چگونه می توانید درباره خشونت در مدرسه با کودکان خود صحبت کنید؟

چگونه می توانید درباره خشونت در مدرسه با کودکان خود صحبت کنید؟

ملت آمریکا با بروز خشونت در مدارس این شور در طول چند سال گذشته، شاهد عینی این خشونت ها هستند. وقتی چنین حادثه اسف باری رخ می دهد والدین و فرزندان، آن را با جزئیات هرچه تمام تر در تلویزیون تماشا می کنند. این برنامه مثل تماشای یک فیلم سینمایی نیست بلکه چنین خشونت هایی، واقعی و ترسناک هستند. اگر بچه های شما به اندازه کافی برای درک موقعیت، مسن هستند ضرورت دارد در مورد آنچه که قصد دیدنشان را دارند با آنها به گفتگو بنشیند.

در مورد حقایق این تژادی با آنها گفتگو کنید اما نسبت به رشد هیجانات کودکان خود هم حساس باشید. صرفاً چیزهایی را به آنها توضیح دهید که برای درک موقعیت رخ داده مؤثر است. ببینید که آیا کودکان شما از لحاظ هیجانی به اندازه کافی رشد کرده اند که بتوانند توضیحات مربوط به جزییات فیلم را بشنوند و تحت تأثیر آن واقع نشوند؟ اگر می بینید که این جزئیات بر آشفتگی روانی آنها می افزاید جزییات فیلم را به آنها توضیح ندهید، به ویژه اگر این جزییات، واضح هم نباشند.

کودکان خود را تشویق کنید تا در مورد آنچه که دیده اند و احساس می کنند برایتان صحبت کنند. نگرانی ها، دلواپسی ها و ترس های آنها را تشخیص دهید و درک کنید. در مورد احساسات و ترس های خودتان هم صادق باشید. به آنها بگویید که کسی دقیقا نمیداند که چرا این حادثه های غم انگیز رخ می دهند. اما معمولاً به این دلیل بروز می کنند که کسی در این مواقع ناراحت و عصبانی است. به آنها بگویید که وقتی بعضی از مردم عصبانی می شوند، کنترل خود را از دست میدهند و میخواهند به دیگران آسیب برسانند اما چنین رفتاری اصلاً درست نیست.

به کودکان خود، آرامش و امنیت ببخشید. به آنها اطمینان دهید که معلمان و رییس مدرسه آنها هر کاری که بتوانند انجام میدهند تا مدرسه برایشان جای امنی باشد. به فرزندان خود در مورد کاری که برای تأمین امنیت در منزل برایشان انجام می دهید، گفتگو کنید.

کودکان و آسیب های روانی

آسیب روانی برای هر فرد، در هر زمانی میتواند اتفاق افتد. خشونت مدرسه ای آسیب زا است. حوادث طبیعی، تصادفات جاده ای، خودکشی و مرگ و سایر آسیب روانی هم، همینطور. این جوادث در کودکان، استرس و اضطراب شدیدی را به وجود می آورند. هر کودکی در برابر این حوادث، واکنش های هیجانی متفاوتی خود، نشان می دهد.

برخی از کودکان در این مواقع عصبانی می شوند و طغیان می کنند، اما بعضی دیگر، گوشه نشین می شوند. بسیاری از کودکان کم سن و سال دچار جویدن ناخن یا شب ادراری میشوند. کودکان زیادی هم به کابوس های شبانه، از دست دادن اشتها و بد خوابی، گرفتار میشوند. این نوع واکنش ها ممکن است هفته ها و ماه ها طول بکشند و سالیان سال به طور دوره ای بروز کنند.

والدین، منبع اصلی تأمین امنیت و ایمنی کودکان هستند تا آن ها بتوانند با این حوادث و هیجانات، سازگاری لازم را کسب کنند. با صحبت کردن در مورد احساسات خود، حمایت لازم از کودکان را عملی کنید. چنین کاری از طرف شما به کودکان کمک خواهد کرد تا آنها نیز بتوانند در مورد خشم، سوگواری و اندوه خود با شما حرف بزنند. دانستن این که چه چیزی باید گفته شود کار آسانی نیست. هر وقت دیدید که دچار شک هستید کودکانتان را در آغوش بگیرید و به آنها بگویید که وضعیت پیش آمده برای هردوی شما غم انگیز است.

اگر یقین دارید که کودک با وجود تلاش های زیاد شما نتوانسته خود را با حادثه پیش آمده منطبق سازد در این صورت، صحبت کردن با سایر والدین و یا با معلم کودک مفید خواهد بود. بسیاری از کودکان، روزها و هفته ها تحت تأثیر این حوادث وحشتناک قرار میگیرند. اگر می بینید که واکنش رفتاری کودک شما نسبت به این گونه حوادث وحشتناک، هفته ها ادامه یافته است و یا به صورت دوره ای، وحشت خود را بروز می دهد به متخصص رجوع کنید.

چرا کودکان به خشونت رو آورده اند؟

خشونت به شکل سرگرمی و تفریح در آمده است. انجمن روانشناسان آمریکا گزارش می کند که کودکان تا سن هجده سالگی، ۱۶ هزار قتل و ۲۰۰ هزار عمل خشونت آمیز از طریق تلویزیون یا فیلم مشاهده میکنند. در بسیاری از این برنامه ها، تصاویر به شکل گرافیکی واضح و آشکار بوده که در آنها، خشونت مورد تمجید قرار می گیرد و خشونت طلبها، پاسخگوی اعمال خود نیستند و مورد تنبیه قرار نمی گیرند.

وقتی کودکان در معرض چنین فیلم هایی قرار می گیرند باورشان میشود که خشونت، کار معقولی است. بعضی از کودکان حتی براین باورند که خشونت، طرز رفتاری درست و معقول و بهترین راه حل است. بازی ویدیویی میتواند کودک را خشونت طلب بار بیاورد. بسیاری از این بازیهای ویدیویی حتی به کسانی که افراد را می کشند جایزه میدهند!

در اینجا نیز کودک یاد میگیرد که شلیک کردن و کشتن فردی، امری است قابل قبول که سرگرمی هم به شمار می آید! درست نیست که بگوییم دیدن خشونت در رسانه ها همه کودکان را به یک شیوه تحت تأثیر قرار می دهد. بعضی از کودکان کمتر و برخی دیگر بسیار آسیب پذیر هستند. بعضی از کودکان به این دلیل که خود در منزل مورد خشونت قرار گرفته اند و قربانی شده اند بسیار آسیب پذیرند و به شدت به وسیله رسانه ها تحت تأثیر قرار میگیرند.

شما چه کاری می توانید انجام دهید؟

میزان خشونت را در زندگی کودکان به حداقل ممکن برسانید. قبل از این که کودکانتان، فیلمی را ببینید قبلا خودتان آن را مورد بررسی و مشاهده قرار دهید. اگر در مورد محتوای برنامه تلویزیونی مطمئن نیستید به همراه کودک، آن را ببینید. اگر می بینید که برنامه تلویزیونی، خشونت آمیز است فورا کانال تلویزیونی را عوض کنید.

بسیاری از والدین، نظر مشاور را در مورد برنامه های کشتی حرفه ای که از تلویزیون پخش می شوند می پرسند. این برنامه ها خیلی شهرت دارند و کودکان تمایل دارند آنها را تماشا کنند. نظر متخصصین در مورد این نوع برنامه ها آن است که هیچ خاصیتی برای کودکان ندارند و کودکان نباید به تماشای آنها بپردازند.

بهترین معیار برای پی بردن به این که آیا برنامه تلویزیونی برای  بچه ها، خوب است یا نه، آن است که ببینید آیا کودکان بعد از تماشای آن به تقلید خشونت میپردازند یا خیر. اگر می بینید که تحت تاثیر برنامه تلویزیونی قرار گرفته و خشونت طلب شده اند باید از دیدن برنامه های آتی منع شوند.

علامت های خطر را بدانید. تهدید می تواند کلامی یا غیر کلامی باشد. بعضی از کودکان، تصاویر خشونت را رسم می کنند. تمامی تهدیدها باید جدی گرفته شوند. کودکانی که تغییرات ناگهانی در خلق وخوی خود نشان می دهند ممکن است خشونت طلب بار بیایند. به احتمال زیاد، کودکانی که مجذوب خشونتهای رسانه ای می شوند در آینده خشونت طلب خواهند شد.

کودکانی که نسبت به حیوانات، خشونت روا می دارند در معرض خطر استفاده از خشونت در برابر یکدیگر نیز هستند. اگر یکی از این علایم را در کودک خود می بینید به سرعت وارد عمل شوید. متخصصی را پیدا کنید که بتواند به کودک شما کمک کند. اگر سلاحی در منزل دارید، آن را در جای امنی، پنهان و قفل کنید تا کودک، توان دستیابی به آن را نداشته باشد.

همیشه و در همه حال در ارتباط با کودک خود به ویژه در دوران نوجوانی هوشیار باشید. به این دلیل که نوجوانان میگویند که دیگر نیازی به شما ندارند مسئولیت را از خود سلب  نکنید. کودکان پانزده ساله به اندازه کودکان پنج ساله به نظارت والدین نیاز دارند. حداقل هفته ای یک بار با هر یک از کودکان خود قرار ملاقاتی داشته باشید. برای خوردن بستنی و گفتگو، با آنها بیرون بروید. لازم نیست که بحثهای شما حتماً متفکرانه یا فیلسوفانه باشد. حتی گفتگوی ساده و دوستانه هم می تواند رابطه شما با فرزندانتان را حفظ سازد.

اهمیت درست و خوب بودن را برای بچه های خود، گوشزد کنید. وقتی می بینید که هم کلاسی آنها دچار دردسر شده است به کمک آنها بشتابید. کلامی مهرآمیز یا حتی یک سلام علیک ساده می تواند احساس بهتری به او بدهد.

بسیاری از کودکان چون احساس تنهایی می کنند افسرده  ناراحت هستند. با گوش دادن به حرفهای بچه ها صحبت کردن با آنها میتوانید جلوی خشونت طلب بودن آنها را بگیرید. به کودکان خود  متذکر شوید که به محض مشاهده دوستی که به دردسر افتاده است بزرگسالان را مطلع کند تا به کمک او بیایند.

ما در دنیایی زندگی می کنیم که در آن هوش هیجانی اهمیت زیادتری نسبت به هوش ذهنی  پیدا می کند. به کودکان خود بیاموزید که تصمیم گیرندگان خوبی هستند و احساسات  خود را به خوبی کنترل کنند و احساسات دیگران را هم پذیرا باشند، مسلط بودن به این مهارت ، به کودکان کمک خواهد کرد تا دید عمیق تری نسبت به مسائل پیدا کنند واز حس اعتماد به نفس بیشتری برخوردار باشند و بتوانند مسائل و مشکلات خود را بدون توسل به زور و خشونت به راحتی حل نمایند.