نقد و بررسی DC آوانتی

DC آوانتی، اولین سوپراسپرت تولید هند

DC آوانتی، کوپه ‌ی اسپرت تولید هند می باشد که با طراحی ابرخودرو، ارتفاع متناسب، قوای فنی اسپرت و کیفیت سواری هاچ ‌بک عرضه می ‌کند.DC  آوانتی که نامش را از مدل آوانتی کمپانی آمریکایی استود بیکر برگرفته است، برای نخستین بار در نمایشگاه بین‌المللی خودروی دهلی نو معرفی شد و پس از آن در سال۲۰۱۵ میلادی در بازار خودروی هند ارائه شد.

کمپانی هندی DC Design در سال ۱۹۹۳میلادی با هدف ساخت نسخه های مفهومی، پروتوتایپ و شخصی ‌سازی سایر محصولات برندها، در بمبئی بازگشایی شد. نخستین محصول مستقل و تجاری این شرکت، DC آوانتی؛ یک خودروی اسپرت موتورمیانی می باشد که طراحی، مهندسی و تولید آن، تماما در هندوستان صورت گرفته است.

طراحی بدنه و ظاهر؛ سردرگم، شلوغ و ناهماهنگ

آیا واقعاً در اولین نگاه،DC آوانتی یک سوپراسپرت موتورمیانی جذاب می باشد؟ از جواب ساده و کوتاه «بله» یا «خیر» خودداری می ‌کنیم و تنها به توصیف نمای ظاهری آن می‌ پردازیم. نمای قسمت عقب این خودرو مانند انعکاس جلو پنجره و نمای قسمت جلوی یک خودرو دیگر می باشد، طراحی جلوی آن بی نظم است و با‌ توجه به ارتفاع DC آوانتی، بیشتر باید به بازبینی یک شاسی‌ بلند پرداخت تا یک خودروی کوپه‌ ی اسپرت. با این وجود این خودروی هندی، با این که از یک دریچه ‌ی گوناگون و در عرض زمان کم، در مأموریت «جلب توجه» موفق بوده است.

پکیج آپشن کیت بدنه‌ ی آیرودینامیک دارای باله‌ ی قسمت عقب که با وجود ترکیب رنگ سیاه و نارنجی، همچون بوگاتی ویرون سوپراسپرت شده است، احتمالا در اولین نگاه و البته از فاصله‌ ی دور جذاب به‌ نظر برسد، اما مسلما پس از چند ثانیه به ‌جای سلفی گرفتن، از کنار آن رد می شویم. با این تفاسیر، آیا DC آوانتی خودروی زیبایی می باشد؟

طراحی کابین و فضای داخلی؛ ادامه ‌ی داستان طراحی بدنه

کابین و طراحی فضای داخلی این خودرو تا جایی که با کابین هاچ بک‌ های کره ‌ای دهه ‌ی ۹۰میلادی مشکلی نداشته باشید، رنج آور نمی باشد. کیفیت متریال و تولید کابین به‌ ویژه دستگیره‌ های درها به هیچ عنوان مناسب نیست. گویا کابین از بی ‌کیفیت ‌ترین پلاستیک جهان، در کنار فرمان نازک و دراز و دسته‌ دنده ‌ی عجیب و دراز که به جعبه‌ دنده ‌ی رنو وصل بوده، تولید شده است. صندلی‌ ها با روکش چرم پلاستیکی و دوخت‌ های رنگی دیزاین شده ‌اند. دستگاه اطلاعاتی و سرگرمی افترمارکت همراه با پنل فرمان دیجیتال در رو به روی راننده جای گرفته ‌اند. ولی فایده ‌ی وجود پنل دیجیتال بدون امکان تغییر رنگ و طرح‌ های آن چیست؟ پرسشی که جواب آن تنها در اختیار گروه مهندسی DC دیزاین می باشد.

بزرگ ‌ترین مشکلی که کابین این خودرو دارد ، فضای ناکافی سر می باشد. یک فرد بزرگسال با قد کمتر از ۱۸۰سانتی‌ متر، باید سایش پیوسته موها با سقف را تحمل کند. ممکن است ، کسانی که قد بالای ۱۸۰سانتی ‌متر دارند  برای رانندگی با این خودرو ، باید با موهای خود خداحافظی کنند و یا حداقل قبلاً این ‌کار را انجام دهند. این خودروی هندی با داشتن ارتفاع ۱۷۰میلی‌متر (تنها سی میلی‌ متر از شاسی‌ بلند جگوار E-Pace کمتر) و ارتفاع کلی سقف تا زمین ۱۲۰۰میلی ‌متر (سی میلی ‌متر بیشتر از سوپراسپرت لامبورگینی هوراکان) بسیار دشوار در کلاس کوپه‌ ی اسپرت قرار می ‌گیرد.

البته دید راننده بسیار کافی و مناسب می باشد. نکته ‌ی دیگری که وجود دارد این است که فقدان آینه ‌ی دید به عقب می باشد که با توجه به وجود کاورهای موتور، در این بخش آوانتی حس یک سوپراسپرت واقعی را تداعی می ‌کند.

پیشرانه و قوای فنی؛ قلب هاچ ‌بک فرانسوی در سوپراسپرت هندی

همان گونه که مشخص است، خبری از پیشرانه ‌ی شانزده سیلندر W شکل نمی باشد و به ‌منظور کم شدن هزینه ‌ها، باید به پیشرانه‌ ی چهار سیلندر دو لیتری توربوشارژ رنو بسنده کرد. در اصل همان پیشرانه ‌ی نسل قبلی رنو مگان RS با دو قدرت ۲۵۰و ۳۱۰اسب بخار در آوانتی دیده می‌ شود. مدل۳۱۰اسب بخاری همراه با پدال ‌های تعویض دنده‌ ی پشت فرمان عرضه می ‌شود. این خودرو با پیشرانه ‌ی ۲۵۰اسب بخاری با نهایت سرعت محدود شده‌ ی ۲۰۰کیلومتر بر ساعت، در زمان شش ثانیه به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌ رسد. این سرعت با توجه به ترافیک سنگین هند و البته نبود کیسه ‌ی هوا در این خودرو، به طور کامل کافی به ‌نظر می ‌رسد. با توجه به ظاهر و طراحی این خودرو، صدای آن بسیار ناامید کننده می باشد و تنها صدای توربوشارژر در پشت سر راننده توجه را به خود جلب می ‌کند.