توصیه هایی به والدین که آماده کردن کودکشان برای رفتن به مدرسه را آسان می کند

توصیه هایی به والدین که آماده کردن کودکشان برای رفتن به مدرسه را آسان می کند

شروع مدرسه یک نقطه عطف بزرگ در زندگی کودک و همچنین والدینش محسوب می شود. هر دوی شما باید برای این دوران آماده باشید: فرزند شما یک دنیای جدید و مهیج را کشف می کند و شما باید با شکل جدید استقلال او هماهنگ شوید.

آیا فرزند شما آماده رفتن به مدرسه است؟

برای مدرسه رفتن یک حداکثر سن قانونی در نظر گرفته شده است اما فرزند شما باید در ایران از شش سالگی مدرسه را آغاز کند. بسیاری از والدین علاقه دارند زودتر از سن مورد نظر فرزندشان را به مدرسه بفرستند تا آمادگی بیشتری برای آغاز آموزش در مدرسه داشته باشند. مهارت های جسمانی خاصی را معمولا به عنوان نشانه ای از رشد ذهنی کودک برای موفقیت در مدرسه در نظر میگیرند. این مهارت ها شامل توانایی گرفتن یک توپ بزرگ، لی لی کردن روی یک پا، و دویدن و ایستادن تا رسیدن به یک نقطه مشخص می باشد.

فرزند شما باید توانایی پرداختن به نیازهای جسم خود را داشته باشد برای مثال به تنهایی به دستشویی برود، کفش ها و لباس هایش را بپوشد. او باید نام کامل خود را آموخته باشد و بتواند سؤالات خود را به شکل واضح و دقیق بیان کند. بسیاری از کودکان شش ساله از یادگیری اعداد و توانایی شمردن احساس غرور می کنند. آنها با نشان دادن کنترل دقیق رفتارهای خود سعی می کنند بزرگ شدن خود را به نمایش بگذارند. شما می توانید قبل از شروع دوران مدرسه فرزندتان را با تمام این کارها آشنا کنید.

اگر از آماده بودن فرزندتان برای رفتن به مدرسه اطمینان ندارید از مربی پیش دبستانی او کمک بگیرید. یک مربی با ده سال تجربه کاری تقریبا با پانصد کودک برخورد کرده است و به دقت می تواند پیش بینی کند که برخورد کودک با محیط مدرسه چگونه خواهد بود.

فهرست کنترل آمادگی کودک برای مدرسه

لزومی ندارد که فرزند شما در تمام کارهای ذکر شده در این فهرست مهارت کافی داشته باشد. از این فهرست فقط به عنوان یک راهنما استفاده کنید و با آموزگار مدرسه ای که انتخاب کرده اید مشورت کنید.

* پیوستن به گروه در برنامه های مشارکتی

* گوش کردن به داستان و بازگویی دوباره اتفاقات آن به شکل متوالی

* توانایی ابراز عقیده واضح برای دیگران

* لی لی کردن، پریدن

* کمک به انجام کارهای ساده در خانه

* شناسایی رنگ ها و اشکال اصلی

* شناسایی شباهت ها و تفاوت ها

* پیوستن به گروه برای خواندن شعر و حفظ بودن بعضی اشعار ساده

* توانایی بستن دکمه، بند کفش و زیپ و بریدن با قیچی

* ترسیم اشکال ساده مانند دایره، مربع یا مثلث

* توانایی رفتن به دستشویی و انجام کارهای مربوط به آن

کمک به کودک برای علاقمند شدن به مدرسه

فرزند شما در مدرسه موفق خواهد بود اگر چارچوب ذهنی درستی درباره مدرسه داشته باشد. شما می توانید با آماده کردن کودک پیش از شروع این دوران به او کمک کنید تا از نظر جسمانی و عقلی آمادگی انچه مدرسه از او میخواهد را داشته باشد. او را تشویق کنید تا کارهای ساده را به تنهایی انجام دهد تا مفهوم مسئولیت را به خوبی درک نماید.

توجه داشته باشید که بازی های او باید با تخیل و خلاقیت همراه باشد و فرصتهایی برای یادگیری و تقویت حافظه اش پیدا کند. مسئله مهم دیگر این است که مدرسه در صورتی محیط مناسبی برای آموزش کودک خواهد بود که آموزگاران با انگیزه ای داشته باشد که رابطه .بسیار خوبی با شاگردانشان داشته باشند.

فرزند شما بدون شک از علاقمندی شما به کارهای مدرسه او سود میبرد و شما میتوانید آموزشی مدرسه او را در خانه کامل کنید. اما اگر روش آموزشی شما تفاوت زیادی با روش مدرسه داشته باشد بیشتر از اینکه به کودک فایده برساند به او آسیب خواهد زد. روش های آموزشی در طول سال ها تغییر می کنند و سیستم آموزشی فعلی احتمالا هیچ ارتباطی با سیستمی که شما در دوران مدرسه خود دیده اید ندارد. برای جلوگیری از این دوگانگی با آموزگار فرزندتان درباره روش های خاص آموزشی صحبت کنید و اطلاعات دقیقی از موضوعات آموزشی داشته باشید و حتما از همان کتابهای مدرسه برای آموزش کودک استفاده کنید.

شاید بتوانید لوازم و کتاب های مورد استفاده مدرسه را برای یک شب قرض کنید. بعضی مدارس والدین را تشویق می کنند تا در کلاسهای دانش آموزان به عنوان ناظر شرکت کنند. شاید این روش برای شما هم مفید باشد، اما نباید در آموزش کودک در خانه افراط کنید. خانه محیطی برای آرامش است و باید تعادل مناسبی بین کمک به پیشرفت تحصیلی فرزندتان و محول کردن تکالیف زیاد درسی به او ایجاد نمایید.

رابطه در حال تغییر

روزهای اول شروع مدرسه با تغییر رابطه او با شما همراه خواهد بود. تاکنون او موجودی کاملا وابسته به شما بوده است اما از این به بعد یاد خواهد گرفت استقلال داشته باشد و مسئول کلیه تصمیمات و اعمال خود شود. این تغییر یک شبه روی نمی دهد اما بسیار مهم است که با تشویق کودک به قبول مسئولیت بیشتر و بیشتر این روند را آغاز کنید. کودک باید قبل از شروع مدرسه بتواند خود را بشوید و لباسهایش را به تن کند و باید بتواند از کیف، کتاب ها و دیگر لوازم خود در مدرسه مراقبت کند و شب ها لوازم مورد نیاز روز بعد خود را اماده کند.

کودک احساس می کند خیلی بزرگ شده است و نمیخواهد کسی در کارهایش دخالت کند اما شما باید همیشه آماده باشید تا هر وقت کودک احساس کرد به آغوش گرم شما نیاز دارد او را در آغوش بگیرید.

برای کودک بسیار سخت است که قبول کند هنوز کاملا بزرگ نشده است و ممکن است بار عاطفی فعالیتهای اجتماعی روزانه اش برایش بسیار سنگین باشد. مانند اغلب موارد آغوش گرم مادر بهترین درمان برای اوست و می تواند او را برای روز بعد در مدرسه آماده کند.

شاید احساس کنید او دوست ندارد مانند گذشته در مقابل دیگران و به خصوص در مقابل دوستان جدیدش به او محبت کنید. نگران نباشید او فقط سعی می کند استقلال و بزرگ شدن خود را به رخ دیگران بکشد و بگوید به حدی بزرگ شده است که دیگر نیازی به بوسه مادر ندارد.

مهمترین کار شما این است که او را مجبور به انجام کاری نکنید حتی به او اصرار نکنید که تمام رویدادهای روز را برایتان بازگو کند. فقط باید سعی کنید با هشیاری و درایت او را تشویق به صحبت کردن درباره مدرسه کنید زیرا کنجکاوی بیش از حد شما فقط موجب مخفی کاری بیشتر کودک می شود.

دخترها در مدرسه

دخترها به طور کلی استعداد بیشتری در موضوعات درسی مربوط به مهارت های زبانی مانند خواندن دارند. آنها بیشتر ترجیح میدهند بازی هایی انجام بدهند که در تعامل جمعی با دیگر دختران باشد.

این میل باطنی ممکن است توسط والدین یا مربی ها در کودک ایجاد شده باشد زیرا مرتبا به او گفته شده است آرام بازی کند یا از آنهایی که با پسرها ارتباط دارند دوری نماید. به هر حال هر دلیلی که برای این کار وجود داشته باشد دخترها معمولا از الگوی رفتاری خاصی تبعیت می کنند.

* دخترها ترجیح می دهند با دیگر دخترها بازی کنند و بازیهایشان معمولا به گونه ای است که به همکاری زیاد یکدیگر نیاز دارد. آنها معمولا از پسرها و بخصوص پسرهایی که بیشتر لاف میزنند یا بازی های تهاجمی می کنند خجالت می کشند.

* دخترها بیشتر دوست دارند فعالیت هایی همراه با کتاب (لغات یا تصاویر) انجام بدهند. از سوی دیگر آنها بیش از پسرها در درس ریاضی یا کلیه فعالیت های مرتبط با اعداد مضطرب می شوند.

* دخترها معمولا انگیزه خوبی دارند و سازگاری بهتری از خود نشان می دهند. این حالت آنها موجب می شود آموزگاران احساس کنند دخترها به خوبی موضوع درس را درک کرده اند و در نتیجه کمتر از پسرها به انها توجه کنند.

پسر ها در مدرسه

 پسرها به طور کلی بیشتر به دنبال فعالیت ها و موضوعاتی هستند که با مهارت های حجمی و فضا ارتباط داشته باشد برای مثال در خانه سازی مهارت بیشتری دارند. آنها بیشتر ترجیح می دهند در بازی های رقابتی و فعالیتهای جسمانی شرکت کنند.

مانند دخترها در پسرها نیز این میل باطنی توسط بزرگترها تقویت می شود. پسرها به انجام فعالیتهای پسرانه بیشتر علاقه نشان می دهند تا انرژی زیاد خود را تخلیه کنند و در ساختن چیزی دخالت داشته باشند. آنها به طور ناخودآگاه به موضوعات مربوط به مفاهیم زبانی مانند خواندن علاقه زیادی ندارند در نتیجه بیشتر ترجیح میدهند به روش های خاصی در مدرسه رفتار نمایند:

* ترجیح می دهند با پسرهای دیگر بازی کنند به خصوص بازی های پر انرژی که با فعالیت های جسمانی همراه باشد مانند از چیزی بالا رفتن یا مبارزه تن به تن را بیشتر دوست دارند.

* بیشتر روی اسباب بازی هایی که نیاز به مهارت های حجمی یا ریاضی دارند تمرکز می کنند. اگر یک سؤال مشکل ریاضی به آنها داده شود تا وقتی آن را حل نکنند آرام نمی شوند.

* اگر توجه زیاد به آنها نشود یا در یک موضوع درسی با مشکل روبه رو شوند نظم کلاس را به هم می زنند. این حالت می تواند موجب شود که آموزگار وقت خود را به درستی بین دخترها و پسرها تقسیم نکند.