دهد و این الگو، بسیاری از والدین را فریب می دهد.

الگوی مزبور به این دلیل رخ می دهد که کتک زدن صرفا نوعی کنترل بیرونی است و در اتخاذ تصمیم مسئولانه و یا تقویت تصمیم گیری درونی، کودک را تشویق نمی کند. کتک زدن صرفا به کودک یاد می دهد که یا باید رفتارش را عوض کند یا کتک بخورد. کودکانی که به طور مرتب کتک می خورند خویشتن داری را یاد نمی گیرند. در این صورت کودکان تا دلشان می خواهد بدرفتاری می کنند چون مادرشان آنها را کتک میزند.

کتک زدن ، تنبیه خوبی نیست چون ظرف یکی دو ثانیه روی می دهد و تمام می شود. بسیاری از کودکان ترجیح می دهند کتک بخورند تا این که به مدت چند روز از امتیاز اصلی محروم شوند. کتک زدن به سرعت تمام می شود و آن ها می توانند برای شروع یک

ماجراجویی دیگر آماده شوند. بسیاری از کودکان بر این باورند که وقتی کتک خوردند دیگر همه چیز روبه راه است چون به عقیده آنها دیگر حسابشان صاف شده است. کتک خوردن است می شود که بسیاری از کودکان به جای تمرکز بر تصمیم نادرست و اصلاح آن ، توجه خود را بر تنبیه متمرکز کنند.

مشکلات در خانواده هایی رخ میدهد که در آنها یکی از والدین کودک خود را کتک می زند و دیگری کتک نمیزند. این رفتار باعث میشود تا کودکان از پدر یا مادری که کتک می زند رویگردان باشند که این امر به نوبه خود بر رشد و نمو طبیعی کودک و اثر نامطلوبی میگذارد.

کودکان، پدریا مادری را که آنها را کمک نمیزند فرد ناتوان می یابند نشر حضور او به بدرفتاری خواهند پرداخت. کودکان از پدر یا مادری که آن ها را  کتک میزند، اجتناب می کند و پدر یا مادری را که کتک نمی زند ناتوان فرض می کنند و این به معنای بازندگی والدین است.

کتک زدن، عوارض جانبی دارد. کتک زدن باعث شرمساری کودک میشود و شرمساری باعث میشود که کودکان عصبانی شوند یا به فکر تلافی بیفتند. کتک زدن به ندرت به کودکان می آموزد تا رفتار و تفکر درستی داشته باشند. کتک زدن بر نگرش کودک نیز اثر می گذارد. کودکانی که مرتب کتک میخورند احساس ناامنی می کنند و  اعتماد به نفس خود را از دست می دهند. آنها به خود می گویند: اگر کار نادرستی بکنم، کتک خواهم خورد. بسیاری از کودکانی که از دست والدین خود کتک میخورند عزت نفس ضعیفی دارند. بعضی از آنها هم گوشه گیر هستند و بعضی دیگر، بیش فغال و پرخاشگر و تحریک پذیر.

راه های سه گانه استفاده از کتک

والدین برای کتک زدن بچه، به سه طریق عمل می کنند:

۱- روش تکانشی

۲- روش خشم گرفتن

۳- از روی برنامه

روش تکانشی، روش همه روزه، نیز نام دارد. روزی مادری به مشاور مراجعه کرده و گفته که من هر روز بچه ام را کتک میزنم اما باز هم به حرفهای من گوش نمیدهد. به این دلیل این بچه به حرفهای مادرش گوش نمی دهد که کتک زدن برایش بی معنی شده است.

روش تکانشی، بیشتر در مورد کودکان کم سن وسال استفاده می شود. این گونه والدین هرگز در مورد کتک زدن واقعی، خیلی جدی نیستند. معمولاً با یک دست کودک خود را نگه می دارند و با دست دیگر او را تکان میدهند. این جور کتک زدن تقریباً اتوماتیک یا انعکاسی صورت میگیرد. کودک در ابتدا داد میزند و بعد دوباره به بازی می پردازد. این روش «سندروم آرایشگاه» ، نیز نام دارد.

آیا والدینی را دیده اید که کودکان خود را ظرف سی دقیقه، پنج بار یا بیشتر کتک میزنند وقتی که لازم است برای اصلاح موی سرکوب شود. در انتظار باشند؟ بسیاری از والدین از روشی موسوم به «به بچه سیلی بزن» ، استفاده می کنند. کودکان دوست دارند هر چیزی را تجربه کنند. آنها دوست دارند اشیا را لمس کنند تا ببینند چه اتفاقی رخ میدهد. وقتی آنها چیزی را لمس می کنند که نباید لمس کنند از والدینشان کتک میخورند.

کتک زدن، چیزی را به بچه یاد نمی دهد. باید به او بگویید که چرا نباید بعضی اشیا را لمس کند. در این جور مواقع، بهتر است کودک یا شیء را از محل دور کنید. کودکان از والدین خود تقلید می کنند. وقتی شما او را کتک بزنید او نیز یاد میگیرد تا برای تربیت فرزند خود، او را کتک بزند.

روش تکانشی هیچ اثر پایداری بر سوء رفتار کودک ندارد. بعد از چند بار کتک خوردن، دیگر این کار برایش بی معنی می شود. برای این دسته از والدین، کتک زدن یک رفتار واکنشی پیوسته است. این نوع والدین، روشی جز روش کتک زدن بلد نیستند و فکر می کنند که برای اصلاح سوء رفتار کودک، راهی به جز کتک زدن وجود ندارد و این تنها کاری است که والدین خوب انجام میدهند!

آیا کودکان از روش تکانشی درس عبرت می آموزند؟ برای تصمیم گیری بهتر، این  روش برای کودکان، هیچ کمکی نمی کند. در اغلب موارد، کتک زدن بستگی به این دارد که والدین در آن لحظه به خصوص چه احساسی دارند. اگر امروز خلق تان تنگ باشد . بچه های خود را سر هر مساله کوچکی، کتک خواهید زد. اما اگر خلقتان زیاد تنگ نباشد . و کمی صبر و حوصله داشته باشید، کودکان شما از شر کتک خوردن در امان خواهند ماند.

این حالت ، کودکان شما را گیج خواهد کرد. آنها به خود خواهند گفت: همین کار را به روز هم انجام دادم چرا آن موقع کتک نخوردم؟ لذا، این روش، خوب و بد را به کودکان یاد نمی دهد  و در تصمیم گیری بهتر هم، کمکی به آنها نمی کند.

کودکانى که به طور مرتب و تکانشی کتک میخورند بر این باورند که کتک خوردن، بخشی عادی از زندگی است. بنابراین اگر کودک دیگری کاری کند که باب میل آن ها نیست او را کتک میزنند. وقتی کودکان یکدیگر را کتک میزنند به دردسر می افتند و این کار انها را گیج میکند. وقتی بزرگسالان این کار را می کنند اشکالی ندارد اما وقتی کودکان، این کار را می کنند اشکال دارد!

کودکانی که مرتبا کتک میخورند بر این باورند که هر کاری که آنها انجام میدهند غلط است. این کار به نوبه خود، عزت نفس آنها را ضعیف می کند و اعتماد به نفس شان را نیز کاهش میدهد. هدف تربیت درست این است که به کودکان، شیوه اتخاذ تصمیم گیری مسئولانه را یاد بدهد.

کتک زدن مرتب به کودکان، با این کار منافات دارد و باعث میشود که خویشتن داری کودکان، پایین بیاید و بر اساس ترس و وحشت عمل کنند. چرا که آن ها فکر می کنند اگر درست رفتار نکنند، کتک خواهند خورد. وقتی والدین برای فراهم اوردن کنترل بیرونی، کاری برای کودک خود انجام ندهند کودکان هم ابدا کنترلی نخواهند داشت.

روش تکانشی، تنبیه مؤثری نیست چون نیاز به کتک زدن در آینده را کاهش نمیدهد بلکه در حقیقت آن را افزایش میدهد. کتک زدن مرتب، الگوی رفتار منفی و نوعی رفتار واکنشی به حساب می آید. کتک زدن به کودک، کاری است که هرگز از روی برنامه صورت نمی گیرد. والدینی که این روش را به کار می برند به ندرت برای تفسیر رفتار کودکی از راههای مثبت استفاده می کنند.