کودکی که وسایل را پرت می کند و می کوبد یا می اندازد، فقط یک کار طبیعی را انجام میدهد. او دنیایش را کاوش می کند و در مورد علت و معلول ها مطالبی یاد می گیرد و در عین حال، حس خود را نسبت به خودش بیان می کند. در حدود شش ماهگی، اکثر کودکان شروع به مهارت یافتن در حرکات دست و تجربه کردن می کنند. آنها می خواهند بدانند، وقتی من این کار را کردم چه اتفاقی می افتد؟ کودکان وقت زیادی صرف می کنند تا این مهارت های ساده را تمرین کنند. اگر شما به پرت کردن، کوبیدن وانداختن، قاطعانه واکنش نشان ندهید، احتمال زیادی دارد که این فعالیت ها به عنوان ابزارهایی جهت جلب توجه به کار برده شوند.
به خاطر داشته باشید کودک سعی نمی کند شما را آزار دهد، حتی اگر به نظر برسد می خواهد این کار را بکند. کودک فقط قصد بازی و تفریح دارد.
برخورد با انداختن
انداختن وسایل به عنوان یک تجربه و آزمایش شروع می شود، فقط برای اینکه ببینید چه اتفاقی می افتد. کودکی، شیشه اش را روی زمین می اندازد، گریه می کند تا شما آن را بردارید و سپس خیلی زود این به یک بازی تبدیل می شود. در ابتدا بگویید که این کار برای چیست (یک رفتار برای آموختن). اما توجه زیادی به آن نکنید، در غیر این صورت شما رفتار او را تقویت خواهید کرد و این در حالی است که او فکر می کند این یک بازی فوق العاده است و شما به شدت عصبی خواهید شد. اگر کودکتان به طور مدام اشیا را انداخت، این روش ها را امتحان کنید:
شیء انداخته شده را بردارید و دوباره به او بدهید. گاهی او فقط می خواهد در نگه داشتن وسیله ها مهارت کسب کند و هنوز کاملا نتوانسته این کار را انجام دهد. اما وقتی در نگه داشتن وسیله اش مهارت کسب کرد، انداختن را می آموزد!
آن را نادیده بگیرید. وقتی انداختن به یک بازی تبدیل می شود و شما از آن خسته می شوید یک یابنده و بازگرداننده نشوید. بگذارید آن وسیله روی زمین بماند و حواس او را به چیز دیگری مشغول کنید.
در مورد بچه های کمی بزرگتر، شیء را بازگردانید، ولی بگویید: «اگر دوباره بندازیش، برای مدتی مال من میشود.» سپس وقتی آن را روی زمین انداخت، برای چند دقیقه پیش خود نگه دارید. این روش پشت میز شام خوب عمل می کند، وقی اسباب بازیها و عروسکها به طور مستمر از صندلی غذاخوری بچه به زمین می افتند.
پرت کردن
اگرچه این نیز شکلی از تجربه و کسب مهارت است، اما رفتاری نیست که بتوانید نادیده بگیرید چون خطرناک است.
محکم باشید. وقی کودک شما چیزی را پرت کرد (هرچه که باشد کوچک یا بزرگ) با صدای بلند و واضح بگویید: «نه! پرت نکن.»
نگه داشتن وسیله. اگر او بر این کار اصرار کرد، شیء پرت شده را بردارید و به او بگویید می خواهید آن را برای دو دقیقه نزد خودتان نگه دارید. اگر دوباره این عمل را انجام داده برای تمام روز آن را نگه دارید.
کودک را دور نگه دارید. اگر نمی توانید شیء را خارج کنید و برای مدتی نگه دارید، در نتیجه کودک را از آن شرایط خارج کنید و در مکان توقف بگذارید.
از جبران استفاده کنید. از او بخواهید کاری که انجام داده را جبران کند. برای مثال، اگر سنگ پرت کرده، او را مجبور کنید تا دوبرابر سنگهایی که پرت کرده است را جمع کند. در صورت لزوم دستانش را بگیرید و در جبران کردن آنچه انجام داده به او کمک کنید.) جبران می تواند عذرخواهی از شخص صدمه دیده یا بخاطر وسیله شکسته شده باشد. اگر چیزی شکست، از او بخواهید قطعات شکسته را جمع کند.
کوبیدن
بچه های کوچک عاشق سر و صدا ایجاد کردن هستند و اشیاء را صرفا به خاطر لذت بردن از آن می کوبند. این خوب است، اما اغلب اعصاب والدین را به هم می ریزد. در این مورد، شما باید منع کننده و در عین حال مبتکر باشید.
اشیایی فراهم کنید. اسباب بازی هایی به او بدهید که برای کوبیدن روی آنها طراحی شده اند (مثل طبلها و میز کار). به او یک قاشق چوبی، یک ظرف قدیمی با یک چکش پلاستیکی و یک شیء بدهید. وسایل پلاستیکی با چرمی برای گوش های شما و اعصابتان قابل تحملتر هستند. مشخص کنید روی چه چیزی باید بکوبد. «عزیزم! اشکالی نداره روی طبلت بکبی، اما نباید با قاشقت روی میز بکوبی.»
شرایطی مقرر کنید. یادتان باشد که کودک می داند چه وقت بکوبد و چه وقت نکوبد. کوبیدن ممکن است در منزل خوب باشد اما در رستوران یا خانه پدر بزرگ خوب نیست. بعضی از والدین در حالی که شام آماده می کنند به کودکشان قابلمه یا ماهی تابه میدهند تا روی آن بکوبند. به این ترتیب هر کودکی خوشحال است و در آشپزخانه کاری برای انجام دادن دارد.
از پیامدها استفاده کنید. اگر کوبیدن شما را به شدت آزار میدهد و می خواهید آن را متوقف کنید، وسیله در حال کوبیده شدن را بگیرید و برای چند لحظه دور نگه دارید.