برخی مشکلات شیر دادن که مادران با آن ها مواجه می شوند

برخی مشکلات شیر دادن که مادران با آن ها مواجه می شوند

شیردادن خالی از مشکلات نیست، همانطور که قبلا هم تذکر داده ایم، احتمالا گاهی اوقات شیر دادن را کاری پراضطراب خواهید یافت. از آن جا که شما تنها منبع غذایی کودک هستید، قادر نخواهید بود او را به آسانی برای مدت طولانی ترک کنید، در موارد فوری و یا اگر از قبل برنامه ریزی کرده اید می توانید مقداری شیر بدوشید و در فریزر نگهداری کنید تا در صورت احتیاج از آن استفاده شود.

اما هنگامی که کودک شما ساعت های یک، سه و پنج صبح بیدار می شود، فقط شما را می خواهد. مطمئنا بسیاری از پدرها برای کمک کردن به مادر بیدار می شوند و بچه را نزد مادر می آورند اما بعد دوباره به خواب می روند و این شما هستید که باید بیدار بمانید.

در موقعیت های اجتماعی، اغلب مادر است که بیشترین مراقبت از کودک را به عهده می گیرد. در ابتدا وقتی کودکان به طور غیر منتظره ای شروع به گریه کردن می کنند، شیر دادن یکی از راه های موفقیت آمیز آرام کردن آن هاست. اگر دوست ندارید در حضور دیگران شیر بدهید باید جای آرام و دنج پیدا کنید تا بتوانید کودک را شیر بدهید و در این صورت از انجام بعضی از کارها و فعالیت ها محروم می مانید.

 زمانی که دخترم سارا تازه به دنیا آمده بود، من و همسرم مشغول گذراندن دوره ای در بوستون بودیم. من هیچ وقت نمی توانستم به راحتی در میان افراد غریبه به بچه ام شیر بدهم و بیشتر وقت کلاسم صرف یافتن محلی برای شیر دادن در اتاق بانوان می شد که خوشبختانه دارای صندلی های راحتی بود. به خاطر دارم اولین بار که با دختر دو ماه و نیمه ام با هواپیما مسافرت می کردیم، هواپیما پر از مسافر بود، هیچ جای خالی وجود نداشت و جای مخصوص هم که قبلا درخواست گردیده بود نیز اشغال شده بود. جایی نبود که آرنجم به آن تکیه بدهم تا بتوانم بچه را شیر بدهم. بنابراین بیشتر وقت من در اتاق استراحت، به شیر دادن سارا گذشت.

 تغذیه با شیر مادر جنبه ی دیگری دارد که ما مادران با تجربه مایل نیستیم آن را با کسانی که به تازگی مادر شده اند در میان بگذاریم، زیرا ممکن است برای آنها نا امید کننده باشد؛ کودکانی که با شیرمادر تغذیه می شوند به اندازه ی بچه هایی که با شیر خشک تغذیه می شوند، نمی خوابند. در واقع این کودکان کمتر می خوابند و تعداد دفعات بیدارشدن شان بیشتر است. مدت طبیعی (اگر چنین مدتی واقعا وجود داشته باشد) خواب یک نوزاد در شب، حدود چهار تا پنج ساعت است که این مدت تا سه یا چهار ماهگی بین هشت تا ده ساعت افزایش می یابد. روی هم رفته یک نوزاد طبیعی روزی سیزده تا پانزده ساعت می خوابد و این مقدار به تدریج تا پایان یک سالگی کاهش می یابد.

اگر شما بتوانید کاری کنید که کودک شما شبها هشت تا ده ساعت یکسره بخوابد، هر دوی شما به اندازهٔ کافی وقت استراحت خواهید داشت. متاسفانه کودکانی که با شیر مادر تغذیه می شوند خوابشان این قدر طولانی نیست. هنگامی که دکتر مار جوری. اف. الیاس از دانشگاه هاروارد، تصمیم گرفت بر روی ساعت خواب کودکانی که با شیر مادر تغذیه می شوند تحقیق کند، دریافت که این کودکان تا دو سالگی و معمولا تا زمانی که از شیر گرفته شوند خواب یکسره ی انها به هشت تا ده ساعت نمی رسد. کودکانی که پهلوی مادرشان می خوابند مدت خوابشان کوتاه تر از کودکانی است که جدا و در تختشان می خوابند.

منظور از دادن این اطلاعات این است که بدانید شما تنها کسی نیستید که در مورد ساعت خواب کودک تان احساس نگرانی می کنید. برای مادرانی که به کودکشان شیر می دهند، بی خوابی عامل مهم نگرانی آنهاست. اگر بیش از هر زمانی احساس خستگی می کنید، کاملا حق دارید، مایوس نشوید، در عوض به کارهایی که اهمیت بیشتری دارند، بپردازید. از خودتان و کودکتان مراقبت کنید و اگر از عهده ی انجام همه ی کارهای خانه برنمی آید، ناراحت نشوید.

آن چه را که می توانید انجام دهید، برای انجام کارهای دیگر همیشه فرصت خواهید شت. آنچه که هرگز بعداً تکرار نخواهد شد، اوقات با ارزشی است که در کنار کودک تان سپری می کنید.

دوستان خیرخواه، شما را راهنمایی خواهند کرد که چگونه کودک تان را بخوابانید، آنها به شما توصیه خواهند کرد که غذای جامد بچه را زودتر شروع کنید، بگذارید بچه گریه کند و به او توجهی نکنید و یا این که بچه را از شیر بگیرید. هیچ وقت خود را ملزم به انجام کارهایی نکنید که به نظرتان مفید و صحیح نمی رسند. اگر شما واقعاً در مورد سلامت و رفتار کودکتان نگران هستید با پزشک تان یا با سایر مادران با تجربه، با موسسه ی حمایت مادران شیرده و یا با یک مشاوره زبده در امر تغذیه با شیر مشورت کنید.

 خیالتان آسوده باشد و بدانید که بیدار بودن برای نوزاد، امری طبیعی است و مادرانی که بتوانند برنامه ی خود را با برنامه ی کودک شان هماهنگ کنند طبیعی است که باید دوران سختی را بگذرانند. خود من نیز نتوانستم زمان خواب دو دخترم را، تا حدود پانزده ماهگی، تنظیم کنم. این مطلب ممکن است به نظر ناراحت کننده باشد، ولی واقعا ناراحت کننده نبود.

در حقیقت من به این وضعیت عادت کرده بودم و از اوقات خوشی که با کودکم داشتم لذت می بردم. بچه ها بعد از اولین سالگرد تولدشان، معمولا شبی یک بار از خواب بیدار می شدند و این مطلب بیش از هر چیز دیگری برایم اطمینان بخش بود. اکنون سارای چهار ساله و امیلی دو ساله قهرمان خواب هستند! تجربه ی شخصی من نشان می دهد، کودکانی که در دوران نوزادی به دفعات متعدد از خواب بیدار می شوند و توسط پدر یا مادر آرام می شوند، در بزرگسالی دارای خواب عمیقی خواهند بود.