راههای جلوگیری از بارداری

طرق جلوگیری از بارداری

طبق مدارک مثبتی که در دست است، همسران جوان تقریباً سه سال بعد از عروسی صاحب فرزند می شوند. تولد بچه شادی بزرگی برای پدر و مادر است. حال کی و چند بچه باشد امری خصوصی و مربوط به زن و شوهر است. بهرحال در زندگی چنین لحظاتی وجود دارد که انسان در انتظار فرزند بسر میبرد. تازه عروس و دامادها ممکن است شرایط خوب زندگی یا امکانات مادیشان کافی نباشد. گاهی لازم میشود قسمت اعظم سال را در مأموریت بگذرانند، یا تحصیلات خود را به اتمام برسانند و یا طبق قرارداد باید کارکنند.

در بعضی مواقع وضع جسمانی اجازه داشتن فرزند را نمیدهد. و گاهی باید انتظار بچه بعدی را کشید در حالیکه هنوز اولی کوچک است. طبق عقاید پزشکان، بهترین فاصله مابین دو زایمان ۳ تا ۴ سال است و پس از این مدت کودک بزرگ می شود و ارگانیزم زن آمادهای بارداری مجدد خواهد بود. سخن کوتاه اینکه همسرانی که قصد جلوگیری از تولد بچه دارند، کم نیستند. و در عین حال باید به خاطر داشت که فاصله بارداری در هر مرحله «سقط جنین» باعث وارد شدن زیان به ارگانیزم میشود و می تواند سبب نازائی و ناخوشی های زنانه گردد.

متأسفانه بسیاری از زن و شوهر هائی که تازه ازدواج کرده اند اطلاعات کافی در باره وسایل پیشگیری از بارداری ندارند. آنها معمولا از دوستان خود می شنوند که سادهترین پیشگیری ها، پرهیز از ریختن نطقه در مهبل زن است و متوسل به «آمیزش جنسی مقطوع» میشوند.

آمیزش جنسی مقطوع را نباید متدی برای پیشگیری از بارداری بحساب آورد. این عمل برای جسم مضر و غیرطبیعی است. چنانکه می دانیم آمیزش جنسی طغیانی ترین درجه فیزیولوژیک است.

که تمام ارگانیزم از جمله سیستم عصبی بحالت تحریال شدید درمی آیند. وقتی که زن و شوهر آمیزش مقطوع میکنند، شوهر باید تمام مدت آمیزش را مواظب باشد که انزال دست ندهد. معلوم است که این افکار فعالیت هم آهنای و طبیعی ارگانیزم را متوقف می سازد. ترس از اینکه مرد به هنگام اطفاء شهوت اختیار را از دست بدهد هوش و حافظهٔ زبان را مسموم می سازد و به او اجازه آرامش نمیدهد و این برای شروع اطفاء شهوت وی مضر است. اگر هلالت همدادی به آمیزش مقطوعاقدام شود، ممکن است عاقبتش به نتایج وخیمی بیانجامد. خصوصاً این هوضوع، مردان احساساتی و تند مزاج را رنج میدهد. در مردان ضعیف « نعوظ» و انزال سریع بدنبال میآورد. در زنان سبب سرد مزاجی کاذب و بعدها بستگی خون در لگن کوچا، میگردد. یعنی موجب جریانات تورمی می شود.

می دانیم که «هورمون» هائی که در مایع نطفه (منی) وجود دارند و هنگام عمل آمیزشی جذب می شوند.  تأثیر مساعدی روی ارگانیزم زن میگذارند و جذب و دفع مواد را طبیعی می سازند. هنگام آمیزش مقطوع هیچ گونه هورمونی طبعاً وارد ارگانیزم زن نمی شود. جای تعجب نیست زنانی که مدت زیادی از عمرشان میگذرد و بچه های زیادی دارند، شاداب تر بنظر می آیند زیرا آنها در طی زندگیشان با هیچکدام از وسایل مضر جلوگیری از بارداری، سروکاری نداشته اند.

بهترین وسیله پیشگیری از بارداری متد فیزیولوژیک است. این متد بوسیلهٔ دو دانشمند در یک زمان پیشنهاد شد یکی بوسیله پرفسور «کنائوس» دانشمند «چالث» و دیگری بوسیله دانشمند ژاپنی «اوگیتو». این متد مبنی بر اینست که در دورهٔ قاعدگی در زنان روزهائی وجود دارد که زن بیشتر مساعد باروری است و روزهائی هست که باروری کمتر یا اصالا اتفاق نمی افتد.

مساعدترین روزها برای باروری روزهائی است که به پیدایش تخم در تخمدان یعنی خروج «اورول» ها از تخمدان نزدیک باشد. پیدایش تخم ۱۳ الی ۱۶ روز مانده به آغاز قاعدگی بعدی صورت می گیرد. یعنی برای احتراز از باروری باید از هفده تا یازده روز مانده به آغاز قاعدگی از آمیزش خودداری شود. یا اینکه در این مدت مخصوصاً خیلی با احتیاط با وسایل دیگر، پیشگیری نمود.

«اورول» فقط میتواند در شبانه روز اول پس از خروجش از تخمدان ها بارور شود و «اسپرماتوزوئید» هم در مهبل بیش از سه روز زنده نمی ماند. بنابراین ساختن تقویم روزهائی که آمیزش جنسی تقریباً برای بارداری بی خطر است، چندان مشکل نیست. باید دانست که از این وسیلهٔ پیشگیری بارداری فقط در مواردی می توان استفاده کرد که قاعدگی پس از فواصل معین و معلومی صورت می گیرد. این وسیله تضمین کاملی مینی بر اینکه بارداری صورت نمی گیرد، نمی دهد، ضمناً متدی هم برای باروری ارائه نمی دهد. اما بسیاری از زن و شوهرها با بکار بردن این روش با موفقیت روبرو شده اند.

روز است یعنی هر ۲۸ روز یاد بار زن رگل میشود. فرض کنیم که قاعدگی از ۱۰ ماه مه شروع شود. در این صورت اولین دوره ایکه برای حامله شدن مساعد نیست از دهم تا هیجدهم خواهد بود . ۸ روز بعد یعنی از ۱۸ تا ۲۶ ماه مه بیاندازه برای باروری مساعد است(یعنی امکان حامله شدن وجود دارد) بنابراین برای آبستن نشدن یا باید از آمیزش خودداری شود یا به وسیله دیگری که برای پیشگیری مناسب است، متوسل شد. دورهٔ دوم که برای باروری نامساعد است یازده روز طول می کشد.

وسایل ضد بارداری از زمانهای قدیم توسط خود مردم بکاربرده می شدند و این وسایل را مسیان و یهودیان قدیم می شناختند. «بقراط»، پدر طب استفاده از شربتهای گوناگونی را بعنوان عامل سقط جنین سفارش کرده است. اما آنها فقط در دسترس آدم های دانا بود. مردم عادی خیلی ابتدائی و نیز گاهی با متد بسیار خشن تر استفاده می کردند. امروزه وسایل ضد حاملگی گوناگونی وجود دارد.

برای جلوگیری از آبستنی درسالهای اخیر ترکیبات هورمونی گوناگونی که بصورت قرص ها و سرمهای ضد حاملگی و غیره است مورد استفاده قرار می گیرد. متأسفانه هنوز در بی ضرر بودن آنها برای ارگانیزم اطمینان کاملی وجود ندارد و این عدم اطمینان است که از گسترش وسیع آنها جلوگیری می کند. با وجود این در برخی از کشورها قرص های ضد حاملکی زیاد مورد استفاده قرار می گیرد. امکان دارد که این متد جلوگیری از حاملگی در آینده گسترش زیادتری داشته باشد ولی اگر فعلا با روش قدیمی و آزمایش شده عمل شود، بهتر خواهد بود.

وسایل ضد حاملکی شیمیائی نیز وجود دارد که ہصورت قرص می باشد و قبل از آمیزش در مهبل زن جای می دهند. در آنجا قشر خاتمی قرص بعلت حرارت بدن ذوب می شود و عامل اصلی قرص استعداد باروری «اسپرماتوزوئیدها» را از بین میبرد.

قرص های ضد حاملگی قلمی شکل «نیکوسپتین» مورد استفاده فراوانی پیدا کرده است. ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قبل از آمیزش دو قرص در مهبل داخل می کنند. «نیکو سپتین» ۹۵% از ۱۰۰ مورد را نتیجهٔ مطلوب می دهد. تأثیر «نیکوسپتین» پس از دخول به مهبل یک ساعت است.

خمیر «گرامیسیدین» هم به هنگام استفاده تأثیر زیادی دارد. این خمیر در لوله هائی بفروش می رسد که قبل از آمیزش بوسیلهٔ سرنا مخصوصی در مهبل وارد می کنند، ولی تجربه نشان داده که راحت تر از همه استفاده از سرنک نیست بلکه پنبه و فتیله است. روی پنبه یا فتیله کمی از روغن را می فشازنده تا یکطرف آن آغشته شود سپس آنرا در مهبل وارد می کنند. عمل این کارساده است: زن روی پاهایش می نشیند یا به پشت می خوابد. باید دست لبهای آلت را از هم بازمی کند و با دست دیگر فتیله را در مهبل فرو می کند و سپس با انگشت سبا به آنرا تا دهانهٔ رحم فرو می برد. پس از آمیزش فتیله را که آمیخته بیسه خمیر «گرامیسیدین» است بافتیله دیگری عوض می کنند و می گذارند چند ساعت در مهبل بماند. گاهی استعمال خمیر سوزش خفیفی ایجاد میکند ولی بزودی برطرف می شود و نباید بدان توجه نمود.

استعمال فتیله ای که با ترکیبات کشند: «اسپرماتوزئید» مرطوب شده نتیجهٔ خوبی دارد. این ترکیبات ممکن است ۲٪ محلول «اسید بوریا»، ۱ – الی ۲٪ محلول جوهر مازو و محلول جوهر سرکه با همان غلظت باشد. پس از آمیزش فتیله را باید دور انداخت و با محلول رقیق ضد عفونی شستشو داد.

به عنوان وسیله ضد حاملگی برخی از زنها، برش نازکی از لیمو را بکار میبرند. بدین معنی که آنرا قبل از آمیزش در مهبل وارد میکنند اینکار نیز نتیجهٔ خوبی می دهد و این روش جلوگیری از آبتنی برای ارگانیزم کاملا بی ضرور است.

وسیله مصنوعی پیشگیری آبستنی نیز گسترش وسیعی دارد. هدف آنها مسدود کردن راه ورود «اسپرماتوزوئید» به رحم است.

از وسایل مصنوعی مردانه «کاپوت» یا «کوندوم» است که در قرن هفدهم توسطه کوندوم» پزشک انگلیسی پیشنهاد گردید. امروزه «کاپوت» را از مواد لاستیکی خیلی نازک یا مواد ترکیبی دیگر تهیه می کنند.

این وسیله تقریباً ۱۰۰٪ از باروری جلوگیری می کند. ولی اگر پارگی در آن ایجاد شود زن باید سرنک مهبل استعمال کند.

هنگام بکار بردن «کوندوم» لازم است چند شرط را مراعات نمود:

1. «کوندوم» باید بیش از دو سال نگهداری شود.
2. پیش از مصرف باید آن را برای اطمینان از پاره بودن بوسیله بادکردن امتحان نمود.
3. تا آخر باید پوشید و مقداری جا برای آب نطفه نگهداشت.
4. قبل از آمیزش باید قسمت بیرونی را با وازلین بوریکه تربیه نمود تا از پارگی آن جلوگیری شود.

ضمناً باید دانست بسیاری از زن و شوهرها بدلیل اینکه می گویند احساسی تند آنها را تقلیل می دهد از بکار بردن آن استناکاف می ورزند.

نقصد کاپوت دراین است که با بکار بردن آن اثر «هورمون» هائی که در منی وجود دارد و در ارگانیزم زن تاثیر مثبتی دارد، بکلی از بین میرود. و به هرحال بدون تردید «کاپوت» از سایر وسایل دیگر بهتر است.

وسایل مصنوعی فراوانی برای پیشگیری از حاملگی وجود دارد که زنها بکار میبرند. از جملهٔ شیاف رحم و رحم بند و اسفنج است. استعمال آنها گاهی همراه با وسایل شیمیائی نتیجهٔ فوقالعادهای همیدهد. ولی فقط پزشلث است که می تواند آنرا تجویز کند که کدام یک برای کدام زن مناسب است. توجه په أوضاع گوناگون دهانهٔ رحم و وجود جریانات تورم اعضائی تناسلی، متدهای مصنوعی گوناگونی برای جلوگیری از حاملگی استعمال میشود.

در سال ۱۹۱۳ «آ. ن. رحمان اف» طبیب قابله روسی استعمال «رحم بند کافکا» را پیشنهاد کرد که از ماده پلاستیکی و آلومینیوم، کائوچو تهیه میشود و دارای شماره هائی از ۴ الی ۱۵ است. رحم بندهای «کافکا» در دهانهٔ رحم گذاشته می شود. و شمارهٔ مربوطه نیز بوسیله پزشاث یا پزشکیاران مجرب تعیین میشود و این دستگاهها را نمی توان زودتر از ۳ ماه بعد از زایمان و زودتر از ۳ روز پس از اتمام قاعدگی مورد استفاده قرار داد. بعد از ۱ تا ۲ روز بعد از آنکه دستگاه را جاگذاشتند زن باید برای امتحان به پزشک نشان دهد که خوب جا گرفته یا نهٔ و آن بمدت ۷ تا ۱۰ روز بکار برده همیشود. رحم بند را حتماً باید ۲ تا ۳ روز قبل از قاعدگی برداشت. نگهداشتن زیاد رحم بند ممکن است گردش خون طبیعی را در دهانه رحم مختل سازد. قبل از بکار بردن رحم بند بهتر است کمی خمیر «گرامیسیدین» یا «اسید بوریا» به آن مالید. خود زن نیز میتواند رحم بند را بردارد. پزشات نشان می دهد که چطور این کار را انجام دهد.

استعمال «رحم بند کافکا» برخی ناراحتی هائی دارد که لازم می شود پی در پی به پزشان مراجعه شود. ولی این نقص به مقدار زیادی با عوامل روانی و مؤثر بودن آن جبران میشود. زیرا که در مدت نسبتاً طولانی ۷ تا ۱۰ روز ضرورت پیشگیری لازم می آید. بدین ترتیب «رحم بند کافکا» بهتر است در روزهائی که پیدایش «اوول» آغاز می شود هموارد استفاده قرار گیرد. و در بقیه روزهازن و شوهر متدفیزیولوژیل پیشگیری از بارداری را بکار برند. علاوه بر آن در چنین مواردی لازم می شود ماهی یکبار به پزشلات مراجعه شود.

و نیز دستگاه مخصوص مهبل بنام K.R مورد استعمال دارد این دستگاه که سرپوش رحم نامیده میشود بصورت دیواری در جلو دهانه رحم قرار میگیرد. این دستگاه از لاستیافت نازکی ساخته میشود. و دارای سطح مدور و حاشیه قابل ارتجاع است. زن استعمال سرپوش (قالپاق)K.R  را توسط پزشک یا قابله یاد می گیرد. پیش از بکار بردن باید آنرا با خمیر «گرامیسیدین» چرب نمود. قالپاق K. R را کمی با قبل از آمیزش به مهبل داخل می کنند و در مهبل بیش از ۱ تا دو روز باقی نمی گذارند. بهتر است سرپوش را پس از ۱۰ تا ۱۲ ساعت برداشت. پس از بیرون آوردن آن توصیه میشود که با محلول ضدعفونی رقیق شستشو داده شود. متأسفانه این متد نیز از نقص خالی نیست. اطلاع از اینکه در مهبل جسم بیگانه ای قرار دارد، میتواند جریان جنسی طبیعی را مختل سازد. علاوه بر آن گاهی سرپوش از مهبل می افتد.

تمام متدهای یاد شده پیشگیری از بارداری برای ارگانیزم بیضرر است و می توان با توجه به وضع سلامت روحی محیط زندگی آنها را بکار برد. برخی از زنان برای پیشگیری از بارداری از تزریق محلول «دید» در مهبل استفاده می کنند. این عمل سبب جریان تورمی در ناحیه رحم و تغییر در تخمدان ها و اختلال دورهٔ قاعدگی می شود.

زنها فکر می کنند که چون بچه شیر می دهند، حامله نمی شوند ولی این فکر همیشه با واقعیت مطابقت نمی کند و این قبیل زن ها اغلب حامله می شوند.

استعمال وسایل پیشگیری از آبستنی نباید سبب فراموشی لحظات مهم گردد. شوهر قباید در آماده کردن زن به آمیزش شرکت کند. بهتر است که اصلا شوهر نداند که چگونه پیشگیری می شود. وقتی زنی از سقط جنین پرهیز میکند شوهر با عشق و احترام واقعی خوشحال می گردد و سلامت زن نیز مورد تهدید قرار نمی گیرد.

قبل از آمیزش به مهبل داخل می کنند و در مهبل بیش از ۱ تا دو روز باقی نمیگذارند. بهتر است سرپوش را پس از ۱۰ تا ۱۲ ساعت برداشت. پس از بیرون آوردن آن توصیه میشود که با محلول ضدعفونی رقیق شستشو داده شود. متأسفانه این متد نیز از نقص خالی نیست. اطلاع از اینکه در مهبل جسم بیگانه ای قرار دارد، میتواند جریان جنسی طبیعی را مختل سازد. علاوه بر آن گاهی سرپوش از مهبل می افتد.

تمام متدهای یاد شده پیشگیری از بارداری برای ارگانیزم بیضرر است و می توان با توجه به وضع سلامت روحی محیط زندگی آنها را بکار برد. برخی از زنان برای پیشگیری از بارداری از تزریق محلول «ید» در مهبل استفاده می کنند. این عمل سبب جریان تورمی در ناحیه رحم و تغییر در تخمدان ها و اختلال دورهٔ قاعدگی می شود.

زنها فکر می کنند که چون بچه شیر میدهند، حامله نمی شوند ولی این فکر همیشه با واقعیت مطابقت نمی کند و این قبیل زن ها اغلب حامله می شوند.

استعمال وسایل پیشگیری از آبستنی نباید سبب فراموشی لحظات مهم گردد. شوهر قباید در آماده کردن زن به آمیزش شرکت کند. بهتر است که اصلا شوهر نداند که چگونه پیشگیری می شود. وقتی زنی از سقط جنین پرهیز میکند شوهر با عشق و احترام واقعی خوشحال می گردد و سلامت زن نیز مورد تهدید قرار نمی گیرد.