اولین توانایی های کودک

همواره انسان در حال تجربه است هر تجربه ای می تواند نقطه ی آغاز تجربه ای دیگرباشد تجربهها به یکدیگر اتصال مرئی و نامرئی دارند.

تجربهی راه رفتن در یک سالگی به کمک نیازهای کودک در یک سالگی می آید و این کار محدود به دوره ی یک سالگی نیست و تا آخر زندگی با او همراه است و انسان در دوره های بعدی فراموش می کند که روزی تجربهی یک سالگی اش به او کمک می کند.

شناسایی اولین توانایی ها و توجه و دقت به انواع آن و متمرکزشدن روی تجربههای خاص همواره برای انسان جالب است و کمک می کند که انسان نسبت به فعل تجربه که رخداد مهمی در زندگی انسان است همواره دقت کند.

اگر کودکی برای بار اول توانست بندکفش خود را ببندد مربی باید این توانایی را برای کودک دست کم نگیرد و او را به میزان توانایی که از خود به خرج داده تشویق کند و به او کمک کند که به همین شکل نسبت به تجربههای بعدی خود بکوشد.