مادر و کودک

بیماری های شایع در کودکان: گوش ها

عفونت گوش در کودکان کاملا شایع است زیرا شیپور استاش در آنها بسیار باریک و افقی است و در نتیجه محتویات آن به راحتی تخلیه نمی شود و به آسانی این لوله مسدود شده و موجب بروز عفونت های گوش میانی می شود.

گوش چرب

چربی گوش توسط غددی که در کانال گوش خارجی قرار دارند تولید می شود و از ورود گرد و غبار، اجسام خارجی و عفونت به گوش جلوگیری می کند. این ماده چرب در کودکان معمولا در هنگام سرماخوردگی یا گلو درد بیشتر تولید می شود و وقتی این ترشحات خشک و سخت بشوند به نقص شنوایی کودک منجر می شود. با اینکه این مشکل معمولا جدی نیست اما باید با پزشک مشورت کنید.

نشانه ها: ترشحات چرب گوش سخت و فشرده می شوند و در نتیجه شنوایی کودک کاهش پیدا می کند و صدای زنگ داری در سرش می شنود یا اینکه احساس پری در گوش خارجی می کند. گاهی ترشحات جمع شده از بیرون هم دیده می شود.

درمان: قطره گوش ممکن است موثر باشد. معمولا زمانی از قطره استفاده می شود که موم تشکیل شده و سفت شده باشد و برای نرم کردن آن و اجازه خارج شدن ترشحات بر روی پنبه ای که شب ها در کانال بیرونی گوش گذاشته می شود به کار می رود. شما نباید هرگز چیزی داخل هرگز چیزی داخل گوش کودک نمایید تا این که ترشحات را بیرون بکشید حتی ناخن یا گوش پاک کن نیز نباید داخل گوش کودک کنید. گوش پاک کن فقط ترشحات را عمیق تر به داخل کانال گوش فرو می برد و اشیای تیز نیز ممکن است به جدار داخلی گوش آسیب وارد کنند.

عفونت گوش خارجی

مسیر سوراخ گوش تا پرده صماغ گاهی در اثر پاک کردن زیاد یا خراشیده شدن آن و یا وجود جسم خارجی در گوش عفونی می شود. این حالت ممکن است دردناک باشد اما معمولا جدی نیست.

نشانه ها: کودک از درد گوش و لاله گوش شکایت می کند و کانال خارجی گوش قرمز و رنگ و حساس می شود. ممکن است متوجه خروج ترشحی چرک مانند از گوش بشوید. ظاهر کانال نیز پوسته پوسته و خشک می شود. اگر درد کودک خیلی زیاد باشد ممکن است درد ناشی از یک کورک در کانال گوش او باشد.

درمان: درمان های خانگی معمولا شامل تمیز نگه داشتن لاله گوش یا دادن شربت استامینوفن برای کاهش درد و درمان بدن است. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک یا قطره گوش برای کودک تجویز کند. هرگونه جسم خارجی یا کرک داخل گوش باید در بیمارستان مداوا شود.

عفونت گوش میانی

اوتیت مدیا یا عفونت گوش میانی بیماری شایعی در کودکان است. عفونت ها معمولا در اثر باکتری هایی می باشند که از بینی و گلو از طریق شیپور استاش وارد گوش میانی می شوند. اگر عفونت گوش میانی درمان نشود ممکن است به نقص شنوایی دائمی منجر شود. عفونت های مکرر و عود کننده گوش میانی اغلب با بیماری گوش چسبناک در ارتباط می باشند.

نشانه ها: شایع ترین نشانه بیماری درد شدید گوش و کاهش اشتهاست. کودک گاه دچار تب و ترشح از گوش می شود و ممکن است قدرت شنوایی او نیز کم شود. کودکی که مبتلا به عفونت گوش میانی شده است معمولا بی قرار است و گوش خود را می کشد و می مالد و گوش او معمولا قرمز است. نشانه های عمومی مانند کاهش اشتها، استفراغ و اسهال نیز ممکن است در او دیده شود.

درمان: درمان معمول مصرف یک دوره آنتی بیوتیک و داروها مایعات فراوان به او بخورانید. تا وقتی عفونت به طور کامل برطرف شود کودک باید از زیر آب بردن گوشش خودداری کند.

گوش چسبناک

اگر کودک مرتبا مبتلا به عفونت گوش میانی شود به تدریج گوش او مایعی ژله مانند پر می شود. این مایع به دلیل قوام آن از راه شیپور استاش تخلیه نشده و چون مانع از انتقال ارتعاشات صورت از گوش میانی به گوش داخلی می شود نقص شنوایی در کودک ایجاد می کند. مسئله مهم در مورد بیماری گوش چسبناک رسیدگی سریع به آن است در غیر این صورت کودک در یادگیری زبان کند می شود.

نشانه ها: بیماری گوش چسبناک معمولا ایجاد درد نمی کند اما نقص شنوایی و احساس پری عمقی در گوش آزار دهنده است. کودکی که مبتلا به بیماری مزمن گوش چسبناک شده باشد ممکن است با دهان باز بخوابد، خر خر کند و یا با صدای تو دماغی حرف بزند. اگر گوش چسبناک درمان نشود موجب کری دائمی خواهد شد و در نتیجه کودک دچار مشکلات زبان و اختلالات یادگیری می شود.

درمان: مایع داخل گوش ممکن است بعد از چند هفته تخلیه شود. پزشک داروهای ضد احتقان برای کمک به تخلیه آن تجویز می کند. اگر مایع از این طریق برطرف نشد درمان جراحی پیشنهاد می شود و سوراخ بسیار کوچکی روی پرده گوش ایجاد شده و مایع از آنجا ساکشن و بیرون کشیده می شود. سپس یک گرومت در گوش قرار داده خواهد شد که یک لوله بسیار ظریف پلاستیکی است که امکان گردش هوا را در گوش میانی فراهم می کند. هر مایعی که در گوش میانی تشکیل می شود از طریق گرومت و همچنین از راه شیپور استاش از گوش میانی خارج می شود.

گرومت گوش

گرومت یک لوله بسیار ظریف پلاستسکس است که اجازه می دهد هوا در داخل گوش میانی جریان داشته باشد. هر مایعی که در گوش ساخته بشود از طریق گرومت از گوش میانی بیرون می آید.

معمولا بعد از چند ماه گرومت به طور خود به خود می افتد و سوراخ روی پرده گوش ترمیم می شود. گاهی بعد از تشکیل دوباره مایع در گوش مجددا گرومت در گوش گذاشته می شود. پزشکان معمولا به کودکان توصیه می کنند که تا شش هفته بعد از جراحی گوش خود را خیس نکنند اما بعد از گذشت این مدت می توانند هرکاری دوست داشته باشند انجام بدهند.