با کودکانی که نمی خواهد تکالیف مدرسه را انجام دهد چه باید کرد؟

نمی خواهد تکالیف مدرسه را انجام دهد

تصور بر این است که کار خوب با تمرین کردن است، اما در عوض تمرین کردن اغلب ناکامی و شکست کامل به وجود می آورد. مادری به ما گفت: «الیزابت بر کلاس گیتار اصرار میکرد. اکنون میگوید از آن متنفر است و فرستادن او برای تمرین یک کشمکش شدید روزانه است. باید اصرار کنیم یا تسلیم شویم؟» این یک شرایط پیچیده است چون سؤالات زیادی وجود دارند که قبل از ارائه ی راه حل های مناسب باید پاسخ داده شوند. چه وقت کودک باید درسها را شروع کند و چگونه والدین میتواند معلم یا کلاسهای درست را انتخاب کنند؟ آیا کودک دلسرد شده یا در کلاس به او اعتنا نشده است؟ و یا اینکه حجم برنامهی کارهای او بیش از حد زیاد است؟ اکنون چگونه می توانید کودک را تشویق کنید تا از تجربه لذت ببرد و مسئولیت انجام تلاش مورد نظر را به عهده بگیرد؟ در این حالت، هدف کوتاه مدت شما این است که کودک را به تمرین تشویق کنید. در این حال، هدف بلند مدت شما کمک به اوست تا مهارتهای جدید و لذت بخشی را کشف کند و بیاموزد تا بعدها در زندگی از آن بهره ببرد. برای موفق شدن در این اهداف، یک یا بیش از یکی از این راه حلها را به کار ببرید.

توانایی را مطابق با علاقه انتخاب کنید.

برای اینکه بیشتر از این تلاش نتیجه بگیرید، با مهارتی شروع کنید که متناسب با سن، سطح رشد و علاقه ی کودک است.

• او را با انتخاب درست مواجه کنید و بگذارید خودش انتخاب کند. قبل از تصمیم گیری، ارزیابی و تحلیل کنید. در یک کلاس موسیقی شرکت کنید که آلات موسیقی زیادی را به گروه معرفی می کند، برای تماشا به کلاس ژیمناستیک بروید. کتاب یا نوارهایی را از کتابخانه بگیرید که برای معرفی مهارتهای جدید به کودک به کار میروند. درباره ی احتمالات، انتخابها، دستورالعمل ها، کلاسها و غیره با معلمان و والدین دیگر صحبت کنید. تا هنگامی که کودک درست انجام داد و به نظر رسید آماده است و فعالیتی که واقعا او را بر می انگیزد انتخاب کند، تصمیمی نگیرید.
• کاملا به آن فکر کنید. دقت کنید که کامل به آن فکر کرده اید و در مورد اینکه آیا میتوانید این دروس و یا فعالیتها را از نظر زمان، پول و انرژی تأمین کنید، واقع بین باشید. برای مثال: کودکی که قصد دارد یک اسکیباز ماهر شود. باید چند بار در هفته په میدان یخ بازی برده شود. شاید صبح خیلی زود یک شناگر به استخر نیاز دارد و شاید هم یک اتوموبیل تا او را به آنجا ببرد. دروس موسیقی پرهزینه هستند. تمرین پیانو بعد از مدرسه مستلزم خریدن یک پیانو و تنظیم زمانی برای تمرین است که اعضای دیگر خانواده را انار ندهد. به عبارت دیگر برای موفق شدن، کودک به حمایت و جدیت شما نیاز دارد. شما و او باید آن کار را جدی بگیرید.
• قبل از وعده دادن، تحقیق کنید. اگر کودک شما به یک فعالیت با مهارت خاص علاقه نشان داد که نیازمند دروسی است، با یک متخصص در آن زمینه مشورت کنید تا به شما بگوید آیا الآن زمان مناسبی برای شروع هست یا نه. کودکان از نظر فیزیکی و ذهنی باید آمادگی داشته باشند و بتوانند آن مهارت را یاد بگیرند. منحصرا سن نمی تواند ملاک باشد. چون هر کودکی در مرتبهای مختلفی یاد میگیرد.
• با دقت سرمایه گذاری کنید. چون صرفا کودک شما مشتاق شروع کردن است. یک پیانو اجاره کنید. یک دست دوم بخرید و یا اینکه از یک دوست به امانت بگیرید تا مطمئن شوید علاقه ی حقیقی است. در این روش، شما به خاطر پولی که با زحمت به دست آورده اید را برای یک چیز غیرضروری صرف نکردهاید و کودکتان دروس را رها کنده ناراحت و آزرده نمیشوید.
• کودک را مجبور نکنید ادامه دهد. حتی کودکی که کاملا مصمم است پیانو بنوازد شاید بعد از چند سال حضور در کلاس پیانو، متوجه شود او واقعا از قبل به عنوان نقاشی ماهر انتخاب شده است. با یک هنرمند جوان که شما هر نوع برس و رنگی را برایش فراهم کردهاید، ناگهان تصمیم بگیرد که یک رهبر ارکست باشد. او را تشویق کنید تا مهارت اول را دنبال کند. اما بر دلایل مربوط پا فشاری: نکنید، ارزش مبارزه ی داریم را ندارد. با این وجود، اگر کودک شما توانا و مشتاق است، با او توافق کنید تا مهارت را با شدت و فعالیت کمتری ادامه دهد شاید نقاشی معروفی نشود، اما می تواند از کلاس های نقاشی مدرن یک بار در هفته لذت ببرد. مهمتر اینکه نسبت به خود احساس خوبی دارد.

معلم مناسب پیدا کنید.

شاید مهمترین عامل یادگیری یک مهارت با موفقیت، به محض اینکه علاقه به وجود آمد مطابقت یافتن کودک با معلم و کلاس مناسب باشد. بنابراین هرگز کودکی خود را نزد معلم یا مری که در تمام شهر معروف است و یا به کلاسی که چون بچههای همسایه شما در آن حضور دارند نفرستید. تحقیق و بررسی کنید.

• در مورد اعتبارات معلم تحقیق کنید. با والدین دیگری که کودکانشان با او دروسی دارند صحبت کنید. • بین معلم و خودتان دو نفر ملاقاتی ترتیب دهید تا ببینید چگونه با کودکان ارتباط برقرار می کند.
• در صورت امکان، معلم را در حین انجام کارش مشاهده کنید. آیا از محرکهای مثبت استفاده می کند؟ آیا خوش مشرب است؟ آیا به موضوع علاقه دارد و میتواند در این حس ارتباط برقرار کند؟ آیا به دانش آموزانش ایمان دارد؟ آیا آنها را به نواختن بر می انگیزد؟
• سوال بپرسید. آیا معلم با شما در مورد پیشرفت کودکتان صحبت می کند؟ آیا کودک میتواند انتخابهای خودش را داشته باشد، چه وقت برای موسیقی، قطعات تک نوازی و غیره مناسب است؟ آیا فرصتی برایش هست تا کارش را نشان دهد و یا اجرا کند؟ آیا جلسات یا رقابت هایی با برنامه وجود دارند؟ در هر کلاس چه تعداد دانش آموز خواهند بود؟
• شهریه زمان پراخت برنامه زمانبندی غیره را نیز بررسی کنید.

کودکتان را تشویق به تمرین کنید.

قبل از اینکه کودکتان را در درسی ثبت نام کنید، مطمئن شوید که او بفهمد مسئولیتی را عهده دار میشود. از معلم یا مربی بخواهید به او بگوید چگونه و چقدر تمرین کند و اینکه مسئولیت خود اوست تا تمرینات را انجام دهد بدون اینکه والدینش همیشه به او یادآور شوند. سپس، از این پیشنهادات استفاده کنید؛

• با هم برنامه ای تدبیر کنید. اجازه دهید کودک خودش بهترین زمان را برای تمرین انتخاب کند. او را تشویق کنید تا ساعتی انتخاب کند که کمترین مزاحمت و عوامل حواس پرتی را دارد برنامه را روی پیانو یا محل تمرین بچسبانید.
• نمودار درست کنید. به همراه زمان سنج یا ساعت، هنگامی که او در حال تمرین است زمان را نگه دارید. این کار به عنوان یک محرک عمل می کند تا زمانی را که او برای تمرین صرف می کند افزایش دهید. از او بخواهید تا تعداد دقایق تمرین هر روز را ثبت کند، نقاط را با خلوط به هم وصل کنید تا افزایش و کاهش در زمان را نشان دهید.
• از زمان سنج استفاده کنید صدای تایمر آشپزخانه به کودک کمک میکند تا بداند چه مقدار تمرین کرده است. اگر آن را برای مدت زمانی که باید صرف تمرین کند تنظیم کرده است. صدای زنگ به او می گوید چه وقت کارش تمام شده است.
• از نیروی کمکی استفاده کنید. بعد از اینکه کودک تمرینش را تمام کرد، اجازه دهید فعالیتی که از آن لذت میبرد را انتخاب کند.

شنونده باشید.

خیلی لذت بخش است وقتی فرد دیگری در حال گوش کردن یا نگاه کردن است تمرین کنیم. توجه دیگران به بچه های کوچک باعث عکس العمل سریعشان میشود و استعدادشان شکوفا می۔ گردد. و حتی ممکن است در ابتدا به نظارت شما نیاز داشته باشند. بچههای بزرگتر نیز از آن لذت میبرند. بنابراین اجازه دهید کودک شما بداند که شما عاشق این هستید که شنونده باشید، حداقل گاهی. شاید وقتی شما در حال تهیه شام هستید او میتواند تمرین کند یا شاید دقیقأ نیاز دارد که شما او را همراهی کنید و موافقت می کنید که شما در اتاق نشیمن و در حالی که مطالعه می کنید و یا از دستگاه مخابره داخل ساختمان گوش فرا میدهید، تمرین کند.

وقتی کودک دیگر نیاز نداشت شما به طور ثابت در هنگام تمرین او حضور داشته باشید، بنابراین گاه به گاه می توانید بنشینید و از گوش دادن با تماشا کردن لذت ببرید.

غیر از مواقعی که کودک شما خیلی خجالتی است، صبر کنید تا از شما دعوت کند. در صورت لزوم گوش کردن و یا تماشا کردن خود را محدود کنید تا کودک به حضور شما وابسته نشود. از کودک بپرسید که چه وقت میخواهد شما به او گوش بدهید یا بگویید: «به من بگو چه روزی از این هفته می خواهی من به تمرینت گوش بدهم. من خوشحال خواهم شد.»

بر مثبت تأکید کنید.

مهم است که کودک از اشتباهاتش درس بیاموزد و بداند اشکالی ندارد اگر اشتباه کرد. بنابراین ابتدا بگویید چه کاری را درست انجام داده، سپس به او بگویید چه چیزی را باید ارتقاء دهد. برای مثال این فوق العاده بود، من خیلی هیجان زده شدم یک بار دیگر انجام بده اما سعی کن قسمت دوم را کمی سریعتر انجام بدهی» یا «میدونی چیه، تو به حرفه ای خواهی شد. بذار یک بار دیگر گوش بدیم. شاید وقتی به قسمت آخر در پایان رسیدی سرعتت را کم کنی، بیشتر کمکت کند.»

پیشرفت را تشویق کنید.

یادگیری هر چیزی – پیانو یا کامپیوتر – نیاز به زمان و تمرین دارد. کودک خود را تشویق کنید تا به شما بگوید که در طول ساعت تمرین روی چه چیزی می خواهد کار کند. و او را تشویق کنید. به او بگویید این فوق العاده است که او تمرین را رها نمیکند و ادامه میدهد، و روشها را بیشتر مجددأ تمرین میکند، سرانجام در آن موفق میشود. گاهی برنامه ریزی دورههای تمرین به طور آشکار بسیار مفید و مؤثر است؛ هر قطعه سه بار و هر بار ۵ دقیقه.

قرار داد بنویسید.

در مورد بعضی بچه ها توافق کتبی، حس انجام وظیفه و الزام را بر میانگیزد. آنها توافق خواهند کرد تا حداقل برای مقدار زمان مشخص تمرین کنند و درس بخوانند، مهم نیست که چه چیز باشد این امر به خصوص وقتی منفی است که آنها مهارتهای ویژهای را میآموزند و قبل از اینکه نتایج قابل ملاحظه ای حاصل شود نیازمند صرف زمان است. آموختن ویولون یک مثال خوب است. مدتی زمان میبرد تا چیزی بدتر از صداهای جیغ و گوش خراش تولید کنید. اگر کودک سخت کار میکند ولی پیشرفت کمی دارد و در پایان زمان پیش بینی شده، نسبت به درسها احساس خوبی ندارد. بنابراین باید به او اجازه دهیم تا آن را متوقف کند و یا برنامه را تغییر دهد.

از این اگلوی قرار داد نمونه تبعیت کنید.

مورد توافق : جان میخواهد پیانو یاد بگیرد؛

پیامدها: اگر فرزند روزی بیست دقیقه تمرین نکرد، بنابر این روز شنبه قبل از رفتن برای بازی باید زمان از دست رفته را جبران کند.

مدت قرار داد: در پایان شش ماه، والدین و فرزند درسها را دوباره ارزیابی کنند و یک قرارداد جدید مینویسند.

امضاء فرزند

امضاء والدین

از محرکهای طبیعی استفاده کنید.

برای کودکانی که عاشق انجام کاری هستند، تمرین کردن، پاداش است. اما اکثر کوچکترها قبل از اینکه به این آرمان بزرگ برسند، باید در خود علاقه و انگیزه ایجاد کنند. محرکهای طبیعی به ایجاد انگیزه در آنها کمک خواهند کرد. لازم است دوباره به قدرت جادویی زمان سنج آشپزخانه خود باز گردید و چنانچه ذهن کودک شما مشغول این است که چقدر زمان باید صرف تمرین بنماید و صدای تایمر به کودک اطمینان میدهد دقایق در حال گذر هستند و صدای زنگ او را فارغ خواهد کرد؛ و یا یک «بلیط» بسازید که برای ورود به فعالیت مورد علاقه از آن استفاده شود و هر دفعه که او تمرین می کند، یک سوراخ در آن تعبیه کنید. وقتی تعدادی مشخص از سوارخ ها را دریافت کرد، می تواند وجه بلیط را دریافت کند. ممکن است یک فعالیت مرتبط با درس فرا گرفتهاش، پاداش باشد. مثل بازی، کنسرت و یا یک ورزش.

فشار ناشی از همسالان یا دوستان را رفع کنید.

گاهی، تمرین کردن یا آمادگی یافتن به یک مشکل تبدیل میشود. چون کودک شما احساس می۔ کند متفاوت از دوستانش است. یا ممکن است همکلاسیهایش او را دست بیندازند چون او در منزل میماند و برای نیم ساعت هر روز بعد از ظهر ویولون تمرین می کند، در حالی که بقیه بیرون از خانه بازی می کنند. با تشویق کودک خود به دعوت کردن دوستانش برای اجرای تکنوازی و یک درس موسیقی گاه به گاه، با فشار ناشی از دوستان مبارزه کنید. بنابراین او به جای اینکه احساس کند متفاوت است، حس میکند خاص است. یک مهمانی خصوصی به صرف نوشیدنی برای شنوندگان ترتیب دهید. از مهمانان بخواهید که هنرهای خود را نشان دهند.

سعی کنید کودکان دیگری با علایق مشابه با کودک خود بیابید. کانونها و یا گروههای مربوط به فعالیت او را بررسی کنید. جایی که فرزندتان به دلیل مهارتهای خاص خود احساس تعلق می کند نه تفاوت.