آگاهی از خطرها و تهدیدهای پنهانی که برای مادران شیرده و نوزادشان وجود دارد   

آگاهی از خطرها و تهدیدهای پنهانی که برای مادران شیرده و نوزادشان وجود دارد

به عنوان یک مادر، اغلب ممکن است از وجود خطرهایی، نگران و مضطرب باشید که قادر به دیدن آنها نیستید، در زندگی روزمره، خطر آلودگی به مواد شیمیایی شما را تهدید می کند، زیرا اکثراً متوجهٔ عملکرد آنها نبوده و بدتر از همه این که نمی توانید بر آنها کنترلی هم داشته باشید. دانشمندان همواره سعی دارند تا به ما اطمینان دهند که غذای مصرفی ما، با وجود آغشته بودن به مواد شیمیایی، سالم و بی ضرر می باشد.

شما مادر شیرده، ممکن است این احساس را داشته باشید که کودکان دور از آلودگیهای شیمیایی محیط می باشد، چرا که وی هنوز شروع به غذاخوردن نکرده و صرفاً از شیر شما تغذیه می شود، ولى حقیقت تاسف باری که وجود دارد، این است که تقریباً تمام مادران، در بدن خود مواد شیمیایی مانند: PCBs و دیوکسین را دارا می باشند، فرزندانمان حتی ممکن است در دوران جنینی در معرض مواد شیمیایی و آلوده ای که ما آنها را در رحم با خود حمل می کرده ایم، قرار گرفته باشند.

دیوکسین، مادّه ای است که در نتیجهٔ سوخت و ساز موادّ شیمیایی حاصل می گردد و ممکن است هنگامی که این مادّهٔ آلوده کنندهٔ شیمیایی به وسیلهٔ بمبهای پرتقالی (نارنجی) در بمبارانهای ویتنام استفاده می شده، با آن آشنا شده باشید. از سالهای ۱۹۴۰ به بعد، دیوکسین در خاله، بستر رودخانه ها و همچنین در گیاهان ذخیره گردیده است.

این مادّه به ویژه در بافت چربی به خوبی تجمع می یابد. بنابراین هنگامی که از یک ماهی که در رودخانهٔ آلوده ای زندگی می کرده و یا از قسمتهای مختلف حیوانی که از گیاهان آلوده تغذیه شده و همچنین غلات به عمل آمده از خاک آلوده به دیوکسین، استفاده کنیم، در واقع ما دیوکسین را مصرف نموده وخورده ایم و این دیوکسین می تواند به درون شیر ما نیز نفوذ کند.

بحثهای گوناگونی دربارهٔ خطر تغذیهٔ کودک با شیر آلوده به دیوکسین همچنان ادامه دارد. در مقاله ای عنوان گردیده که اگر خطر مصرف شیر آلوده به این مادّه را با خطرهای ناشی از حوادث رانندگی، مقایسه نماییم، بسیار ناچیز خواهد بود. شیرخشک های تجارتی واقعاً فاقد دیوکسین می باشند. ولی این موضوع، به این معنی نیست که بقیهٔ فواید شیر مادر را نادیده گرفته و تغذیه با شیر خشک را به عنوان جانشین شیر مادر برای شیرخواران پیشنهاد نمایم.

از آنجا که دیوکسین در چربی و بقیهٔ بافتهای حیوانی ذخیره میگردد، بهترین کاری که یک مادر شیرده میتواند انجام دهد، این است که مصرف چربیهای حیوانی را در رژیم غذایی خود کنترل نموده و به صورت تدریجی و آهسته وزن را کم کند. به دلیل این که بخشی از ساخته شدن شیر مادر از چربیهای بدن وی تأمین میگردد. این طور به نظر می آید که کاهش وزن سریع مادر، باعث افزایش غلظت موادّ شیمیایی در شیر او شود.

در واقع، برایمان به درستی روشن نیست که کاهش وزن سریع مادر، باعث بالا رفتن میزان مواد شیمیایی در شیر میگردد و یا در ضمن کاسته شدن وزن، بدن راحتتر می تواند این مواد را از طریق مدفوع و ادرار، دفع نماید. عاقلانه ترین راه برای از دست دادن وزن در دوران شیردهی، هنگامی است که کاهش وزن بیشتر از ۵ / ۴ پوند (۲ کیلوگرم) در ماه نباشد و بیشتر از این مقدار، صحیح به نظر نمی آید.

 تو شط دکتر والتزروگان، در مورد اندازه گیری میزان برخی از موادّ شیمیایی در شیرمادر  تحقیقی انجام گرفته که گزارش آن، به صورت مقاله ای در مجلهٔ آمریکایی بهداشت عمومی به چاپ رسیده است، دکتر روگان حین انجام این پژوهش پی برد که امکان دارد، وجود بعضی از مواد شیمیایی در شیر مادر بر طول مدت شیردهی تاثیر بگذارد.

این مطالعه در سال ۱۹۷۸ ، به منظور اندازه گیری مقدار پلی کلورینات بی فنیل ۲PCBs)) و دی کلرودی فنیل دی کلرواتن۳، (DDE که در نتیجهٔ سوخت و سازمادّهٔ ضد عفونی کننده غیرمعروف DDT به دست می آید) در شیر مادر، بر روی ۸۵۸ کودک که از شیر مادر تغذیه می شدند، شروع گردید. پژوهشگر نتیجه گرفت، زنانی که دارای غلظت بالاتری از DDE، به ویژهPCBs  در شیر خود هستند، طول دورهٔ شیردهی در آنان کوتاهتر می باشد. DDE  احتمالا اثری شبیه به استروژن را داراست که همین امر باعث کاهش و توقف تولید شیر میگردد.

مطالعهٔ مذکور، در دراز مدت برای تعیین میزان خطر ابتلا کودکان به سرطان، طراحی نشده بود، ولی به هر حال چنین به نظر می آید که این گروه از اطفال شانس کمتری برای زندگی دارند و مسلماً با گذشت زمان اطلاعات دقیقتری در این زمینه به دست خواهد آمد. خبر خوبی که در این باره وجود دارد، این است که تا به حال هیچ آثار سوئی در مورد رشد، سلامتی و وزن گیری کودکانی که در معرض مقادیر بالایی از DDE و PCBs قرار گرفته اند، مشاهده نشده و حتی اخباری دربارهٔ مراجعهٔ بیشتر این کودکان به پزشلک به دلیل بیماریهای گوناگون، گزارش نشده است.

در جهت کاهش خطرها و تاثیر نامطلوب مواذ شیمیایی و آلوده ای که از طریق مواد غذایی وارد بدن می شوند و همچنین برای این که کودکتان کمتر در معرض این گونه عناصر قرار گیرد، میتوانید موارد زیر را رعایت نماید:

* از همهٔ غذاهای گوناگون در رژیم غذایی خود استفاده کنید، که بدین وسیله کمت در معرض مصرف فقط یک نوع خاص از غذا خواهید بود.

* سعی کنید که در هر زمان، از غذاهای مخصوص به آن فصل خریداری کنید، چون غذاهای تازه کمتر حاوی موادّ شیمیایی نگهدارنده می باشند.

* امّا مواد لبنی کم چربی توصیه میگردد.

* چربی انواع گوشتها را جدا نماید.

* از پوست مرغ و سایر پرندگان استفاده نکنید.

* جای سرخ کردن غذا، بهتر است آنها را پخته و یا کباب کنید.

* در رژیم غذایی خود، میوه و سبزیجات را به مقدار زیاد وارد نماید.

* از غذاهایی که محصول منطقه و یا کشور خودتان است، خریداری کنید. (از خرید محصولات کشورهای بیگانه خودداری نماید.)

* سبزیجات و میوه هایی را که خودتان در منزل پرورش می دهید، قبل از مصرف با برس مخصوص شستشوی سبزیجات، تمیز کرده و با آب فراوان بشوید.

* میوه هایی مانند: خیار سیب و … را که روغن زده شده اند، قبل از خوردن حتماً پوست بگیرید.

*اگر در دستور پخت غذایی، پوست لیمو، پرتقال و … را به کار می برید، برای این کار از میوه های تازه استفاده کنید.

* برگهای اطراف کلم را کنده و دور بریزید.

* اگر رژیم غذایی شما پر از موادّ فیبردار، مانند: هویج فرنگی، هلو و گلابی میباشد، پوست آنها را بگیرید.

* اگر غذاهای دارای نشان «ارگانیک» خریداری می کنید، از مسؤول تولید بخواهید که این اصطلاح را برایتان معنی کند، هنوز تعریف قانونی برای این کلمه وجود ندارد، اگر چه معمولا ارگانیک به غذاهایی اطلاق میگردد که بدون استفاده از موا شیمیایی و سمی پرورش یافته و تهیه شده اند.

به طور کلی سعی کنید از غذاهای بومی، محصولات شناخته شده، تازه و دارای علامت استاندارد استفاده کنید.

هنگامی که تصمیم دارید غذایی را در دهان خود بگذارید، اجازه دهید احساس های مشترک درونی تان راهنمای شما باشند. با مصرف الکل، موادّ مخدر و کافئین، به احتمال زیاد، این مواد به کودک شما نیز منتقل می شوند، در دورانی که شیر می دهید، باید محتاط باشید، هنوز هم غذاها و نوشابه های غیرالکلی فراوانی وجود دارند که کاملاً سالم بوده و شما با مصرف آنها می توانید احساس محرومیت از غذا را از خود دور نمایید.