بیماری «دیابت ملیتوس یا وابسته به انسولین» در کودکان

دیابت ملیتوس یا وابسته به انسولین

دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن در کودکان است که به دلیل عدم ترشح انسولین از لوزالمعده بروز می کند. عدم وجود انسولین کافی در بدن موجب افزایش سطح قند خون(هایپر گلیسمی) می شود و موجب افزایش ادرار و تشنگی و گرسنگی مداوم کودک می شود. مواد شیمیایی به نام کتون ها در اثر کمبود شدید انسولین در بدن تجمع پیدا می کند. سطح بالای قند خون به خودی خود خطرناک نیست اما میزان بالای کتون ها در بدن خطرناک می باشد.

شروع دیابت ممکن است آرام آرام باشد و با گذشت مدتی زمان تثبیت شود. بیشتر کودکان دیابتی نیاز به تزریق انسولین و رژیم غذایی بسیار دقیق دارند.

آیا این بیماری قابل درمان است ؟

دیابت به این دلیل رخ می دهد که سلول های سیستم ایمنی به بافت تولیدکننده انسولین در لوزالمماده کودک حمله می کنند، هرشکلی از روش درمانی باید به نحوی بافت آسیب دیده را جایگزین نماید و به این دلیل است که پیوند لوزالمعده تنها راه درمانی مؤثر است اما پس زدن بافت پیوندی نیز مشکلات حادی را در پی خواهد داشت.

نحقیقات امیدوار کننده ای در این باره انجام گرفته است که نشان می دهد. شاید بتوانیم بافت پیوندی را به گونه ای به بدن فرد بیمار وارد کنیم که به عنوان عضو خارجی شناسایی نشود، در حال حاضر این روش در مرحله آزمایش است و توانسته است روند دیابت را در حیوانات آزمایشگاهی معکوس نماید بدون اینکه نیاز به درمان از طریق تزریق آنتی بادی داشته باشد. احتمال بسیار زیادی دارد که بیماری دیابت فرزند شما با انجام عمل پیوند برای تمام عمر بهبود پیدا کند. تحقیقات ژنتیک نیز با پیشرفت هایی همراه بوده و کشف اخیر دو ژن جدید احتمال پیشگیری از بروز این بیماری را مطرح کرده است.

سازگاری با دیابت

شنیدن خبر ابتلای فرزند به دیابت وابسته به انسولین یا دیابت نوع یک ] نگران کننده و هراس انگیز است اما این بیماری موجب نمی شود که فرزند شما از داشتن یک زندگی کامل و فعال محروم شود.

چگونگی مدیریت دیابت او به وسیله شما و خانواده می تواند در نحوه پذیرش یارد این بیماری توسط کودک مؤثر باشد و در نهایت او مانند یک فرد متعادل و پخته با آن برخورد کند. شما به زودی اطلاعات فراوانی درباره دیابت، نیاز آن به انسولین و تکنیک تزریق به دست خواهید آورد و از اهمیت تغدیه مناسب و فعالیت بدنی در این بیماری آگاه خواهید شد. در ضمن لازم است بدانید که چگونه نشانه های قند خون پایین و بالا را از هم تشخیص دهید.

کنترل دیابت

هدف از درمان دیابت حفظ سطح قند خون در حد امکان نزدیک میزان طبیعی است. بالابردن بیش از حد قند خون یا هایپرگلیسمی موجب حالت خستگی مفرط، ادرار بیش از حد، تشنگی مداوم، کاهش وزن و افزایش میزان کتونها در بدن است. پایین بودن قند خون یا هیپوگلیسمی نیز می تواند موجب ضعف، سرگیجه و حتی غشی شود. با استفاده از رژیم غذایی و وعدههای منظم و توجه به میزان مصرف قنادها و کربوهیدرات ها، تزریق انسولین و تمرینات ورزشی منظم می توانید سطح قند خون را در حد طبیعی نگه دارید. با پزشک درباره روش های خانگی کنترل قند خون مشورت کنید زیرا شما و فرزندتان در خانه نیز میتوانید این کار را انجام بدهید و استفاده از این روش به مدیریت بیماری کمک زیادی می داد.

کنترل دقیق بیماری کار چندان سادهای نیست. حتی اگر فرزند شما در مصرف غذاها و انسولین کاملا دقت داشته باشد باز هم ممکن است دچار افزایش قند خون شود. اگر فرزند شما هر از گاهی از شیرینیجات استفاده کند این قانونشکنی زندگی او را تهدید نخواهد کرد به همین خاطر نباید وسواس پیش از اندازه داشته باشید.

یک تکه شکلات هیچ کودکی، حتی کودکان دیابتی را بیمار نمی کند. حتی اگر فرزند شما دقیقا از توصیه های شما پیروی کند باید قبول کنید که قند خون او گاهی بالا و گاهی پایین تر از میزان طبیعی باشد. بهتر است واقع بین باشید.

چگونه می توانید کمک کنید

شما ماند به فرزندتان کمک کنید تا با کمترین دلواپسی بیماری خود را بپذیرد و برای این کار خودتان نیز . نیاز به تمرین مهارت ها خواهید داشت. باید به شکل غیر محسوس به او نظارت داشته باشید و مسئولیت را به عهده خود او بگذارید تا بتواند خود را کنترل و مراقبت کنند.

کودکان مبتلا به دیابت معمولا بیش از کودکان سالم نگران می شوند و این حالت کاملا طبیعی است. آنها مجبورند مسئولیت سنگینی را به عهده بگیرند و باید بدانند که دیابت می تواند مشکلات بسیار آزاردهنده ای برای آنها به وجود بیاورد. دیابت کودکان را خسته و سردرگم می کند و ممکن است. هشیاری آنان را کاهش دهد. کودک مبتلا به دیابت باید وقتی از خانه خارج می شود برنامه خاصی را دنبال کند و همیشه باید توجه داشته باشید که وقتی از خانه خارج می شود آب نبات، قند و انسولین و سرنگ همراه داشته باشد.

دیابت فرزند شما را از نظر جسمی و روحی تهدید میکند به همین خاطر معمولا حس همدردی شما به حمایت بیش از حد از او منجر می شود. وقتی کودک بزرگتر شود اطلاعات کافی در این باره به دست خواهد آورد و نحوه مراقبت از خود را یاد گرفته و نیازهای خود را درک خواهد کرد.