تغذیه مادر و وزن تولد

تغذیه مادر و جثه او قبل از تولد نوزاد مهمترین عامل تعیین کننده اندازۀ کودک اوست. آنهایی که وزن بدنشان کم است بچه هایی به دنیا میآورند سوء تغذیه مزمن با تأثیر ممکن است با کمبود تغذیهای خاص همراه باشد که بر رشد جنین تأثیر میگذارد.

این کمبودها عبارنتد از:

ویتامین A ، c ، D اسید فولیک – آهن و روی.

در اروپا وزن مادران در طول دوران بارداری حدود ۱۲ کیلوگرم افزایش پیدا میکند.

افزایش وزن مربوط به مادر ۷/۷ کیلوگرم است که شامل چربی – مایع خارج سلولی بافت سینه و رحم میباشد.

ذخایر چربی در اولین نیمۀ دوران بارداری ذخیره شده، با افزایش هورمونهای جفتی و سایر هرمونها از این ذخایر به عنوان ذخیره انرژی جنین در نیمۀ دوم بارداری استفاده میشود.

حجم پلاسما و برون ده (out put) قلب افزوده میشود. چنین سازگاریهایی که خونرسانی جفت را تعیین میکند در تغإیه جنین بسیار مهمی را ایفا میکنند.

مصرف کالری

مطالعات مربوط به نسبت وزن تولد به مصرف کالری در طول بارداری نشان میدهد که تأثیر مصرف کالری در طول بارداری کمتراز حد مورد انتظار است.

رژیم غذایی زنان باردار در اولین حاملگی از طریق اندازهگیری غذای مصرفی کنترل گردید و غذاهای روزانه در ماه هفتم بارداری نیز ثبت شد. بر این اساس میان کالری وارده و وزن تولد نوزاد در ارتباط وجود دارد.

آن دسته از زنان که کمتر از ۱۸۰۰ کالری در روز مصرف کردند نوزادشان ۲۴۰gr سبکتر از زنانی بود که روزانه ۳۰۰۰ کالری یا بیشتر مصرف میکردند.

جثه کودک

سوء تغذیه مادر و جنین در زمانهای مختلف آبستنی باعث میشود تا کودکان متفاوتی از حیث اندازۀ کلی بدن متولد شوند، یا اینکه کودکانی از حیث اندازۀ بدن مشابه، اما تفاوتهای برجستهای در اندازۀ نسبی اندامهای مختلف آنها دیده شود.

کوچکی جثه در زمان تولد شانس مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی – عروقی را افزایش میدهد.
نوزادان لاغر و با دور سر کوچک احتمال ابتلا به بیماریهای عروق کرونر قلبی را در آینده دارند.
نوزادانی که به هنگام تولد وزن خود و یا جفتشان کم است در معرض ابتلا به سکته مغزی در آینده هستند.
بیماریهای قلبی و عروقی در مردان و نه در زنان قویاً با اخلال وزنگیری در شیرخوارگی رابطه دارند.