ظاهر نوزاد در بدو تولد چگونه باید باشد؟

ظاهر نوزاد در بدو تولد چگونه باید باشد؟

وقتی برای اولین بار نوزاد را به دست می گیرید از ظاهر او متعجب می شوید. با اینکه به هر حال تولد نوزاد شادی بسیاری به محیط خانه می آورد اما بعضی از مادران تصور می کنند نوزاد باید تمیز و مرتب باشد، شبیه به کودکانی که در تبلیغات تلویزیونی دیده می شوند. همانطور که می بینید زندگی واقعی کمی متفاوت است.

پوست

پوست نوزاد ممکن است پوشیده از ماده چرب و سفید رنگی به نام ورنیکس باشد که یک کرم طبیعی برای محافظت از پوست در برابر آب درون کیسه است. در بعضی بیمارستان ها ورنیکس فورا از روی پوست نوزاد پاک می شود اما در برخی دیگر به دلیل حفاظت طبیعی پوست با این ماده در برابر برخی ناراحتی های پوستی مانند پوسته پوسته یا ورقه شدن پوست، آن را برروی پوست نوزاد باقی می گذارند.

پوست نوزاد معمولا دارای لکه های رنگی است. علت این لکه ها به دلیل بی ثباتی مویرگ های خونی است. نوزادان سیاهپوست معمولا در هنگام تولد پوست روشنتری دارند، اما به تدریج با تولید ملانین (رنگدانه طبیعی پوست) رنگ آن تیره تر می شود. در حدود شش ماهگی پوست نوزاد رنگ دائمی خود را پیدا می کند.

لکه ها و راش های پوستی

بیشتر نوزادان در چندروزاول زندگى برروې پوست خود لکه های رنگی یا راش های پوستی دارند. در حدود سه هفتگی با ثابت شدن وضعیت پوست این لکه ها یا راش ها نیز ناپدید می شوند.

میلیا

نقاط سفیدرنگ کوچکی که عمدتا روی پل بینی نوزاد و یا در هر جای دیگری در صورت دیده می شود و در نتیجه انسداد موقتی غدد سبابه که ترشح چربی برای نرم نگه داشتن پوست را به عهده دارند ایجاد می شود. هرگز نباید این نقاط سفید رنگ را فشار دهید. ظرف مدت چند روز این نقاط  سفید به خودی خود ناپدید می شوند.

راش های گرمایی

اگر نوزاد را بیش از اندازه گرم کنید ممکن است نقاط یا لکه های قرمز رنگی به خصوص در روی صورت او بروز نماید. مراقب باشید که نوزاد را بیش از اندازه لای پتو و لباس نپیچید و دمای اتاق را به طور منظم در حد متعادلی نگاه دارید.

کهیر

این نوع از راش ها نقاط سفید رنگ با هاله ای قرمز به دور آن می باشند و در اولین هفته تولد بسیار شایع هستند. این نقاط ممکن است در یک ماهگی مجددا عود کنند اما هیچ نیازی به درمان ندارند و به سرعت ناپدید می شوند.

سر

 جمجمه نوزاد از چهار صفحه بزرگ ساخته شده است که به یکدیگر متصل نیستند. این صفحات می توانند روی یکدیگر حرکت کنند به خصوص در هنگام عبور از کانال زایمان که در اثر فشار وارده به سر جنین استخوان های جمجمه روی هم می روند. حالت جابجایی در استخوان های جمجمه امکان عبور بی خطر نوزاد از کانال زایمان را فراهم می کند. البته ممکن است حرکت در این مسیر برای مدتی سر او را بد شکل کند. این مسئله کاملا طبیعی است و هیچ تأثیری بر مغز او نخواهد داشت. گاهی کبودی یا تورم نیز بر روی سر دیده می شود اما در چند روز یا چند هفته اول تولد از بین می رود.

 نقاط نرم بر روی جمجمه نوزاد محل تقاطع استخوان هاست که به مرور استخوانی خواهد شد. این نقاط نرم فونتانلی یا ملاج خوانده می شوند. استخوان های جمجمه نوزاد تا حدود دو سالگی کاملا بسته نمی شوند. مراقب باشید به خصوص در مورد نوزادان هرگز روی فونتانلهای آنها فشار وارد نکنید.

چشم ها

ممکن است به دلیل پف آلودگی چشم ها نوزاد قادر نباشد چشم هایش را مستقیما باز کند. ورم صورت ناشی از فشارهای وارده در هنگام عبور از کانال زایمان است. این فشار همچنین می تواند عروق خونی درون چشم های نوزاد را پاره کند و در نتیجه لکه سرخ و کوچک مثلثی شکلی در سفیدی چشم های او دیده می شود. این لکه های قرمز رنگ کاملا طبیعی بوده و نیاز به هیچ درمانی ندارند و به خودی خود ظرف چند هفته از بین می روند.

مشکل «چشم چسبناک» نیز که ناشی از ترشح زرد رنگی از چشم ها است مشکل شایعی است. با اینکه این مسئله جدی نیست اما نیاز به درمان توسط پزشک دارد در صورتی که این حالت برای یک روز یا بیشتر ادامه پیدا کند می تواند منجر به عفونت های دیگری از جمله عفونت گوش شود.

نوزاد می تواند فاصله ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتری را به وضوح ببیند. اما در فواصل بیش از این قدرت تمرکز بر دو چشم روی یک نقطه را ندارد و ممکن است چشمانش لوچ یا چپ به نظر آیند. هردوی این مشکلات با قویتر شدن عضلات چشم برطرف می شوند (در حدود یک ماهگی).

 اگر فرزند شما همچنان بعد از دو ماهگی دچار لوچی چشمی باشد باید با پزشک او مشورت کنید. ممکن است در بدو تولد احساس کنید نوزاد نمی تواند چشم هایش را باز کند نباید هرگز به زور چشم های نوزاد را از هم باز کنید.

یکی از آسانترین راه هایی که می توان نوزاد را وادار به باز کردن چشم هایش کرد این است که او را بالای سرتان نگاه دارید. چشم بیشتر نوزادان بدون توجه به نژاد در هنگام تولد آبی رنگ است. رنگ چشم نوزاد نیز به مرور با ساخته شدن رنگدانه ملانین در آن تغییر خواهد کرد.

موها

سر بعضی از نوزادان در هنگام تولد کاملا پوشیده از مو می باشد در حالی که برخی دیگر کاملا بی مو هستند. رنگ موهای نوزاد در هنگام تولد لزوما رنگ دائمی موی سر او نیست. موهای بسیار ظریفی که روی بدن نوزاد دیده می شوند لانوگو نامیده می شوند و بعد از تولد می ریزند.

 اندام های تناسلی

بسیاری از نوزادان، دختر یا پسر، در هنگام تولد دارای اندام های تناسلی متورم و بزرگ هستند. نوزادان هر دو جنس نیز ممکن است سینه های برآمده داشته باشند که علت آن افزایش میزان هورمون ها در بدن مادر درست پیش از زایمان است. بخشی از این هورمون ها به داخل جریان خون جنین وارد می شوند.

 در چنین حالتی نوزادان پسر کیسه بیضه و سینه های بزرگی دارند که حتی گاه کمی شیر نیز تولید می کنند. این مسئله غیرطبیعی نیست و تورم آن به تدریج کم می شود. نوزادان دختر نیز ممکن است دارای فرج یا کلیتوریس بزرگ باشند و کمی پس از تولد خونریزی بسیار کمی از دستگاه تناسلی آنان دیده شود.

بند ناف

بند ناف که در هنگام تولد به رنگ سفید و آبی و مرطوب است به وسیله پنس بسته شده و با قیچی بریده می شوند. فقط بخش کمی از بند ناف روی بدن نوزاد باقی می ماند که خشک می شود و تقریبا در مدت بیست و چهار ساعت سیاه رنگ می شود و در حدود هفت روزگی نوزاد می افتد اما نوزاد هیچ دردی از آن حس نمی کند.