کودکان از ساعت به بستر رفتن به دلایل متعددی خودداری می کنند. شاید از تاریکی و حساس یا می ترسند بیدار نشوند و یا وقتی تنها هستند احساس ناامنی می کنند. بی شک، آنها ترجیت می دهند بازی کنند یا تلویزیون تماشا کنند و قطعاً، آنها همراهی و توجه شما را دوست دارند. وقتی بزرگتر می شوند، زندگی اجتماعی آنها در اولویت قرار میگیرد. با این وجود، تمام کودکان باید باشند. اگر لازم است که در خانه آرامش وجود داشته باشد، والدینشان دارند.
ساعت خواب داشته نمی توانند در این خصوص اجازه ی انتخاب بدهند. والدینی که می گویند: «هی، بچه، فکر نمی کنی الان وقت خوابه؟» نه تنها نمیخواهند مسئولیت بپذیرند، بلکه کودکانشان قطعاً مستقیم به بستر نخواهند رفت. والدینی که همیشه تسلیم می شوند، کسانی هستند که مدام به کودکانشان اجازه ( می دهند تا بیدار بمانند «فقط کمی بیشتر» و همیشه در ساعت خواب مشکل خواهند داشت. اگر با حتی انتخابی با کنایه مطرح شود، کودکان پر زورتر آن را به دست میآورند. از نظر اغلب والدین، فرستادن کودکان به بستر یکی از شدیدترین کشمکشها در پایان یک روز طولانی است، درست وقتی که آنها به کمی وقت برای خودشان نیاز دارند.
اگر به تازگی پدر و مادر شدهاید، به توصیه های ذکرشده در اینجا توجه کنید. در نتیجه می توانید بر مشکلات شب هنگام قبل از اینکه شروع شوند، غلبه کنید. اگر ساعت خواب تابهحال یک مشکل بود، یک ابتکار جدید برای خواب کردن فرزندتان بیابید. تصمیم بگیرید چه کار می خواهید بکنید، اجازه دهید کودک بداند یک تغییر پیش رو دارد و در روز اول، طرح را به مرحله ی اجرا بگذارید.
یک ساعت خواب معین برای کودک خود تنظیم کنید و سپس آن را ادامه دهید، به این معنی نیست که شما باید سرسخت و مصر باشید تا کودکتان همیشه راس هشت باید به بستر برود، حتی اگر پدرش تازه به خانه آمده باشد یا عمویش برای دیدن شما آمده بلکه هرچه بیشتر بتواند ساعت معینی داشته باشید و آن را اجرا کنید، راحتتر می توانید کودکتان را در یک ساعت منظم برای خواب به بستر بفرستید.
تذکر! از «تاریکی» به عنوان ساعت خواب استفاده نکنید، چون تابستان و جلوبردن ساعت تابستانی مشکلاتی به بار خواهد اورد.
بچه های کم سن – به ویژه کودکان نوپا- به طور ثابت به دنبال اطمینان و قوت قلب هستند. کودکان ایمنی تشریفات و اشیای خاصی که بتوانند روی آنها حساب کنند را دوست دارند. برای مثال، در میان کودکانی که ما می شناسیم «آلن» دوست دارد چکشی آبی خود را هر شب به بستر ببرد، «سارا» قبل از اینکه به اتاقش برود باید همه را ببوسند و سپس از همه می خواهد تا بیایند و در بستر او را ببوسند، در حالی که «سیسی » عروسک هایش را مرتب زیر یک پتوی زرد کنار خودش قرار میدهد. هم تشریفات و هم اشیاء تضمین کننده ی ایمنی – مثل پتوهای کهنه، عروسکهای پارچه ای، که بعضی از کودکان به آنها وابسته هستند- کمک می کنند تا کودکان از آنهایی که دوستشان دارند جدا شوند و از شب زندهداری، به خواب تغییر عادت دهند و تشریفات کودکانتان را شوخی نگیرید و از طرف دیگر، اجازه ندهید خیلی طاقتفرسا و مایه ی زحمت شوند. تعداد وسایلی که کودک با خود به بستر می برد را محدود کنید. «جو، شما میتوانی یک کتاب و یک اسباب بازی را برداری. انتخاب کن.» بعضی می گویند کودکان کاملاً قادرند زنجیرهای از کارها را به وجود آورند، بنابراین بیش از یک ربع طول میکشد تا به بستر بروند.
کودکان دوست دارند بدانند چه رخ میدهد طرز خواب منظم به آنها امکان میدهد بدانند وقت خواب فرا رسیده و الان وقت استراحت است. از این راهنماها برای ایجاد شیوه ی عادی شب هنگام استفاده کنید:
برای مثال: روی کاغذ رنگی، دایرهای رسم کنید. دایره را به قسمتهایی تقسیم کنید و یا موارد را نامگذاری کنید: ساعت بازی، ساعت خواب و ساعت داستان، یک نوار کاغذی درست کنید و آن را با یک پونز از قسمت مرکز بچسبانید. وقتی زمان یک بخش مورد نظر فرا رسید، در نوار کاغذی آن را نشان دهید و یا یک ساعت خانگی بسازید با عقربههایی که ساعت خواب را نشان می دهند و آن را درست نزدیک ساعت حقیقی بگذارید. وقتی عقربه های ساعت حقیقی با ساعت ساختگی یکی شدند، کودک میداند که الان وقت رفتن به بستر و آماده شدن برای خواب است.
هرکسی، حتی کودکان ترسی ها و نگرانی هایی دارند که در هنگام شب ظاهر می شوند. کودک را تشویق کنید در مورد مشکلات و نگرانی هایش صحبت کند تا بتوانید آنها را سبک تر کنید و به او کمک کنید تا بخوابد (همچنین کمی پشت او را بمالید!).
شما از برنامه های وقت خواب پیروی کردهاید و کودک را آرام به بستر فرستادهاید، اما او نمی خواهد آنجا بماند! ظرف ۱۰ دقیقه به اتاق نشیمن باز میگردد و یک لیوان آب میوه میخواهد. روش های زیر را امتحان کنید. در مورد بعضی از کودکان این روش ها خیلی خوب کار می کنند، در مورد بعضی دیگر شاید مجبور باشید تمام توصیه ها را به کار ببرید تا آنها را در بستر نگه دارید.
با استفاده از کلمات و رفتارها با هم، برای همکاری در هنگام خواب به کودکتان بازخور مثبت بدهید و برنامه ی وقت خواب خود را طرحریزی کنید و تمام طرح را کامل به اجرا بگذارید. چون گاهی تغییر یک رفتار شکل گرفته بسیار دشوار است، ممکن است لازم باشد در ابتدا از پاداش دادن استفاده کنید. شاید با استفاده از جدول وقت خواب – چنانچه ساعت خواب به یک کشمکشی شبانه تبدیل شده است – به خاطر انجام برنامه ی وقت خواب و ماندن در بستر قبل از خوابیدن، امتیازاتی بدهید و در ابتدا هر شب پاداش بدهید. برای مثال، پاداشی ها میتوانند شامل این موارد باشند؛ تماشای تلویزیون کمی بیشتر در شب بعد، ملحفه ی ویژه ی تخت، شکلاتهایی درون بالشت و یک اسنک ویژه قبل از خواب برای شب بعد. در این حین، بگذارید کودک برای پاداشی بزرگتری که برای دریافتش زمان بیشتری نیاز دارد، امتیازاتی جمع کند. پاداش های بزرگ باید از «فهرست» اشیاء یا فعالیتهایی انتخاب شوند که شما میدانید کودکتان آنها را میخواهد.
هفته دوم بارداری هفته اول بارداری با تمام هیجاناتش گذشت و الان قصد داریم هفته…
بارداری دوران بارداری عمدتا 9 ماه به طول می انجامد اما پزشکان برای بررسی دقیق…
در پر تو فعالیت چشمگیر غدد پستانی و تغذیه کامل مادر، کودکی که از شیر…
از جمله مراحل زایمان در بیمارستان از شما معاینه لگن به عمل می آید، تا…
زایمان شما نه ماه بارداری را پشت سرگذاشتید و حالا لحظه ای که منتظرش بودید…