رفتارهای مربوط به فرزند پروری را چگونه می آموزیم؟

رفتارهای مربوط به فرزند پروری را چگونه می آموزیم؟

ما بسیاری از رفتارهای مربوط به فرزند پروری را از والدین خود یاد می گیریم. آیا تا به حال چیزی به کودکان خود گفته اید و بعد فهمیده اید که قبلا نیز همان ها را موقع کودکی خود از پدر و مادر تان شنیده اید؟ مثل : ساکت باش، مواظب باش وگرنه گردنت میشکند و… ما، طوری فرزندانمان را بزرگ می کنیم که ما را بزرگ کرده اند. طوری آنها را تربیت میکنیم که ما را تربیت کرده اند.

بسیاری از ایده هایی را که از والدین مان یادگرفته ایم مفید هستند اما بعضی ها اصلا مفید نیستند. ما از این روش ها، بعضی ها را انتخاب می کنیم و به کار می بریم. آن هایی را که دوست داریم، به کار می بریم و آن هایی را که دوست نداریم، به کار نمی بریم هم چنین بعضی از روش های فرزند پروری را از طریق مشاهده والدین دیگر و یا با صحبت کردن با دوستان خود یاد می گیریم. از تجارب آنها استفاده می کنیم و آنها نیز از تجارب ما استفاده می کنند.

روش های موثر فرزند پروری را هم باهم سهیم می شویم. از طریق آزمون و خطا نیز فرزند پروری را یاد می گیریم. گاه بسیاری از کارهایی را که در ارتباط با کودکان خود انجام می دهیم مبتنی بر حدس و گمان هستند. بعضی ها، کارگر می افتند و بعضی ها، خیر. چنین چیزی در مورد همه ما صادق است. هر نوزاد تازه به دوران رسیده ای یک تست به حساب می آید. آزمون و خطا را در مورد او، درست زمانی که از زایشگاه به خانه می آییم، اجرا می کنیم.

خودم احساس سردرگمی و درماندگی را در این زمینه، به یاد دارم. میدیدم که نوزاد گریه می کند. نمیدانستم که چه میخواهد. آیا گرسنه  است یا احساس تنهایی می کند؟ جای خود را خیس کرده و یا خیلی گرمش شده است؟ و یا خیلی سردش است؟ در مورد تربیت فرزندان خود نیز آزمون و خطا را به کار می بندیم. اگر ببینیم که خواباندن زودهنگام کودک موثر است، برای بار دوم نیز چنین خواهیم کرد. باورهایی که قبلا در باره فرزند پروری و تربیت کودک در ذهن خود دارید، خوب هستند. یاد گرفتن از والدین و دوستان و یادگیری از طریق آزمون و خطا، امری طبیعی است. اگر در این مورد از عقل سلیم و قضاوت صحیح استفاده شود بنیان محکمی خواهد داشت.

عشق به فرزند، همیشه روشنگر راه تربیت او نیست

بسیاری از والدین، این باور غلط را دارند که اگر تا نهایت درجه به فرزندان خود عشق بورزند، بد رفتاری های آن ها، یک روز، درست خواهد شد. عشق، صمیمیت و عاطفه همگی ضروری و اساسی هستند اما به دانش فرزند پروری نیز احتیاج دارید.

تصور کنید که به عمل جراحی نیاز دارید. همین که در شرف جراحی شدن هستید ناگهان پزشک معالج در گوشتان میگوید که: بدانید، من، جراح نیستم، اصلا من، پزشک نیستم. لطفا نگران نباشید. والدین من هر دو پزشک هستند. دوستان زیادی دارم که آنها نیز همگی پزشک هستند. من از آنها در مورد جراحی سؤالات زیادی کرده ام. فقط لطف کنید و آرام باشید! من برای جراحی شما از عقل سلیم خود استفاده خواهم کرد. من بیمارانم را خیلی دوست دارم! آیا به این فرد اجازه خواهید داد تا جراحی شما را به عهده بگیرد؟

والدین برای فرزند پروری نیازمند آموزش هستند همان طوری که افراد متخصص برای متخصص شدن نیاز به آموزش دارند. کودکان به موازات نیاز به والدینی مهربان، به والدینی آموزش دیده هم احتیاج دارند. آموزش، ایده های خوب فرزند پروری را مهیا جهت و ساختار آن را معین می کند و به شما اعتماد به نفس می بخشد. می فهمید که کارتان درست است. اعتماد به نفس بیشتر یعنی خویشتن داری بیشتر و خشم و احساس گناه و درماندگی کمتر.

بدون داشتن اعتماد به نفس، بسیاری از والدین از اصلاح رفتار و یا تنبیه کودکان خود واهمه دارند. بعضی از والدین چون نگران این هستند که کودکانشان، آنها را دوست نداشته باشند و یا می ترسند که از لحاظ عاطفی به کودک خود آسیب برسانند، بد رفتاری کودک خود را نادیده می گیرند.

زمان من ، وضع این طور نبود

چرا امروزه تربیت فرزند، مثل تربیت فرزند بیست یا سی سال پیش نیست؟ روش های قدیمی، دیگر موثر نیستند؟ چرا امروزه، پدر یا مادر بودن این قدر گیج کننده و دشوار است؟ فرزند پروری بسیار دشواراست، چون کودکی بسیار سخت است. کودکان، تحت فشار هستند – تحت فشار برای تصمیم گیری بالغانه با تجربیات و احساسات کودکانه؛ تحت فشار از طرف گروه هم سالان ؛ تحت فشار از طرف مدرسه؛ تحت فشار از طرف رسانه ها؛ تحت فشار نشات گرفته از فشار بر والدین. فشاری که بر روی کودکان ما وارد می شود به مسایل و مشکلاتی برای ما تبدیل می شود. تغییرات متعددی در فرهنگ ما، بر تربیت و نقش ما به عنوان پدر و مادر، تاثیر شدید داشته است.

اقتصاد، تنش مالی در خانواده ها ایجاد کرده است. والدین وقتی به خانه می آیند پر از استرس و کم حوصله هستند. طلاق فزاینده، همهٔ کودکان ما را تحت تاثیر قرار داده است. امروزه مدارسی وجود داند که در آنها چهار کودک از پنج کودک ، طلاق والدین تجربه کرده اند. فرزند پروری به شکل تک والدی، امری استرس زا است.

بیست سال پیش، همه مردم یک شهر یا در یک همسایگی، دارای عقاید و ارزش های یکسان بودند. مهم نبود که می خواستید کجا زندگی کنید چون ارزش ها و عقاید تقریبا یکسان بودند. والدین، انتظارات مشابهی داشتند. اما امروزه، این موضوع، دیگر صادق نیست. هر خانواده برای خود، معیارهای خاصی دارد و کودکان ما از درستی و نادرستی ، برداشتهای خاصی دارند که برای آنها گیج کننده است.

این تغییرات، چگونه بر روی شیوه های فرزند پروری ما تاثیر می گذارند؟ چرا روش های قدیمی، امروزه، کارآمد نیستند؟ شیوه های قدیمی فرزند پروری، راه حل های ساده ای برای جامعه ای داشتند که مسایل و مشکلات ساده ای داشت اما مسایل و مشکلات امروزی، بسیار پیچیده و نیازمند راه حل های اساسی هستند.

فرزندان ما در حال حاضر، نه در زمان گذشته بلکه در آینده زندگی می کنند. ما ناچاریم از عهده بدبختی های دوران خود براییم. اگر مایلید پدر و مادر موفقی باشید باید شیوه فرزند پروری امروزی را خوب بدانید. فرزند پروری نیاز به آموزشی دارد نه به این خاطر که والدین قادر به این کار نیستند بلکه به این دلیل که امروزه، فرزند پروری، دیگر کار ساده ای نیست.

سه وعده موفقیت آمیز

برای آنکه والدین موفقی باشید لازم است به سه قول یا وعده عمل کنید. اولی، وعده سعه صدر برای پذیرش ایده های جدید است. اگر می بینید کاری که می کنید، مؤثر است به آن ادامه دهید و اگر موثر نیست، شجاعت امتحان روش جدید را داشته باشید. دوم این که صبر و حوصله بسیار زیاد داشته باشید. اگر فرزند شما دوازده سال دارد دوازده سال طول کشیده که چنین رفتاری در او نهادینه شده است؛ پس برای تغییر شخصیت زمان کافی به او بدهید. این، کاری است که متاسفانه اغلب والدین، انجام نمی دهند. روند سریع انجام کار که امروزه به نعمت پیشرفت علم و تکنولوژی صورت گرفته است ما را شرطی کرده تا انتظار فوری و آنی برآورده کردن نیاز خود را داشته باشیم. تکنولوژی، ما راکم حوصله کرده است. اعتقاد داریم که چون در حال امتحان ایده جدید هستیم پس، تغییرات باید یک شبه رخ بدهند. چند روز برای امتحان کردن ایده جدید به اندازه کافی، طولانی نیست. بعضی از روش ها برای بهبود یافتن به زمان زیادی نیاز دارند؛ پس باید صبور باشیم.

سوم این که قول بدهیم روش های درست فرزند پروری را به اجرا بگذاریم. هر والدی باید چنین کاری را انجام دهد. اگر مایل هستید ایده های جدید را مطالعه کنید اما تمایلی برای اجرای آنها را ندارید و به روش های غیر علمی خودتان عمل کنید!

کودکان، هم رفتار خوب را یاد می گیرند و هم، رفتار بد را، رفتار از طریق جادو رخ نمی دهد. رفتار، ارثی نیست. خوش رفتاری کودک، نتیجه خوش شانسی نیست. پس، امیدوار باشید. اگر کودک می تواند رفتاری را یاد بگیرد، توان تغییر آن را نیز خواهد داشت. بنابراین، رفتارهای مربوط به فرزند پروری هم آموختنی است. مهارت های فرزند پروری  خوب به طور ناگهانی و غریزی ظاهر نمی شوند بلکه والد موفق بودن را میتوان آموخت.

مطلب حاضر در مورد رفتار والدین است. این مطلب به شما یاد میدهد که وقتی خودتان بخشی از مشکل هستید، رفتار خود را بررسی کنید و وقتی که بچه هایتان به شما می گویند که از شما متنفرند، بتوانید از خود حمایت کنید و وقتی عصبانی شده اید، خودتان را به خوبی کنترل نمایید. همچنین، این مطلب به شما کمک می کند تا بتوانید عزت نفس خوبی در کودکان خود ایجاد کنید و طرز فکر کردن و سازگاری با هم سالان را به آنها یاد بدهید. از طرفی، نحوهٔ لذت بردن از والد بودن را هم به شما می آموزد.

اگر در پی داشتن یک کودک سازگار و خوش رفتار هستید. لازم است بدانید که رفتارهای   شما مستقیما بر رفتارهای کودکانتان اثر می گذارد.

شیوه تغییر رفتار: از کجا شروع کنیم؟

ممکن است وقتی ایده های مطرح شده در این مطلب را می خوانید به خود بگویید که : عجب ایده های خوبی دارد، میتواند برایم مفید باشد. اما خواندن مطالبی در مورد یک روش جدید به معنای اجرا کردن آن نیست. اجرا کردن یک نظریه جدید به معنای تغییر رفتار شماست. هر تغییر رفتاری به معنای تغییر عادت است و تغییر عادت، کار راحتی نیست. پذیرش عادات کهنه، راحت تر از عادات جدید است.

با خواندن این مطلب، در مورد رفتارهای مربوط به فرزند پروری موفق، راهبردها و روش های آن و رفتارهای مخرب فرزند پروری موفق که لازم است از آنها اجتناب کنید، مطالبی یاد خواهید گرفت. همچنین، متوجه خواهید شد که بسیاری از ایده های فعلی تان، مناسب هستند و نیاز به هیچ تغییری ندارند. همین که این مطلب را مطالعه می کنید، فهرستی از رفتارهایی که نیاز دارید آنها را بیشتر یا کمتر تمرین کنید و رفتارهایی که مناسب هستند و لازم است همچنان آنها را ادامه دهید تهیه نمایید.

از آنجا که ایجاد عادات جدید، حدودا یک ماه به طول می انجامد لذا، فهرست خود را دو یا سه بار در هفته به مدت چهار هفته، مرور کنید. چنین کاری، عادات جدید را در شما هرچه سریع تر ایجاد خواهد کرد.