والدین موفق چگونه با کودکان خود رفتار می کنند؟

والدین موفق چگونه با کودکان خود رفتار می کنند؟

هر وقت از من پرسیده می شود هنگامی که فرزندم کاری را انجام می دهد که آمادگی برخورد با آن را ندارم چگونه برخورد نمایم، این داستان را بازگو می کنم. میگویم که آنتونی تقریبا سه ساله بود که همسرم باردار شد. میدانستیم که آمادگی آنتونی برای پذیرش نوزاد تازه از راه رسیده، کاری بسیار ضروری است. ما کتاب «نوزاد تازه از راه رسیده»، خرسهای برنشتاین” را بارها مطالعه کرده بودیم.

هر کاری کرده بودم تا آنتونی این احساس را داشته باشد که نوزاد تازه متولد شده به او نیز تعلق دارد. وقتی شکم همسرم داشت به تدریج بزرگ می شد آنتونی هم یک عروسک کوچک را زیر تیشرت خود قرار میداد تا شکم او نیز بزرگ شود!

تولد لیا، باعث شگفتی آنتونی و هیجان زدگی او شد. تقریبا هر کسی که به مناسبت تولد لیا، کادویی برای او می آورد برای آنتونی هم می آورد. ماه می، درست مثل روز کریسمس شده بود.

او خواهر جدید خود را با وجود این که حتی دندان هم نداشت خیلی دوست داشت. اوضاع همان طوری که می خواستیم، پیش می رفت. در روز ششم تولد لیا در منزل، اتفاق عجیبی افتاد. آنتونی از حمام به بیرون پرید. پوست لطیف او بوی صابون میداد. از ما تقاضای خوردن یک سیب کرد و ما به او اجازہ دادیم. چند لحظه بعد، او دوباره پیش من آمد و یک دست خود را بر روی صندلی من گذاشت و در حالی که با دست دیگر سیب را گرفته بود، گفت: پدر، فکر می کنم به دردسر افتاده ام! گفتم: به خاطر چی؟ گفت:خب، وقتی داشتم از یخچال، سیب برمی داشتم تصادفا داخل یخچال جیش کردم؛ گفتم: درسته، به دردسر افتاده ای!

آنچه که ما والدین از کودکمان میخواهیم

خیلی از کودکان من، موفقیت های چالش برانگیز بسیاری را به وجود می آورند. گاهی اوقات از این کار بچه ها، خوشحال و بعضی اوقات، دلسرد و گاهی اوقات نیزشرمنده و شرمسار می شوم. کودکان ما برای ما معیار موفقیت و ارزشمندی به حساب می آیند. ما در مورد خود بر اساس میزان موفقیت و پیروزی کودکانمان، قضاوت می کنیم. ما، خود را با والدین دیگر و بچه های آنها را با بچه های خود مقایسه می کنیم. آیا تا به حال، مردم را در حال خرید سیب مشاهده کرده اید؟ آنها تک تک سیبها را در دستهای خود می چرخانند تا مبادا لکه ای در آن مشاهده کنند. جلوی نور می برند تا انعکاس آن را بررسی کنند. آنها را می فشارند تا میزان سفتی شان را بدانند. هرکدام از آنها را تک تک بررسی می کنند تا سیبهای سالم را پیدا کنند.

 والدین هم به دنبال این هستند که فرزندان کامل و بی عیب و نقص داشته باشند. ما والدین به دنبال فرزندان موفق، سرزنده و سازگار هستیم. ما از فرزندان خود انتظار داریم تا در مورد خود احساس خوبی داشته باشند. ما، بچه هایی دوست داریم که دوست داشتنی و خوش رفتار و خودانگیخته هستند و به دیگران احترام می گذارند. از آن ها میخواهیم که مستقل باشند و تا سن سی سالگی هنوز با والدین زندگی نکنند. تقریبا تمامی والدین، اهداف و خواسته های یکسانی دارند.

 آنچه که ما والدین با آن مواجه هستیم

اغلب والدین با مسایل و مشکلات رفتاری مشابه مواجه هستند. آنها از این که مجبورند هر چیزی را سه بار به فرزندانشان گوشزد کنند، آزرده هستند. ما والدین، وقت زیادی را صرفا جر و بحث با فرزندان خود میکنیم. از نق زدن ها، گریه کردن ها، دعوا و کتک کاری ها، از فریاد زدن ها و تهدید کردن فرزندانمان، خسته و درمانده می شویم. گاهی این طور به نظر میرسد که حداکثر کاری که می توانیم انجام دهیم این است که آنها را تنبیه کنیم.

به خاطر خشمگین شدن، احساس گناه می کنیم اما به نظر میرسد که خشمگین شدن، تنها راه رسیدن به نتیجهٔ مطلوبمان باشد! خود را سرزنش و از این که نمیدانیم باید و چه کاری انجام دهیم، احساس ناکارآمدی می کنیم. بعضی وقتها از فرزندانمان متنفر می شویم چرا که رفتار نادرست آنها باعث میشود که احساس بی کفایتی و بدبختی کنیم.

فرزند پروری مطلوب، کار ساده ای نیست. خیلی از والدین در امر فرزند پروری، نا موفق هستند نه به این دلیل که والدینی بی کفایت و بی لیاقت و یا بدون عشق و محبت نسبت به فرزندان خود هستند و یا این که صلاح کودکان خود را نمیدانند بلکه به این دلیل که از لحاظ شخصیتی، والدینی بی ثبات و سهل انگار به شمار می آیند.

این گونه والدین به فرزندان خود نسبت به عواقب رفتار بدشان، هشدارهایی را می دهند اما خودشان، آنها را پیگیری نمی کنند. با صداقت با فرزندانشان رفتار نمیکنند و حوصله حرف زدن با بچه هایشان را ندارند. والدینی که نمیدانند چه طور فرزندان خود را تربیت کنند، برنامه ای هم برای این کار ندارند. آنها نمیدانند که خودشان نیز، بخشی از مشکل هستند.

خود والدین نیز به خاطر الگوهای رفتاری و واکنشی، بخشی از مشکل به حساب می آیند. والدین معمولا نسبت به رفتارهای کودکان خود به یکی از این دو روش، واکنش نشان می دهند. بعضی وقتها، به صورت منفعلانه، رفتار می کنند و چون نمیخواهند با مشکل فرزند یا فرزندان خود مواجه شوند، سوء رفتارهای کودک را نادیده می گیرند. حتما خواهید فهمید که چرا نادیده گرفتن سوء رفتار کودک، وضع را بدتر می کند. بعضی وقتها هم والدین در برابر سوء رفتار کودک خود، با خشم و عصبانیت برخورد می کنند. باز هم خواهید فهمید که چرا این رفتار، وضع را بدتر می کند.

  شیوهٔ برخورد شما با سوء رفتارهای فرزند خود، سوء رفتارهای آن ها را در آینده تحت تأثیر قرار خواهد داد. تا یک حدی، سوء رفتار طبیعی است. به نظر ما، سوء رفتار کودکان کم سن و سال تا حدود ۵ درصد نسبت به سن شان، طبیعی است. (احتمالا بعضی وقتها هم ۵۰ درصد طبیعی باشد!).

دانستن این که با این ۵ درصد سوء رفتار چگونه باید مقابله کرد، امری بسیار ضروری است. برخورد صحیح با این مشکل می تواند سوء رفتار کودک را از ۵ درصد به کمتر از ۲ درصد تقلیل دهد. برخورد نادرست با آن، سوء رفتار کودک را ۱۰درصد و یا بیشتر، افزایش میدهد.

دانستن این که چه طور می توان به سوء رفتار کودک پرداخت، ضروری است اما ضروری تر از آن، دانستن نحوهٔ پیشگیری است. میتوانید با بنا نهادن خط مشی هایی، پیشاپیش، از مخمصه های زیادی نجات یابید. والدین موفق به پیشگیری و برنامه ریزی اعتقاد دارند و بیشتر، فعالانه و پیشگیرانه عمل می کنند تا منفعلانه.

آنچه که ما والدین، بدان نیاز داریم

چه عواملی به فرزند پروری موفق کمک میکنند؟

والدین موفق و فرزندان آنها در امر تعلیم و تربیت باهم شریک هستند. والدین موفق میدانند که تعلیم و تربیت، یک فرایند آموزشی است و نه صرفاً یک تنبیه، والدین موفق میدانند که رفتار و هیجانات آنها بر رفتار و هیجانات کودکانشان تاثیر می گذارد. والدین موفق، الگوی مسئولیت پذیری هستند و تمرکز و انرژی خود را بر جوانب مثبت رفتار کودکان، متمرکز میکنند و نه بر کنترل بلکه بر تعاون و همکاری بین دو طرف، تاکید مینمایند.

 والدین موفق به فرزندان خود، طرز تفکر تو خویشتن داری را به آنها می آموزند. والدین موفق، خود تکریمی، را به فرزندانشان آموزش می دهند و میدانند که خود تکریمی سالم، عنصر مهمی برای توسعهٔ اعتماد به نفس و انعطاف پذیری رفتار به شمار می آید.

والدین موفق از فرزندان خود درس میگیرند و آن دسته از الگوهای رفتاری را که   باعث کاهش سوء رفتار فرزندانشان خلق می کنند. والدین موفق، آدمهایی ثابت قدم، محکم، استوار، روراست و صادق اند که کارها را با علاقه دنبال می کنند. والدین موفق در هنگام عصبانیت، خود را کنترل می کنند و آرام و ملایم حرف میزنند. از تنبیه های آموزنده استفاده می کنند، نه از تنبیه های مخرب. والدین موفق، فعالیتهای خاص را با رفتار خوب از فرزندان میخواهند.

والدین موفق، مسایل و مشکلات را از قبل پیش بینی میکنند و برای خود، برنامه ریزی دارند. برای پرداختن به دعواها، نافرمانی ها، جز و بحث کردن ها و مبارزه طلبیهای کودکان خود، راهبردهای پیشگیرانه و مبتکرانه ای دارند. والدین موفق برنامه هایی دارند که به وسیله آنها به کودکان خود، ارزش انجام دادن کارهای معمول، به دست آوردن پول توجیبی و انجام تکالیف را یاد می دهند.

والدین موفق اجازه نمی دهند تا سوء رفتار کودکانشان آنها را از لذت بردن از فرزندان خود محروم سازد. والدین موفق، سختگیر و جدی اما مثبت هستند. آنها در مورد اهمیت رفتار درست، جدی هستند، اما در مواقع لازم از حس شوخ طبعی کودکانه برخوردارند. والدین موفق حتی در هنگام سوء رفتار کودکان خود، روش تحسین صحیح از انان را میدانند و از همه مهمتر، مستعد تغییرپذیری هستند.

این مطلب چه طور به شما کمک خواهد کرد؟

مطلب فوق، زندگی شما را راحتتر خواهد کرد و به شما می آموزد که چه طور می توانید کودکان خود را وادار کنید تا با یک بار درخواست به حرفهای شما گوش بدهند. این مطلب، راههای ثابت قدمی و استواری در هدف را به شما یاد می دهد و نشان می دهد که چه طور می توانید کودکان خود را بدون این که عصبانی شوند به انجام رفتاری خاص وادار نمایید.

نحوهٔ استفاده از مشوق ها، بدون استفاده از باج دهی را توضیح و به شما نشان میدهد که چه طور می توانید از تنبیه آموزنده استفاده کنید و چگونه کودکان خود را تنبیه کنید بدون این که خود از انجام آن، احساس پشیمانی نمایید. این مطلب به شما می آموزد که چه طوررفتار کودکان خود را بدون جر و بحث و مبارزه طالبی، اصلاح کنید. شما را برای مقابله با قشقرق و بدخلقی کودکان توانمند میسازد و حتی به شما یاد میدهد که چه طور می توانید به مساله دردسرساز کودک خود بپردازید. اگر قبلا کودکان خوش رفتاری داشتید باید از شما تشکر و قدردانی کرد. برای این دسته از والدین توانمند نیز سودمند است و باعث خواهد شد تا نسبت به راهبردهای موفقی که در حال حاضر از آنها استفاده می کنند آگاهی بیشتری کسب نمایند. شیوه حفظ رفتارهای خوب را نشان میدهد و شما را برای حل هر گونه مسایل و مشکلات آتی مهیا میسازد.

 یکی از بهترین منابع کمک به والدین، والدین سایر کودکان هستند. ما این موضوع را بعد از مشاهده والدینی که در کارگاه آموزشی فرزند پروری شرکت کرده بودند فهمیدیم. مشاهدهٔ والدینی که از نظرات و روش های یکدیگر استفاده می کنند، خیلی هیجان انگیز است. این نظرات و ایده ها به آنها کمک می کند تا در پرداختن به بدرفتاری کودکان خود، یا واداشتن آنها به انجام تکالیف محوله و یا پرهیز از دعوا با یکدیگر، موفق باشند.