نقد و بررسی میتسوبیشی میراژ

نقد و بررسی میتسوبیشی میراژ

اتومبیل سازی میتسوبیشی، با ارزان ‌ترین اتومبیل خود در ایران حضور دارد. در این مطلب به بررسی کامل نسخه‌ ی هاچ بک میراژ و مقایسه‌ ی این خودرو با نمونه های دیگر  کامپکت در بازار ایران می ‌پردازیم.از سال های قبل، اتوموبیل  های میتسوبیشی در فهرست قیمتی قابل قبولی حضور داشتند، به صورتی ‌که عموماً برای اکثر مردم جهان با سطح درآمد معمولی، قابل خرید به حساب می آمدند. با این تفاسیر، وجود محصولی کوچک و کم ‌مصرف در فهرست قدیمی ‌ترین خودروساز ژاپن، همیشگی به نظر می ‌رسد.

هر قدر که اسم میراژ برای خریدار ایرانی، زیاد با سابقه نمی باشد، ولی از سال ۱۹۷۸ در خط تولید میتسوبیشی دیده می ‌شود. نسل اول میراژ که در بسیاری از کشورهای جهان با نام کولت یا کولت گالانت (Colt Galant) شناخته می ‌شد، از قبل شباهت های زیادی با لنسر داشت و به نوعی، نمونه ی ارزان ‌تر و کوچک ‌تر لنسر بود. بعد از گذشت سال ‌‌ها و محبوبیت افسانه ‌ای لنسر در بازار جهانی، میراژ به فراموشی سپرده شد و به طور معمول در برخی کشورها، نام دیگری برای لنسر به حساب می آمد.

از سال ۲۰۱۲ و با سرمایه‌ گذاری میتسوبیشی روی محصولات تازه، میراژ تحت عنوان اتومبیلی مستقل معرفی شد و یک سال بعد، در کنار نمونه هاچ بک با نمونه ‌ی سدان (صندوقدار) روانه بازار امریکا شد. آخرین نسخه از میراژ که در ایران نیز وجود دارد، چهره‌ ای تازه تر و فیس ‌لیفت شده ارائه می ‌کند که سال ۲۰۱۵ در نمایشگاه خودروی لس‌انجلس رونمایی شد. این خودرو، علاوه بر دو مدل پنج‌ در و صندوقدار، با سری GT هم تولید می ‎شود ولی در ایران، بیشتر به صورت هاچ بک و همراه با آپشن‌های سری استاندارد، قابل خرید است.

طراحی ظاهری و بدنه

طبیعی است که می بایست ظاهر میراژ را با هم ‌رده‌ های این اتومبیل مقایسه کرد و توقعات را در حد و اندازه قیمت آن پایین آورد. این محصول، یک فیس ‌لیفت بر اساس مدل 2012 می باشد که البته خیلی زیباتر به نظر می آید. در حالی که نمونه پیشین، با خودروهای ارزان ‌قیمت تولید چین اشتباه گرفته می‌ شد، نمونه ‌ی تازه با به روز رسانی سال 2017، جذابیت بیشتری دارد.

در مدل چراغ‌ ها، حالتی تهاجمی و اسپرت دیده می ‌شود که با قطعه ‌ای بوم ‌رنگی درون کاسه چراغ، مانند ابرو برای دو چشم خشمگین، عمل می نماید. چراغ راهنمای نارنجی ‌رنگ، در قسمت داخلی قرار گرفته است تا با نمای مثلثی چراغ ‌های اصلی، هماهنگ باشد. جلو پنچره‌ ی میراژ، با دور فلزی، مدل مشبک و سیاه‌ رنگ ارائه می گردد که همراه با آرم براق میتسوبیشی از جنس کروم، نکته‌ ی خوب برای یک خودروی اقتصادی به حساب می آید.یک سپر بزرگ، تقریباً کل نمای رو به روی میراژ را پوشش می‌ دهد. این قسمت، دقیقاً از لبه‌ ی کاپوت شروع می‌ شود و نه‌ تنها جلو پنجره، که مه‌ شکن‌ ها و مجرای هوای زیر سپر را هم، در بر می‌گیرد.

همچنین این اتومبیل از مه ‌شکن‌های با ‌قیمت پایین دایره‌ ای استفاده می ‌کند و اخباری از نسل جدید LED در این بخش به گوش نرسیده.در قیاس با شرکت های رقیب، میراژ پلاستیک سیاه ‌رنگ کم تری در قسمت زیر سپر دارد و حتی با قطعه‌ ای فلزی از جنس کروم، شیک تر از نمونه پیشین خود به نظر می‌ رسد.  از نکات مثبت دیگر در نمای رو به روی میراژ، می ‌توان به حجم‌ دهی متناسب در سپر و روی کاپوت خودرو اشاره نمود که احساس اسپرت این خودرو را افزایش می‌ دهد.از نمای کناری، مدل مناسب رینگ‌ها یک امتیاز مثبت برای میراژ به حساب می آید، چرا که بزرگ ‌تر از اندازه واقعی ۱۵ اینچ دیده می شوند. تفاوت دیگر مدل ۲۰۱۷ با نمونه های پیشین، اضافه شدن اسپویلر عقب به انتهای سقف است که حس اسپرت خودرو را بیشتر می ‌کند. به مانند بخش جلو، در بخش جانبی هم استفاده‌ ی زیادی ازپلاستیک ارزان‌ قیمت نشده است و صرفاً در فریم پنجره‌ها می‌ توان چنین موادی پیدا کرد. از طرفی دیگر، نکته های منفی این پلت ‌فرم، مانند کوچک بودن در عقب و پایین بودن دستگیره‌ها ، هنوز هم وجود دارد.

هرچند که میراژ، دارای خط های شیکی بر روی بدنه است تا حجیم و مدرن به چشم بیاید، از آینه بغل تمام فلزی هم رنگ بدنه ولی بدون چراغ راهنما در نمونه ی اولیه استفاده می ‌کند. از نکات دیگر عجیب‌ در بدنه‌ ی این خودرو، می ‌توان به درگاه مخصوص کلید روی در جلو با فاصله‌ نسبت به دستگیره اشاره نمود که در اتومبیل های امروزی، کم تر دیده می ‌شود.در نمای پشت، تغییر به خصوصی روی میراژ جدید صورت نپذیرفته است و هم چنان نمای ناهماهنگ و ناخوشایند گذشته، وجود دارد. هرچند که حجم ‌دهی خوبی روی سپر دیده می ‌شود و جایگاه مناسبی برای پلاک در نظر گرفته شده است، طرح قدیمی چراغ‌ های اصلی عقب و مدل مستطیلی چراغ ترمزهای سپر، توی ذوق می ‌زند. البته حضور اسپولر با چراغ هشدار دهنده و ممانعت میتسوبیشی از به کار بردن مواد پلاستیکی سیاه در قسمت عقب، نکته ‌ی مثبت میراژ به حساب می آید، ولی از طراحی این نما نمی ‌توان ، راضی شد.

پیشرانه و قوای فنی

حدوداً در کل کشورها، میتسوبیشی میراژ با پیشرانه ‌ی ۳ سیلندر ۱.۲ لیتر عرضه می گردد که قدرت ۷۸ اسب بخار در دور موتور ۶۰۰۰  دور در دقیقه و گشتاور ۱۰۰ نیوتن‌ متر در دور موتور ۴۰۰۰ دور در دقیقه تولید می نماید. با این وجود، شتاب گیری خودرو از صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، با گیربکس CVT و بنزین وطنی، تقریباً ۱۲ ثانیه به طول می انجامد. میراژ در بازار جهانی با جعبه ‌دنده‌ی دستی ۵ سرعته به فروش می رسد که با سوخت استاندارد، زمان صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ۱۰.۵ ثانیه فراهم می‌ کند. هرچند که موتور خودرو، چندان پرشتاب و قدرتمند به نظر نمی‌ رسد، میانگین مصرف سوخت قابل قبولی ارائه می ‌کند که در نمونه ی مجهز به گیربکس CVT، حدود ۶ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر می باشد. مصرف بنزین میراژ در ترافیک شهری، ۶.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و با سرعت ثابت اتوبان، ۵.۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر می باشد. حداکثر سرعت این خودروبه۱۶۰ کیلومتر بر ساعت می رسد.