ثبات و پایداری در کودکان: کودکان را نظم پذیر کنیم 

ثبات و پایداری در کودکان: کودکان را نظم پذیر کنیم

اگر در پی کودکانی هستید که نظم و انضباط دارند لازم است در امر تعلیم و تربیت فرزندان خود، ثابت قدم و استوار باشید. باید گفتار و کردارتان با هم یکی باشد و پیگیر تذکرات داده شده باشید. از طریق ثبات و پایداری و مثبت اندیشی می توانید به طرز چشمگیری رفتار کودکان خود را بهبود بخشید. همه والدین نیاز دارند تا در امر تربیت فرزندان خود، ثبات و پایداری داشته باشند. این امر در رابطه شما با کودکان تان، بسیار حایز اهمیت است اما با این حال توجهی به آن نمیشود. اگر قصد دارید موردی را در رفتار کودک خود اصلاح نمایید سعی کنید پایداری خود را از دست ندهید.

کورین، کسی نبود که بتواند نظم و انضباط را قویا برقرار کند. دختر چهارده ساله او جوآن ” به هر طریقی که دلش می خواست رفتار می کرد. او تا نصفه های شب بیدار می ماند. تلویزیون میدید و یا با تلفن صحبت می کرد. به این دلیل همیشه مدرسه اش دیر می شد و از انجام کارهای منزل خودداری می کرد و در مورد هر چیزی به جرو بحث می پرداخت. او حاکم بر خانواده شده بود. همیشه راه خود را می رفت و مادرش، همیشه تسلیم می شد. کورین و من چند جلسه با هم قرار گذاشتیم. ما، در مورد استواری و پیگیری تذکرات در امر تربیت کودک، با هم صحبت کردیم. برنامه ای درست کردیم که به کورین اقتدار می بخشید. کورین یاد گرفت که ابتدا با اعمال محدودیت های ملایم به هنگام مشاهده سوء رفتار کارش را شروع کند. به تدریج، کورین دید که بعضی از رفتارهای جوآن در حال بهبودی است. از کورین خواستم تا جوآن را جلسه بعد پیش من بیاورد. از جوآن پرسیدم که اوضاع خانه را برایم توضیح دهد. خشمگینانه به من پاسخ داد: از وقتی که مادرم با شما صحبت کرده، اوضاع وخیم است. چاره ای جز خندیدن ندارم.

استواری در امر تربیت کودک یعنی پیگیری آن، سعی کنید سوء رفتار را در همان لحظهای که رخ داد، مدیریت کنید. چنین چیزی در مورد سوء رفتار مدام نیز صادق است. وقتی یک بار از فرزند خود خواستید که تا ساعت پنج در خانه باشد، اگر چنین نکرد.

موضوع را پیگیری کنید. بعضی از والدین کمی دیر آمدن فرزند خود را برای پرهیز از تعارضی، نادیده می گیرند. پیش خود میگویند که مشکل بزرگی نیست و برای پرداختن به این موضوع در حال حاضر، بسیار خسته ام. اگر چنین کنید در واقع خودتان را گول میزنید. برای این که به چنین مشکلی رسیدگی کنید چه قدر باید برایتان بزرگ باشد؟ آیا فکر می کنید فردا، کمتر خسته خواهید بود؟

محدوده «سرعت مجاز» را شما باید برای فرزندان خود تعیین کنید. رانندگان اتوبان ها میدانند که محدوده سرعت بالاتر از ۷۰ کیلومتر در ساعت است. بسیاری از پلیسی ها، تا زمانی که رانندگان سرعت مجاز را رعایت می کنند، آنها را جریمه نمی کنند. اگر رانندگان بدانند که با زیر پا گذاشتن سرعت مجاز، پلیس آنها را جریمه نخواهد کرد، با سرعت مجاز نمی رانند. این موضوع در مورد کودکان نیز صادق است. کودک اگر ببیند که شما نسبت به تذکراتی که به آنها داده اید بی تفاوت هستید آنها را رعایت نمی کند و به سوء رفتار خود، همچنان ادامه خواهد داد. پس، پیگیر تذکرات خود باشید.

وقتی در امر تربیت در مورد یکی از آنها ثبات و پایداری نشان می دهید بچه های دیگر از طریق مشاهده رفتار شما ان را یاد خواهد گرفت. در طول اولین کار تابستانی ام در خانه با بچه ها، داشتم یک ون پر از بچه را به سفر تعطیلات آخر هفته می بردم. بعد از مدتی رانندگی، لمونت شروع کرد . به بی قراری. حدودا پنجاه مایل دور از خانه، او به اذیت و حال گیری پرداخت. تذکر دیگری به او دادم. اما وضع بدتر شد. به او گفتم که اگر به بدرفتاری خود ادامه بدهد همین جادور میزنم و به خانه برمی گردم. اما باورنکرد چون فکر می کرد که این کار را نمی کنم و به کار خود همچنان ادامه داد.

من، تهدید خود را عملی کردم و با ماشین دور زدم. این کار من برای او شوک بزرگی بود. ابتدا، سوء رفتار خود را کنار گذاشت و بعد، شروع کرد به خواهش و تمنا و این که دیگر پسر خوبی خواهد بود. گفتم دیگر دیر است و ما به خانه برگشتیم. بردن لمونتا به خانه تقریباً دو ساعت به طول انجامید و حدوداً به همین اندازه هم طول کشید تا دوباره به محل دور زدن قبلی بازگردیم. این دو ساعت جزو بهترین ساعتهای عمرم بود که تا به حال سپری کرده بودم. جایگاه و عزت و احترام من پیش لمونت و سایر بچه ها، همان روز، بالا رفت. نه تنها بقیه سفر به راحتی پیش رفت بلکه به صورت شش سال این داستان از این بچه به آن بچه نیز انتقال یافت. از آن پس بچه ها میدانستند که حرف من، حرف است.

اغلب به این فکر می کنم که اگر آن روز، آن کار را نمی کردم چه اتفاقی می افتاد. یقینا، لمونت به سوء رفتار خود همچنان ادامه میداد. بچه های دیگر نیز می فهمیدند که من، فردی نیستم که به تهدید خودم جامه عمل بپوشانم چرا که قبلا این مورد را تست کرده بودند. آن تعطیلات برای همه ما به ویژه برای من فاجعه آمیز می شد.

وقتی کودکی بدرفتاری می کند، در لحظه حال بدان بپردازید. اگر سهل انگاری کنید در آینده بهای گزافی بابت آن، خواهید پرداخت. نگذارید دوستان، همسایگان، پدربزرگ یا مادربزرگ بر تعهد شما در ثابت قدم بودن در امر تربیت کودک، اثر بگذارند. شما والد کودک هستید و شما میدانید که چه چیزی برای بچه تان مفید است، پس نگذارید دیگران بر شما اثر بگذارند. بگذارید آنها بچه های خود را تربیت کنند. ثابت قدم باشید. کودکان دوست دارند از شر رفتار بدرهایی یابند. این، وظیفه شماست که ببینید آنها بدرفتاری می کنند یا خیر.

کودکان با پیش بینی عواقب اعمال خود، تصمیم گیری را یاد می گیرند. کودکان با پیش بینی پیامد رفتارشان، خود انضباطی را می آموزند. لذا باید قادر باشند تا رابطه علت و معلولی را بین رفتار و پیامد خود مشاهده کنند. مثلا: اگر این رفتار را بکنم این پیامد به خصوصی را در پی خواهد داشت.

کودکان شما باید قادر باشند واکنش شما نسبت به رفتار خودشان بدانند. لازم است بدانند که شما در آن لحظه، چه واکنشی از خود بروز خواهید داد. آنها باید از پیامدهای . رفتار خود آگاه باشند. وقتی شما در امر تربیت آنها رفتار محکم و استواری داشته باشید . رابطه علت و معلول را هر چه سریع تر یاد خواهند گرفت.

هماهنگی بین والدین

بکی دوساله بود. پدر و مادر او روی کاناپه نشسته بودند. بکی از مادرش کمی ماست خواست. مادرش گفت: نه، نمیشه. الان وقت ناهاره، بدون کوچکترین تعلل، بکی رو به پدرش کرد و از او کمی ماست خواست. کودکان در سنین پایین میدانند که چه طور پدر یا مادر خود را به بازی بگیرند و اگر یکی نه بگوید چگونه از دیگری کمک بگیرند. وقتی هم این کودکان به سن بالاتر میرسند وضع بدتر می شود.

هماهنگی بین والد و فرزند، حایز اهمیت است اما هماهنگی بین پدر و مادر فرزند نیز ضرورت دارد. اگر پدر کودکی خیلی سهل گیر و مادرش خیلی سختگیر باشد کودک سریعا یاد میگیرد که آنها را بازی بدهد. اگر سرعت مجاز مادر چهل باشد و سرعت مجاز پدر، ۶۵، کودکان از این تفاوت بهرهگیری خواهند کرد و این خیلی خطرناک است. کودکان یاد خواهند گرفت که از پدر یا مادر خیلی سهل گیر، سوءاستفاده کنند و برای گرفتن امتیازاتی مثل تماشای بیشتر تلویزیون، یا دریافت پول بیشتر سراغ پدر یا مادری می روند که خیلی سهل گیر است، چون میدانند معمولا چنین پدر یا مادری تسلیم خواسته آنان خواهد شد. در مورد مقررات خانه و انتظارات خود از فرزندان به توافق برسید.

در مورد چیزهایی که بچه ها باید یاد بگیرند یا یاد نگیرند و نیز در مورد کم و کیف تنبیه و مسایل مربوط به تربیت فرزندان با همسر خود به توافق برسید اما مخالفتهای خود را با یکدیگر پشت درهای بسته انجام دهید تا کودکان، شاهد چنین رفتاری از طرف شما نباشند. مسایل خود را باید . یکدیگر زمانی حل و فصل کنید که فرزندان شما حضور ندارند. حتی اگر در یک موضوعی که با یکدیگر توافق ندارید جلوی بچه های خود، اتحاد داشته باشید. اگر هم لازم باشد با یکدیگر مصالحه کنید. اگر جلوی بچه های خود به مخالفت با یکدیگر بپردازید به کودکان خود، نقاط ضعفتان آشکار خواهید ساخت ۹ بعدها آن موارد جزو سوء استفاده های کودکانتان خواهد بود.

در مورد تربیت کودکان خود با همسرتان گفتگو کنید. از احساسات و باورهای یکدیگر در این باره مطلع شوید. به طور دورهای آنها را مرور کنید. فهرستی از بدرفتاری ها را تهیه کنید و برای پرداختن به آنها راهبرد مناسب را انتخاب نمایید. در این صورت صرف نظر از این که کدام یک از شما پیش فرزند خود هستید بدرفتاری اصلاح خواهد شد. اگر موقعیت پیش بینی نشده ای به وجود آید منتظر همسرتان باشید. فقط بگوید: «خب، مجبورم قبل از هرگونه تصمیمگیری در این مورد، با پدر تان صحبت کنم. شما نیز مجبورید تا آمدن پدرتان صبر کنید». با این رفتار، کودکانتان خواهند فهمید که در امر تربیت آنها، اتحاد دارید و شما را به بازی نخواهند گرفت.

توصیه بالا را با این موضوع که صبر کنید تا پدر تان بیاید و برای شما تصمیم بگیرد. اشتباه نگیرید. تمام تصمیم گیری های مربوط به تربیت فرزند را به یک نفر – پدر یا مادر – محول نکنید. صرفاً مسایل خاص باید یا با پدر و یا با مادر در میان گذاشته شوند. تربیت : روزانه باید به طور مشترک صورت گیرد. اگر مادر متکی به پدر بچه ها باشد تا آنها را ادب کند در این صورت، کودکان به ندرت به حرفهای مادرشان توجه خواهند کرد. مادر باید مسئولیت وقت خود را در پرداختن به کودکان به عهده بگیرد. پدر نیز همین طور.

هماهنگی بین پدر و مادر، همیشه کار راحتی نیست اما ارزش آن را دارد. در مورد آینده فکر کنید. اجازه ندهید مسایل کوچک به مسایل بزرگ تبدیل شوند. سعی کنید با بدرفتاری فوراً مقابله کنید. از نه گفتن به بچه ها نهراسید. در مورد نحوه تربیت فرزندان با همسر خود حتی اگر از هم جدا شده اید. برنامه ریزی کنید تا با هر سوء رفتاری به طور هماهنگ برخورد و با شیوه مناسب آن را رفع کنید.