امام نهم

دهم ماه رجب کودکی نورانی به دنیا آمد که فرزند امام رضا(ع)بود.وقتی امام رضا کودک را در بغل گرفت او را بوسید و در گوشش اذان و اقامه گفت و او را در گهواره گذاشت تا بخوابد وقتی یک ساله شد مادر دستش را می گرفت تا راه رفتن را به او بیاموزد.امام محمد تقی که بسیار باهوش بود خیلی زود حرف زدن را یاد گرفت و پدرش امام رضا(ع) از علم خود به او آموخت.آنها باهم به گردش می رفتند و امام رضا(ع)او را به زیارت خانه ی خدا هم برد.امام محمدتقی(ع)بسیاربخشنده بود و به همین دلیل به او جواد هم می گویند.وقتی امام۹ساله بود پدرش امام رضا(ع)به دست مامون کشنته شد.درخانه ی امام جواد به روی مردم باز بود تا هرکس سوالی دارد از او بپرسد.وقتی امام جواد به شهادت رسیدند ایشان را کنار پدربزرگ خود یعنی امام موسی کاظم(ع)در قبرستان قریش دفن کردند.

بخشندگی امام جواد(ع)

وقتی امام رضا(ع)به شهادت رسیدند قبل از وفاتشان نامه ای برای پسرشان امام جواد فرستاده بودند.امام جواد(ع)نامه را باز کرد.پدر به پسرش نوشته بود:سلام به فرزند عزیزم شنیده ام خدمتگزاران نمی گذارند مردم وارد خانه شده و مشکلات خود را با شما بیان کنند.اما وقتی من در مدینه نیستم شما باید به جای من در خدمت مردم باشی و درخانه را به روی مردم باز بگذار تا همه بتوانند راحت رفت و آمد کنند و با تو حرف بزنند و هرگاه جایی می روی پول همراه خودت داشته باش تا اگر نیازمندی را دیدی به او کمک کنی همیشه اقوام را در نظر داشته باش و آن ها را فراموش نکن از آن به بعد امام جواد(ع)نامه ی پدر را می خواند و دستورات او را اجرا می کرد.

نام قهرمان قصه:امـام جواد (ع)

مکان قصه:شهرمدینه

زمان قصه:روز

پیام قصه:امام جواد(ع)هم مانند پدرش امام رضا(ع)به فکر فقیران و خویشاوندان بود و به آنها کمک می کرد.

عناصر قصه:نامه ی امام رضا(ع)