پزشک متخصص اطفال

پزشک متخصص اطفال

ویزیت های منظم – بهترین طریق اطمنیان یافتن از وضع نوزاد خود، اینست که او را منظما نزد دکتر اطفال ببرید. فواصل این ویزیت ها در ماههای اول، ماهی یکبار و در سال دوم ، هر سه ماه یکبار کافی است. طبیب باوزن کردن و معاینه نمودن نوزاد متوجه رشد جسمانی وروحی او خواهد شد و بموقع واکسن هایش را تزریق خواهد کرد همچنین بسؤالات مختلف مادر جواب مناسب خواهد داد . بهتر است مادر کتابچه ای داشته باشد و سؤالات مختلفی را که بتدریج بذهنش میرسد در آن یادداشت کند تا در موقع ویزیت آنها را فراموش ننماید . در بعضی از نقاط ، محل سکونت خانواده از طبیب بسیار دور است و ملاقاتهای ماهانه بسیار مشکل خواهد بود. در این مورد تلفن وسیله گرانبهائی است.

البته عدم برقراری ویزیت های منظم بطبیب ، دلیل آن نمیشود که نوزاد دچار مشکلاتی خواهد شد لیکن تجربه ثابت کرده است که این ویزیت های منظم دارای اهمیت فوق العاده زیادی برای نوزادانی که رشد و نمو صحیحی ندارند میباشد و برای دیگر نوزادان نیزیک احتیاط لازم و ارزنده ای خواهد بود.

انتخاب طبیب

در خیلی موارد طبیب خانوادگی که نوزادرا نیز زایانده است ، بعدها هم می تواند از نوزاد توجه کند. این طبیب خانوادگی برای مراقبت نوزاد معمولا کافی است مگر اینکه اشکالاتی پیش آید که در این صورت باید به متخصص اطفال مراجعه کرد. ولی اگر زایمان بوسیله طبیب مامائی انجام شده باشد بالاجبار برای مراقبت از نوزاد بایستی از طبیب اطفال استفاده نمود. بعضی از مادران مایلند که طبیب اطفال جزئی ترین مسائل را بأنها تذکر دهد و یادآوری نماید ولی بعضی دیگر چنین توقعی نداشته دستورات کلی پزشک برای آنها کافی است. مادران در انتخاب طبیب اطفال اختلاف سلیقه زیادی دارند. فی المثل بعضیها اطباء مسن تر را ترجیح میدهند و بعضی دیگر اطباء جوان و پر کار راو بالاخره بعضی دیگر، خانم دکترها را می پسندند. در هر حال اگر نسبت بنوع طبیب اشکال و سلیقه خاصی داریدبا طبیب مامائی خود مشورت نمائید. بعضی از پزشکان ماما میل دارند که مسئولیت تغذیه نوزاد را تاچند هفته ای به عهده خود بگیرند و بعد کار را به متخصص اطفال واگذار کنند . من تصور میکنم که کار عاقلانه آنستکه از ابتدا سرپرستی و تغذیه طفل را از هر جهت بعهده طبیب اطفال بگذارند زیرا تغذیه نوزاد فتا قسمتی از برنامه کلی مراقبت و پرستاری طفل را تشکیل میدهد و مسائل دیگر از قبیل تغییر ساعات تغذیه ، مکیدن انگشت شست ، اجابت مزاج، مقدارخواب و محبتی که طفل احتیاج دارد تمام بهم مربوط بوده قابل تفکیک از تغذیه نیست بعلاوه هنگامیکه بعلت ناخوشی، عقیده و تشخیص طبیب اطفال راجویا میشوید ، اگر طبیب اطفال از ابتدای تولد، اور اسر پرستی کرده باوضع وسابقه او آشنایی کامل داشته باشد، نتایج بهتر و موثرتری عایدطفل و والدین خواهدشد.

درمانگاه نوزادان سالم

۱۔ اگر مادر توانائی مادی برای ویزیت های منظم بطبیب خصوصی ندارد، ممکن است یکی از درمانگاه های بیمارستانهای دولتی برود که آنها را درمانگاه نوزادان سالم، مینامند که بوسیله متخصصین اطفال اداره میشود و رایگان است . مادر می تواند با مراجعه منظم باین درمانگاهها از رشد جسمی و روحی طفل خود آگاه شده بموقع واکسن های لازم را تزریقی نماید.

نزدیکی به پزشک

در اغلب موارد ، طبیب و مادر بعداز مدت کمی همدیگر را بخوبی میشناسند و بیکدیگر اعتماد و اطمینان پیدا می نمایند و در واقع سازش کاملی بین آنها بوجود می آید ولی گاهگاهی بین مادر وطبیب ممکن است سوءتفاهمات و اختلافاتی ایجاد شود ، على التحقیق بسیاری از این اختلافات با رفتار صادقانه طرفین براحتی قابل اجتناب میباشد. بهتر است حق الزحمه طبیب از ابتدا معین شود. گرچه ممکن است از مطرح کردن چنین سؤالی شما خجالت بکشید ولی بخاطر داشته باشید که از نظر طبیب ، این یک مسئله عادی است و او با این جریانات آشنائی کامل دارد . بسیاری از پزشکان اگر قبلا از وضع مادی شما مطلع شوند، با کمال میل و رغبت بشما تخفیف خواهند داد.

خیلی از پدران و مادران جوان از پرسش زیاد در مورد پرستاری طفل خوداز طبیب احساس حجب و خجالت میکنند خصوصا در مورد مسائلی که بنظر خیلی سهل و ساده میرسد ، داشتن چنین حس خجالتی بسیار بیجا است زیرا پدر و مادر بایستی مسائلی را که نمیدانندو باشک و تردید دارند از پزشک خود سؤال نمایند و طبیب نیز با کمال میل و علاقه ، جواب آنها را با زبان ساده ای بیان خواهد داشت حتی اگر در مواردی اطمینان دارید که طبیب از سؤالاتی که احیانا خیلی جدی نیست عصبانی خواهد شد ولی شما علاقه مفرطی به دانستن آنها دارید، بایستی شخما یا با تلفن از او سئوال کنید زیرا سلامت طفل شما به مراتب از عکس العمل و عصبانیت طبیب مهم تر است . گاه اتفاق میافتد که طبیب در جواب سؤال مادر از خطوط اصلی منحرف میشود وحاشیه میرود و مادر بعلت حجب و حیا از تکرار سئوال اصلی خود بدون اینکه واقعا قانع شده باشد خودداری می کند و با نارضایتی بمنزل بر میگردد. در این موارد مادر بایستی با شهامت و سماجت کافی بسؤال اسمای خود برگردد و از طبیب بخواهد که یا جواب صحیح وقانع کننده آنرا شخصا بدهد و یا اگر جواب بسؤال او از حدود تخصحش خارج است مادر را به نزد متخصص مربوطه بفرستد.

رفتن بمطب

بسیاری از والدین بخاطر دارند که در کودکی وقتی ناخوش میشدند طبیب بعیادت آنها در منزل میرفت و حالا نیز نظر آنها بیرون بردن یک طفل مریض از منزل برای رفتن بمطب دکتر کار درستی نیست . البته بردن طفل بمطب ، برای دکتر راحت تر است ولی اگر طبیب کاملا مطمئن نباشد که آوردن طفل بمطب – خصوصا امروزه با داشتن اتومبیل – بدون خطر است آنرا توصیه نمیکند.

در خیلی از موارد بمطب بردن طفل ضروری است مثلا وقتی طفل آنژین گرفته، کشت ترشح گلوی طفل از نظر تعیین استرپتوکوک دارای اهمیت زیادی است زیرا در صورتی که این میکروب عامل بیماری باشد تجویز آنتی بیوتیک الزامی است و در غیر اینصورت از تجویز آن باید خودداری نمود . تجربه خون و ادرار برای تشخیص بعضی از بیمارها لازم استویا رادیوگرافی در صورت بروز حادثه ای ضروری است. در این موارد ونظائر آن بردن طفل به مطب، کاردکتر را تسهیل مینماید.

تناضای جلسه مشاوره پزشکی ۔ اگر طفل شما دچار کسالت و مرضی است که شمارا مضطرب و ناراحت کرده است و میل دارید که نظر متخصصین دیگر را بدانید ، حق دارید از طبیب خود تقاضای تشکیل جله مشاوره پزشکی بنمائید . خیلی از والدین در این مورد بسیار مرددند و فکر می کنند چنین تقاضائی مبین عدم اعتماد آنها نسبت بطبیب فعلی بوده ممکن است احساسات طبیب را جریحه دار سازد . لیکن در طب وطبابت ، این یک کار معمولی و روزمره است و طبیب کاملا آنرا خواهد پذیرفت. طبیب هم مانند هر انسانی ، ناراحتی مردمی را که با او طرف هستند حس می نماید و اگر حرفی زده نشود این ناراحتی بسیار شدیدتر خواهد بود لذا تشکیل چنین جلسات پزشکی ، در صورتیکه لازم باشد ، برای طرفین آسودگی خیال بیشتری فراهم می نماید . اند

رک بودن خیلی موثر است. من تصور میکنم که نکته اصلی اینست که اگر تشخیص و تجوز طبیب طفل خود را کافی نمیدانید ، علنا قضیه را با او در میان نهید زیرا گفتگو و تبادل افکار در مراحل اولیه بین او و شما بمراتب بهتر است از اینکه اجازه دهید بتدریج اختلاف و رنجشی از او در شما جمع و انبارشود و با مطلاح جنگی اول به از صلح آخر است . در هر حال کاهی علی رغم همکاری وصداقت کاملی که بین مریض و پزشک وجود دارد ، آنها نمی توانند بهیچوجه باهم کنار آمده سلوک نمایند . در این صورت بازهم اعتراف علتی ارجح است . هر طبیبی حتی آنهائیکه شهرت و موفقیت زیادی کسب کرده اند، بتجربه دریافته اند که تحصیل رضایت همه مردم میسر نیست.

اوقات تلفن کردن از طبیب خود سوال کنید که چه ساعاتی از شبانه روز برای تلفن کردن با و مناسب تر است خصوصا در مورد امراضیکه عیادت در منزل لازم میشود. بسیاری از امراض اطفال هنگام بعد از ظهر شروع میشود و چون طبیب خیلی مایل است هرچه زودتر طفل را هنگام شروع کالت معاینه کند ، لذا بایستی اورا زودتر مطلع کرد تا بتواند وقت عیادت را تنظیم و مرتب نماید . در هر حال هر وقت که علائم کسالتی شما را نگران میسازد. همان وقت طبیب خود را مطلع نمائید.

بهترین موقع تلفن کردن

بعداز آنکه چند بچه را بزرگ کردید، بتجربه “در خواهید یافت که هنگام بروز چه علائمی بایستی فورا پزشک را مطلع نمود و در مقابل کدام علائم میشود تا روز بعد یا تاویزیت ماه بعد صبر کرد. والدین جوان و بی تجربه باین نکات وارد نیستند و تقاضای یک لیست کلی از علائم مختلف امراض مینمایند تا در صورت لزوم بان مراجعه نمایند ولی هیچ لیستی نمی تواند کامل باشد زیرا صدها مرض گوناگون وجود دارد که نوشتن آنها میسر نیست لذا بایستی همیشه از حس ابتکار وشم درونی خود استفاده نمایند. در هر حال بحث ذیل یک راهنمای کلی برای شما خواهد بود .

مهم ترین اصل آنست که اگر حالت و رفتار طفل شما نسبت بحالات معمولی و روزهای دیگر تفاوت کرده است از قبیل : رنگ پریدگی غیر عادی ، خستگی زیاد ، خواب آلودگی بیش از معمول ، بی حوصلگی و عدم علاقه باطرافیان ، زود رنجی بیجا، اضطراب و بی قراری و امثالهم بایستی فورا با طبیب خود مشورت نمائید.

بالا و پائین بودن تب باندازه کیفیت مرض مهم نیست. تب زیاد غالبا بعلت عفونت های ملایم در سنین یک و دو سالگی است.

طفل ممکن است واقعا مریض باشد در حالیکه تبش بسیار کم یا اصلاتب نداشته باشد. در هر حال بعنوان یک قاعده کلی اگر تب ۳۸ یا بالاتر است آنرا بطبیب اطلاع دهید . لیکن اگر طفلی فقط سرماخورده است و تب ۳۸ درجه دارد لزومی ندارد که نیمه شب طبیب را از خواب بیدار کنید بلکه می توانید صبح روز بعد بار تلفن نمائید ولی اگر علاوه بر تمب ۳۸ درجه، طفل بنظر شما واقعا ناخوش میرسد ، پزشک را آنا مطلع سازید .

سرماخوردگی: در این مورد از نظر کلی اطلاع طبیب وقتی لازمست که سرماخوردگی طفل عادی بنظر نیاید یا اینکه علائم جدیدی بان اضافه شده باشد.

درد یا گمان درد چیزی است که باید فورا اطلاع داده شود. با درمان سردرد نیز بایستی بلافاصله گزارش شود . کم شدن ناگهانی اشتها نیز گاهی علامت کسالت می باشد اگر طفل گاهگاهی دچار بی اشتهائی میشود ولی بظاهر خوب و سالم است احتیاج به گزارش فوری ندارد.

چشم درد پاصدمات وارده بچشم بایستی فورا طبیب گزارش شود : ضربات وارده بسر بایستی در ظرف ۱۰ دقیته اطلاع داده شود.

ضربات وارده بر دست و پا اگر موجب نقص حرکت عضو شده است بایستی آنا گزارش شود.

سوختگی باید فورا گزارش شود ، بخصوص اگر تاول پیدا شود.

مسمومیت – اگر طفل شما چیزی خورده که ممکن است سم باشد لازم است فورا گزارش کنید.

. اگزما گاهی دیده میشود و بایستی در ظرف چند روز گزارش شود. زرده زخم امروزه چندان شیوعی ندارد ولی در صورت وقوع بایستی روز اول گزارش شود . در هر حال اگر بثورات خیلی زیاد و طفل بنظر ناخوش میرسد ، مشورت با پزشگ ضرور است. .. یافتن طبیب دریک شهر غریب – اگر در شهر غریبی هستید و دنبال یک متخصص اطفال می گردید ، اسم بهترین بیمارستان شهر را بپرسید سپس با نجا تلفن کنید اسم و آدرس یک متخصص اطفال را سؤال کنید . اگر اشکالی در این کار پیدا شد با رئیس مریضخانه صحبت کنید تا نام یک یا دو نفر را بشما بگوید.

وسائلی که بایستی در قفسه داروخانه منزل نگاه دارید – یک جعبه تنزیب استریل ( باندازه . سانتی متر مربع کافی است ) ، دو بسته باند به پهنای یک سانتی متر ، یک بسته پنبه هیدروفیل ، یک حلقه نوار چسب دو سانتی متری ( لوکوپلاست ) که میشود با برش طولی آن نوارهای باریکتری تهیه کرد ، یک بسته باندهای زخم بندی کوچک ، یک موچین خیلی خوب برای برآوردن تراشه های نازک چوب و امثالهم که توی پوست بدن فرو میرود ) ، از طبیب خود تقاضای یک محلول ضد عفونی کننده بنمائید . مقداری جوش شیرین (بی کربنات دوسود ) ، یک لوله یا قوطی پارافین یا هر ترکیب دیگر که طبیب برای درمان اولیه سوختگی های پوست توصیه می نماید ، یک شیشه قرص آسپرین ، اگر دسترسی شما بطبیب کم است یا اصلا باودسترسی ندارید از طبیب خود سوال کنید تا چنانچه لازم باشد یک شیشه شربت ایپکا برای

تولید استفراغ در موارد مسمومیت تجویز نماید که در منزل داشته باشید، خرارشنج نشیمن برای اطفال کمتر از ۱ سال ، یک کیف آب گرم ، یک سرنگ لاستیکی (پوآر) برای تنقیه و همچنین برای تمیز کردن بینی بچه ها در موقع سرماخوردگی.