مد و فشن در گذر زمان

برای اولین بار یک خیاط البسه زنانه به عنوان طراح مد نبوده است. قبل از اینکه نخستین خانه طراحی لباس در پاریس به وجود آید، این عمل توسط افرادی ناشناخته انجام می شده است. در این دوران بود که بیشتر خانه های طراحی لباس شروع به استخدام افراد هنرمندی کردند که طرح های مختلفی برای لباس ها نقش می زدند .

آغاز قرن ۲۰

در اوایل قرن بیستم بیشتر مدها از پاریس و گاهی هم از لندن سرچشمه می گرفتند.

مجلات مد از سایر کشور افرادی را به نمایشگاه های مد پاریس می فرستادند ، فروشگاه های بزرگ هم خریدارانی را به این نمایشگاه ها می فرستادند و از آنجا لباس هایی را خریداری میکردند و طرح آن را کپی میکردند . در اوایل قر ن بیستم مجلات مد شروع به چاپ عکس های گوناگونی از طراحی لباس کردند که این مجلات در سرار دنیا به خوبی فروش رفتند و مورد پسند عموم مردم قرار گرفتند.

دهه ۱۹۰۰

لباسهایی که توسط زنان شیک پوش پوشیده می شد همانند لباس هایی بود که در دوران شکوفایی «چالز وُرس» رایج شده بودند اما در اواخر قرن نوزدهم افق های صنعت مد گسترده تر شد که شاید دلیل صنعتی شدن زندگی زنان بود از آن زمان به بعد زنان شیک پوش توانستند لباس های زیر ورودی خود را بدون کمک دیگران بپوشند.

دهه ۱۹۱۰

در سال های اولیه این دوران تبعیت از مد کمی انعطاف پذیر شد.در پاریس اولین طراحان شروع به ترویج مد در سرار کشور کردند.

«پائول پویرت» اولین دست لباسی را طراحی کرد که زنان بدون نیاز به خدمتکار برتن کردند.انقلاب های هنر«دِکو» این بار شروع شد و در بسیاری از کشورهای آن دوران رواج یافت . کلاه های نمدین ساده ،کلاه های بی لبه و پارچه های نازک و توری در دهه ۱۹۱۰ رواج پیدا کردند و برای نخستین بار شوی لباس زنانه در این دوران راه اندازی گشت.

دهه ۱۹۲۰

دوران میان جنگ جهانی دوران طلایی مد لباس های فرانسوی بود. ماشین ها جایگزین کالسکه شدند. شاهزاده ها و ملکه ها تاج های خود را کنار گذاشتند شاهزاده ها و ملکه ها تاج های خود را کنار گذاشتند و از لباس هایی شبیه لباس هنر پیشگان فیلم ها بهره گرفتند.

کمی بعد از جنگ جهانی اولی تغییرات اساسی در مد ایجاد شد . کلاه پوش های پف کرده جایگزین چیزهای کو تاه شدند . زنان شروع به پوشیدن لباس هاییشبیه مردها کردند . اگر چه در آغاز، در بعضی کشور ها مد های لباس برای هر دو جنس به یک شیوه طراحی شده بودند اما تا سال ۱۹۲۵ با آغوش باز از مد های جدید استقبال کردند . در این دوران استفاده از سبک های فرانسوی و کلاه های ورزشی در میان زنان جوان و مردان رواج پیدا کرد .

پوشش مردان آمریکایی تقریباً به شکل غیر رسمی در آمد که در واقع نشان دهنده ی طبع جوان و راحت پسند آن ها بود . در قرن بیستم تقریباً هیچ فردی از پوشش لباس ها به سبک جوانان اجتناب نمی کرد . پیراهن های قدیمی بلند جای خود را به پیراهن های کوتاه دادند. مردان از لباس های ورزشی استفاده میکردند مانند پیراهن های بافته و شلوار کوتاه که شلوار گلف هم نامیده می شد.

دهه ۱۹۳۰

در این دهه بسیاری از طراحان با نقد طراحی های قدیمی شروع به حفظ سبک های فمینیستی کردند. مد لباس های زنانه ، از لباس های خشن مردانه تبدیل به لباس های مناسب زنانه گردید . بالا تنه لباس ها با حاشیه از پایین تنه جدا گشت و استفاده از لباس هاس شب تنگ در این برهه رواج فراوانی یافت . بدن زنان شروع به تغییر شکل کرد و زنان شروع به لاغر شدن کردند . مد لباس های زنانه کم کم به شکلی در آمد که امروزه لباس ورزشی نام گرفتند.

اواسط قرن بیستم

جنگ جهانی دومباعث ایجاد تغییرات فراوان در صنعت مد شد و بعد از جنگ،پاریس جنگ جهانی دوم باعث ایجاد تغییرات فراوان در صنعت مد شد و بعد از جنگ ، پاریس تبدیل به مرکز جهانی مد گشت . سبک های جدید جوان پسند در نیمه دوم قرن بیستم مد شدند . زمانی که نصب سیستم حرارتی مرکزی در منازل رواج پیدا کرد لباس ها نازک تر شدند و پارچه های نرم و نازک تر وارد بازار جهانی گشتند.

در غرب ، استفاده از سبک های سنتی میان افراد طبقات بالای جامعه و کارگران تقریباً نا عادلانه شد. آمریکایی ها گاهی از طراح های لباس زنانه استفاده می کردند . هزینه تولید مواد اولیه لباس ها تقریباً کاهش یافته و فناوری های تولید لباس بسیار پیشرفته تر شد .

دهه ۱۹۴۰

بیشتر مزون های لباس زنانه در پاریس طی جنگ جهانی دوم تاسیس شدند . برنامه های آموزش مجدد که توسط فرانسوی ها صورت گرفت ، طراحی لباس تا نیویورک هم گسترده گشت . بر عکس افراد سبک گرا ، آزادی خواهان از سبک های لباس زنان و مادران عرضه سیاست داشتند. در آلمان نیز کمی از سبک فرانسوی ها تبعیت شد.

در دهه ۱۹۴۰ شهر پاریس به آمریکایی ها اجازه داد تا طراحان منحصر به فردش استفاده کنند. طی جنگ جهانی دوم لباس های شب به سادگی دوخته می شد و شبیه لباس کار مردان بوده در سال ۱۹۴۴ لباس های سبک ورزشی کم کم رواج پیدا کردند . طراحی لباس زنانه با مارک کریستین دیور در فوریه ۱۹۴۷ آغاز شد . این کلکسیون لباس متشکل از لباس هایی با سینه های کوچک ، نیم تنه های زیبا و دامن کامل بود که تمامی بدن را می پوشاند . پس از جنگ جهانی دوم مجدداً استفاده فراوان از پارچه برای دوخت لباس رواج پیدا کرد.

دهه ۱۹۵۰

این دوره دهه ای برای بهبود وضعیت جامعه از نظر اقتصادی بود. مد در این سال ها بسیار پیشرفته تر از دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بود . بر خلاف این نظریه که زنان در این دوره حق کار ، شرکت در انتخابات و رانندگی بودند و حقوق آن ها باید از لباس هایی زیبا که با پارچه هایی گران دوخته شده بود با باز گشت مد به سال های پیشین تعدادی از طراحان قدیمی نیز مورد استفاده قرار گرفتند که در رسانه ها نیز رشد چشمگیری پیدا کردند.

دهه ۱۹۶۰

تا دهه ۱۹۶۰ ایتالیا مرکز مد درجهان بود ، در هر صورت میان سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۹ انقلابی بنیادین در مد صورت گرفت. از دهه ۱۹۶۰ به بعد تمایلات پیروی از مد یک جانبه نبود بلکه دارای انتخاب های فراوانی بود . افراد جوان ،دارای قدرت و فرهنگ بالا اکنون از پوشش منحصر به فرد خود و مورد انتخاب خود استفاده می کردند.در این دوره مد لباس جوانان کاملاً جدا از افراد مسن بود . در دوران گذشته عدم پیروی از مد به معنای پیری فرد اما در دهه ۱۹۶۰ عدم پیروی از مد در واقع به معنی آزادی فردی بود.

زنان در دهه های ۱۹۶۰ شروع به =وشیدن لباس هایی که به سبک دخترانه و بچه گانه کردند.آن ها دامن هایی کوتاه می پوشیدند که در واقع شبیه به لباس های دهه ۱۹۲۰ بود. در آغاز این دهه دامن ها تا روز غوزک پا بودند اما کم کم کوتاه تر شدند تا در سال ۱۹۶۵ به بالای زانو رسیدند.پوشش مردان دراین دهه چندان تغییری نکرد اما در دهه ۱۹۶۰ مهمترین تغییر در پوشش مردان در وزن پارچه هایی بود که برای دوخت لباس استفاده میشد.

استفاده از پارچه وشیوه تولید لباس کاملاً متفاوت با دوران قبلی خود بود.لباس ها به گونه ای دوخته شدند که وضعیت ظاهری بدن به صورت کاملاً طبیعی نمایان می شد. رواج شلوارهای جین در این دهه باعث شد که مدل لباس های مردان به کلی دچار تغییرات شود. مردان جوان از پیراهن های مخصوص به خود با رنگ های شاد و تیشرت های جوان پسند استفاده میکردند.کراوات در این دوره چندان کاربردی برای مردان نداشت.

دهه ۱۹۷۰

این دهه به دهه احترام به سلایق شخصی معروف است.بسیاری از طراحان این دهه را به عنوان دهه بهترین سلیقه ها می دانند . ظاهر لباس ها در این دوره بسیار تغییر کرد : شلوارهای جین تقریباً پاره و نخ نما می شد.جیمز بران دایانا رز و آنجلا داویز سبک های مختلف مو و لباس را به عنوان مد روز مطرح کردند . به دلیل ارائه قانون مدنی به سیاه پوستان آمریکا و بازتاب روح موسیقی سیاه پوستان در سراسر جهان پوشش مجزا به نام فرهنگ سیاه پوستی نیز وارد بازار جهانی گردید. در این دهه نسل جدیدی از لباس های مردانه وارد بازار شد که هدف آن ها تغییر پوشش سخت و ناراحت گذشته بود .برای فروش های لباس های تازه مد شده یک مرد جوان آن ها را پوشیده و به نمایش می گذاشت.د

ر واقع پوشش مردان با مارک «پیر کاردین» متحول شد.پیراهن هایی با شانه های کوچک ، آستین های تنگ ، بدون کراوات ،بدون جلیقه با پیراهن هایی روپوش . در مجالس تشریفاتی که کمتر جنبه رسمی داشتند مردان از لباس هایی که زنان نیز میپوشیدند استفاده میکردند.در زمان های دیگر طراحان از طرح های لباس رایج در دهه ۱۹۳۰ استفاده میکردند. لباس هایی با سبک قدیمی جای خود را به تیشرت هایی با رنگ های شاد و یقه های ۷ دادند.

اواخر قرن ۲۰

در اواخر قرن بیستم مد تبدیل به رسمی بی قید و شرط شد و تقریباً در تمام دنیا همه به طوریکسان لباس میپوشیدند. مواد مصنوعی مانند لایکزا ،اسپاندکس و ویسکوس در بافت پارچه ها بسیار مورد استفاده قرار گرفته شد و سبک های غربی تقریباً در سراسر دنیا رواج پیدا کرد.

دهه ۱۹۸۰

در این دهه مدها تقریباً به باشکوه ترین شکل ممکن خود رسیدند.صنعت مد در این دهه بسیار رونق پیدا کرده و شوهای لباس مرتباً از طریق رسانه ها تبلیغ و پخش می گردید و جای خاصی میان فرهنگ عامه پیدا کردند.

دهه ۱۹۹۰

در این دهه لباس ها تقریباً به سبک لباس بردگان و غلامان درآمد. ترس از بی لباس ماندن کم کم جای خود را به ترس از پوشیدن بیش از اندازه لباس داد . مد در دهه ۱۹۹۰ تقریباً به یک استاندارد کلی رسید : کمی گرایی. در اواخر این دوران مد به سمت استفاده از لباس های زشت و ناهنجار رفت و فشارهای مالی این دوران نیز تاثیر به سزایی در استفاده از لباس های کوتاه داشت.

دهه ۲۰۰۰

این دهه در واقع دهه استفاده از مد به جای هنر می باشد . لباس های مرغوب و قدیمی دهه های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ تقریباً رواج یافتند و به کلکسیون طرح های طراحان برگشتند.

در سالهای اول این دهه مد کمینه گرایی همچنان رواج داشت . بعد از آن طراحان شروع به استفاده از طرح های رنگی تر کردند. مارک های مرغوب لباس کم کم در بازار رواج یافته و لباس های تنگ تر ،موهای بلند تر برای زنان و مردان رایج شد. موسیقی رپ نیز تاثیر شایانی در مدل لباس ها داشت . عوامل مالی در این دهه برای طراحان اهمیت بیشتری داشت . افراد جوان در یافتند که در این دوره نباید با ارائه طرح و الگو برای لباس ها سرمایه خود را به خطر بیاندازند و بنابراین استقلال طلبی خود را محدود کردند. در اواسط دهه ۲۰۰۰ لباس ها به سبک زنانه هدایت گردیدند.

از من بپرس 7