برای بعضی کودکان، صحبت در میان جمع فرصتی است تا آنچه که می دانند را نشان دهند. اما برای بقیه، فشار و استرس کامل می باشد. “مایکل” هشت ساله، سرش را تا زیر صندلی خود فرو می برد و آرزو می کند معلم اسم او را صدا نزدند. او جواب را می داند، اما این تصور که باید در مقابل کل کلاس جواب بدهد، او را دچار ترس و نگرانی می کرد. او جواب را فراموش می کرد با ضربان قلبش تند و دهانش خشک می شد. پیش بینی اشتباه یا کمی خنده از طرف همکلاسی ها تمام آن چیزی است که باعث این ترس می شود.
بسیاری از بزرگسالان با احساسات مایکل همدردی می کنند. این ترس آنقدر شدید می شود که به یک فوبی حقیقی تبدیل می شود. ترس از صحبت در میان جمع، یکی از متداولترین نگرانی ها در میان کودکان و بزرگسالان است. اغلب در مدارس ابتدایی شروع می شود، وقتی از بچه های کوچک خواسته می شود تا بلند بخوانند یا گزارش دهند و در نتیجه تجربه بدی از آن کسب می کنند. ما نوجوانانی را می شناسیم که خودشان را در پشت همکلاسی هایشان پنهان می کنند و یا پشت افراد قدبلند می نشینند تا از صدا زدن نامشان جلوگیری کنند. ما با دانشجوی دانشگاهی کار کرده ایم که تقریبا فارغ التحصیل نشد، چون به واحد آموزش گفت نمی تواند در جمع از پایان نامه اش دفاع کند. این ترس می تواند فشار و ناراحتی زیادی به وجود آورد و خیلی راحت به دوره های بعدی زندگی نیز کشانده می شود. بنابراین، بسیار مهم است به کودکتان کمک کنید تا حد امکان بر آن غلبه کنند.
اولین قدم و غلبه بر ترس از صحبت کردن برای کودکان، این است که واکنش تمدد اعصاب موثر را بیاموزد. بنابراین او می تواند نگرانی و اضطراب خود را به خوبی کاهش دهد. بخش ۲۰۱۰ اطلاعاتی فراهم می کند که شما برای آموزش این تکنیک به آنها نیاز دارید. بر مهارت های تنفس و روش های تمدد اعصاب کوتاه تأکید کنید. سپس از او بخواهید واژه رهنمود خود را تمرین کند، به آرامی نفس بکشد و وقتی در مقابل شما ایستاده است بدون اینکه صحبت کند، بدنش را به حالت آرامش درآورد.
سعی کنید چیزی که او را آزار می دهد، تشخیص دهید. آیا ترس از اشتباه کردن اسمته با استرس از احمق به تظر آمدن با ترس عصبی است؟
به کودک کمک کنید تا با ایجاد اعتماد به نفس و افزایش حس رقابت در خودش، بر این ترس غلمه کند.
به کودک کمک کنید تا با تمرین کردن شرایط در یک محیط کاملا مناسب بر ترس خود غلبه کند. برای مراحل بی تفاوت سازی مقدمه این فصل را دوباره بخواند.
۱٫ فهرستی تهیه کنید. فهرستی از شرایطی که کودک را می ترساند تهیه کنید. آنها را از بالاترین تا کمترین میزان ترس درجه بندی کنید. سپس از انتهای لیست شروع کنید، از وضعیتی که کمترین میزان ترس را ایجاد می کند، از جلسات پشت سر هم تمرین کنید برای مثال اگر کودک شما از بلند خواندن می ترسد مجموعه تجربیاتی در حول این مهارت (مثل خواندن برای برادر کوچکش، سپس برای شما، سپس برای دو عضو خانواده) و در آخر برای کل خانواده برنامه ریزی کنید.
۲٫ جلسات تمرین را برگزار کنید. قبل از شروع، از کودک بخواهید تمرین های تمدد اعصاب را انجام دهد و به شما بگوید چه وقت سطح نگرانی و اضطراب او نزدیک به صفر است. وقتی او در هر شرایطی تمرین انجام داد، از او بخواهید ناراحتی خود را درجه بندی کند. وقتی این ناراحتی بالاست، تمرین را رها کنید و تمدد اعصاب پیشنهاد دهید. از کودک بخواهید خودش را در حالی تصور کند که با موفقیت شرکت می کند. برای مثال، از او بخواهید خود را در حال صحبت در یک جلسه تمدد اعصاب تصور کند و به تدریج با شرایط فشرده تر حرکت کند. اگر ترس اصلی او یک گزارش کلاسی است، از او بخواهید تصور کند ابتدا فقط برای معلمش گزارش دهد. سپس معلم و یکی از دانش آموزان، سپس دو دانش آموزش و غیره. به او یادآوری کنید از واژه کلیدی «آرامش» استفاده کند. در حالی که این صحنه را برای حدود بیست ثانیه تصور می کند. اضطراب را در جه بندی کنید و وقتی این درجه در سطح پایین باقی مانده به مرحله بعد حرکت کنید.
۳- از شرایط وانمودی استفاده کنید. وقتی کودک توانست هراس انگیز ترین صحنه را با کمترین اضطراب تصور کننده شروع به شبیه سازی شرایط حقیقی کنید. ده سوال از تکالیفش به او بدهید تا مطالعه کند. سپس وانمود کنید. شما معلم هستید و نام او را صدا می زنید. از کودک بخواهید بلند شود و به سوال جواب بدهد. جواب او را روی نوار ضبط کنید و بگذارید تا آن را چند بار قبل از اینکه به سوال دیگر برود. گوش دهد. نوار ویدیویی به شرایط تظاهری یا ساختگی، می تواند جنبه دیگری داشته باشد. وقتی این شرایط روی مقیاس اضطراب، به درجه پایین رسید وارد سخنرانی، گزارشات کتابی با هر چیز دیگری که او را آزار می دهد شوید تا اینکه دیگر نگرانی شدید را تجربه نکند. به کودک یادآوری کنید قبل از هر شرایطی کلمه نشان خود را تکرار کند تا آرام باشد. هر چیزی را روی نوار ضبط کنید و بارها آن را پخش نمایید.
۴٫ مثبت و صبور باشید. کودک را تشویق کنید تا روی راه حل ها متمرکز شود و به اظهارات منفی واکنش نشان ندهد. برای مثال: «من هرگز نمی توانم این کار را بکنم.» آنها را نادیده بگیرید یا بگویید: «من می دانم که این دشوار است»، سپس توصیه های مثبت و عملی برای خود ایجاد کند. از او انتقاد نکنید با احساسات او را در قالب کلمات اصطلاحات یا حرکات سرو دست بی اهمیت جلوه ندهید. او را تحت فشار قرار ندهید، بلکه به او کمک کنید تا به اعتماد و اطمینان برسد.
وقتی کودک توانست با کمترین اضطراب و نگرانی، صحبت کردن در میان جمع را خیالپردازی و شبیه سازی کنند، حال او را نسبت به اشتباهاتش خنثی و حساسیت زدایی کنید. به کودک بگویید اکثر افراد می ترسند احمق و نادان جلوه کنند، اما هر کسی اشتباه می کند (حتی والدینش و رئیس جمهور).
اکنون زمان است که با زندگی حقیقی مواجه شود، برای معلم توضیح دهید که سعی شما کمک به کودکتان است که بر ترسش از سخنرانی غلبه کند و انتظار دارید او نیز در برنامه ریزی یک روش درست به او کمک کنید، از او بپرسید آیا می تواند از مراحل کوچک (مثل جواب دادن به یک سوال یا بلند خواندن از یک متن کوتاه از قبل تهیه شده شروع کند، سپس صحبت کردن تا زمانی که او احساس راحتی کند، با معلم صحبت کنید و طرح و برنامه ای تنظیم نمایید. ممکن است از کودک بخواهید اسباب بازی انتخاب کند و در یک «ببین و بگو» با او حرف بزند. اگر کلاس در حال مطالعه موضوع خاصی است، (مثل یک کشور خارجی) او می تواند سوغاتی جالبی از آن مکان گیرد و یک جمله درباره آن تمرین کند و بگوید. یا می تواند گزارش کتاب خود را روی نوار ضبط کند و قبل از اینکه هفته بعد أن را زنده اجرا کند، برای کلاس پخش کند.
هفته دوم بارداری هفته اول بارداری با تمام هیجاناتش گذشت و الان قصد داریم هفته…
بارداری دوران بارداری عمدتا 9 ماه به طول می انجامد اما پزشکان برای بررسی دقیق…
در پر تو فعالیت چشمگیر غدد پستانی و تغذیه کامل مادر، کودکی که از شیر…
از جمله مراحل زایمان در بیمارستان از شما معاینه لگن به عمل می آید، تا…
زایمان شما نه ماه بارداری را پشت سرگذاشتید و حالا لحظه ای که منتظرش بودید…