چه رفتاری با کودکی که در مکان عمومی نمی خواهد درست رفتار کند باید داشته باشیم؟
شما به تن آنها لباس می پوشانید، اما نمی توانید او را هر جایی ببرید! اگر چه در خانه خوب رفتار می کنند اما در محیط عمومی به یک شیطان کوچک تبدیل می شوند. معمولا مشکل این است که آنها آموخته اند پیامدهای رفتار بد کاملا متفاوت از خانه است. شاید اصلا عواقبی وجود نداشته باشد. شاید شما میلی برای به کار بردن این پیامدها ندارید. وقتی که مردم شما را تماشا میکنند یا پیامدها آنقدر دیر اعمال می شوند که دیگر فراموش می شوند «من بعدا در خانه با تو حرف میزنم!» گاهی شخص دیگری مراقب آنهاست و شما حضور ندارید.
قدم اول برای تغییر این رفتار بد در مکان عمومی این است که از خودتان بپرسید آیا کودک شما در خانه واقعا تحت کنترل است. اگر چنین است، عالیست. به خواندن ادامه دهید. اگر تحت کنترل نیست، بنابراین باید این کنترل را ابتدا در منزل اعمال کنید و به بخش های دیگر این کتاب در خصوص این موضوع مراجعه کنید.
راه هایی وجود دارد که به شما کمک می کند تا کودکتان را برای یک گردش عالی ودلپذیر بیرون ببرید.
توقعات معقول داشته باشید
انتظار نداشته باشید کودک سه ساله، بدون هیچ گونه سرگرمی در صف رستوران برای یک ساعت انتظار بکشد. همچنین تصور نکنید کودک دو ساله می تواند سخنرانی را تحمل کند. از خودتان بپرسید آیا درست است که کودک نوپای خود را تمام صبح برای خرید با خود ببرید. اگر چارهی دیگری ندارید، از قبل برنامه ریزی کنید.
- خوب به آن فکر کنید. به کودک شرایطی تحمیل نکنید که نتواند آن را تحمل کند. به کودک بگویید قصد انجام چه کاری را دارید، چه مدت قرار است آنجا بمانید و پس از آن قرار است چه کار کنید. سعی کنید فعالیت ها برای او لذت بخش باشند.
- رفتار خوب را تحسین و تمجید کنید. اغلب، والدین تمایلی به گفتن هیچ چیز به خاطر رفتار خوب کودکشان به مدت چند ساعت ندارند. به خاطر داشته باشید که استفاده از آنها بسیار مؤثر است. به سوزان بگویید در مقابل عمه فریدا خیلی خوب رفتار کرد. از او تشکر کنید که وقتی خرید می کردید، او صبورانه منتظر ماند.
از ارزیابی های حفاظتی استفاده کنید
مقداری محافظت و پیشگیری می تواند بسیاری از ناخوشی ها را دور کند، از قبل برنامه ریزی کنید. اسباب بازی و یا فعالیتی را برای سرگرمی و تفریح با خود بردارید. البته، در صورتی که زمان معینی وجود دارد و او هیچ کاری برای انجام نخواهد داشت. از او بخواهید تا یکی از اسباب بازی های خاص خودش را انتخاب کند تا با خود به خانه عمو جری ببرد و به او نشان دهد.
- برنامه را به او بگویید. برای او توضیح دهید قصد دارید کجا بروید و می خواهید چه کاری انجام بدهید. بگویید چه انتظاری از او دارید.
- شرایط را نقش بازی کنید. از کودک بخواهید وانمود کند تازه به یک بازدید و ملاقات رفته است و بگذارید به شما بگوید چه چیزی خواهد گفت و به او بگویید به این کارش افتخار می کنید. دقت کنید بازی آداب خوب را نیز در آن بگنجانید.
- انتظارات خود را بیان کنید. واضح به کودک بگویید که از او چه انتظاری دارید و تعیین کنید چه کاری باید انجام دهد درست قبل از انجام آن کار، خلاصه طرح خود را تکرار کنید. همچنین به او بگویید اگر همکاری نکند، چه اتفاقی می افتد.
- کمک بگیرید. شاید پدربزرگ همیشه دخالت می کند: «بذار بچه بازی کند، بچه ها اینجوری هستند دیگه.» برای چند لحظه آرام با این افراد بنشینید و در مورد احساسات و نظرات خود توضیح بدهید و بگویید که آنها نیز باید کمک کنند. «پدر! جرمی عاشق اینکه که با شما باشه، اما شما او را قلقلک میدهید و به هوا پرت می کنید و بعد متوجه نمی شوید چرا همیشه اطراف شماست و هنگام صرف شام غیر قابل کنترل می شود. چرا قبل از شام دنبال بازی یا گل یا پوچ بازی نمی کنید؟».
- برای غیبت خود، سیستم مقرر کنید. اگر نمی توانید آنجا باشید باید یک سیستم تأدیبی و انضباطی مقرر کنید. درست وقتی کودک آنجاست به مادر بزرگ بگویید که این قانون است. سپس بگذارید کودک بداند شما به مادر بزرگ چه گفتید: «جری! من به مادر بزرگ گفتم شما تا ساعت هفت و نیم می توانی بازی کنی، بعد از آن باید آماده خواب شوی و بعد از شنیدن داستان، بخوابی. اگر برای مادر بزرگ نوهی خوبی باشی، صبح میتوانی تلویزیون تماشا کنی.»
به خاطر داشته باشید که باید به حرف خود عمل کنید
در مکان عمومی یک بار به کودک اخطار دهید و سپس اگر همکاری نکرد، باید به حرف خود عمل کنید. پیامدی را انتخاب کنید که به طور منطقی بتوانید آن را به کار ببرید. هدف نهایی شما استفاده از توبیخ و سرزنش ملایم است. در گوش او آرام بگویید جدی هستید، یا اینکه نگاه خاصی به او بکنید که گویای پیام شما باشد. اما اگر در آن موفق نشدید، در اینجا یک سری کمک ارائه داده ایم.
- از زمان سکوت استفاده کنید. در هنگام شام اگر به لیزا گفتید دست از پرت کردن چنگالش بردارد و او همچنان ادامه داد به او اخطار دهید: «لیز؟ اگر ادامه بدهی مجبوری بروی داخل ماشین بنشینی.» سپس در صورت لزوم به سرعت او را از جایش بلند کنید. حتی اگر مجبور باشید او را در حالیکه شروع به جیغ کشیدن کرده است بلند کنید. البته، شما خجالت زده و شرمسار خواهید شد ولی این عمل اکنون به معنی مشکلات کمتر در آینده خواهد بود در ماشین به او بگویید: «هر زمان که آماده بودی تا مؤدب و خوش رفتار باشی ما به داخل رستوران باز می گردیم.»
- سپس به آن معتقد باشید. گاهی خود متحیر می شوید که آیا زمان وقفه در همین لحظه مؤثر واقع می شود اما ثابت قدم باشید. آلیس دوساله، وقتی خارج از رستوران در حالت سکوت نشسته بود، مادرش گفت: «این خیلی خوب است.» اما فقط یک دقیقه بیشتر نمانده بود که بگوید: «من الآن خوب هستم.». وقتی توانستید بر کودک نوپای خود کنترل داشته باشید، بنابراین فقط سکوت کنید. «آیا میتونیم بریم؟» کاملا او را آرام می کند.
- امتیازات را حذف کنید. به عنوان پیامد یک رفتار بد در مکان عمومی، یکی از امتیازاتی که کودک خیلی دوست دارد را از او بگیرید (مثل برنامه تلویزیونی مورد علاقه).
- همیشه سر حرف خود بمانید. تهدید نکنید که اینکار را نخواهید کرد. اگر تولد پدربزرگ است و بیست نفر از دوستان و خویشاوندان به مهمانی می آیند و جرمی در حال لباس پرشین است او را تهدید نکنید و نگویید: «از کیک پدر بزرگ هیچ چیز به تو نمیرسه!» چون مطمئن هستید که سر این حرف خود نمی توانید بایستید. واقع بین باشید.
- از جریمه استفاده کیند. قبل از آماده شدن برای بیرون رفتن به کودک بگویید اگر همکاری کند، یک پاداش ویژه دریافت می کند. پنج بلیط به او بدهید و اخطار دهید اگر رفتار خوبی نداشته باشد، هر دفعه یکی را از دست خواهد داد. اگر او حداقل با چهار تا از آنها به خانه بازگشت، یک غافلگیری پیش رو خواهد داشت.
یک جعبه آموزشی برنامه ریزی کنید
اگر رفتار بد در مکان عمومی به یک شکل دائمی تبدیل شده است، از دوست با آشنایی کمک بخواهید و جلسات مشاوره آموزشی ترتیب دهید. قبل از اینکه خانه را ترک کنید انتظارات و پیامدهای رفتار خوب و همچنین پیامدهای رفتار بد را به کودک خود بگویید. در اینجا برنامه عملی را ذکر کرده ایم:
روز اول؛ برای صرف دسر به خانه عمه بتی بروید. اگر کودک رفتار بدی داشت به او اخطار دهید و در صورت لزوم آنجار را ترک کنید، او را به خانه ببرید و به پرستار کودک که قبلا از وی کمک خواسته اید زنگ بزنید تا بنابر درخواست آنجا باشد. به کودک بگویید که چرا او باید به خانه بیاید و دستورالعمل های وقت خواب را به او بگویید. سپس به مهمانی خانه عمه بتی باز گردید.
روزدوم؛ به خانه مادر بزرگ بروید (یا هر مکانی که کودک واقعا دوست دارد آنجا باشد، اما ماشین نبرید. یک بار دیگر، او باید با پرستار در خانه بماند. حتما توضیح دهید که چرا اینگونه رفتار می کنید. به او بگویید باید اصلاح شود تا دوباره به این مکان ها بیاید.
روز سوم؛ یک بار دیگر امتحان کنید. او را با خود به جایی که دوست دارد ببرید، انتظارات خود و پیامدهای ممکن را یک بار دیگر برایش تکرار کنید. در صورت لزوم بابه خانه بازگرداندن او به حرف خود عمل کنید. با وجود این، اگر همکاری کرد او را تشویق کنید و اجازه دهید مکان دیگری را برای بازدید انتخاب کند.