اطلاعاتی در مورد تولید بدترین خودروهای دنیا

اطلاعاتی در مورد تولید بدترین خودروهای دنیا

برای اینکه بدترین خودروی دنیا را بتوان ساخت می توان نقاط ضعفی که در محصولات ناامیدکننده ی برندهای گوناگون وجود دارد را در یک خودرو جمع آوری کرد. خصوصیات بدترین خودروی جهان چه چیزی می تواند باشد؟ ممکن است که این پاسخ برای ایرانیان ساده باشد ولی در اکثر کشورهای آمریکایی و اروپایی که خودروهای به روز و کیفیت بالایی ارائه می شود، از بین گزینه های عالی، خوب و متوسط انتخاب بدترین خودرو به سختی انجام می شود.

در این مطلب به دنبال این هستیم که بدترین خودروی جهان را شبیه سازی کنیم. در واقع می خواهیم بدترین اجزای اصلی که در محصولات مختلف از برندهای گوناگون وجود دارد را در یک خودرو قرار دهیم تا یک خودروی بی کیفیت، ناامن، پرمصرف و در یک کلمه بدترین خودرو را در دنیا تولید کنیم.

پیشرانه؛ رنسیس روتاری مزدا

در حالی که این خودرو و یکی از بهترین اتومبیل های اسپرت ژاپنی دارای این پیشرانه بودند و مخصوصا سومین نسل آن ها در بین عاشقان دنیای خودرو یک ترکیب رویایی به حساب می آید ولی این را بدانید که همه ی پیشرانه های روتری مزدا کارکرد یکسانی نداشته اند.

پیشرانه ی روتری رنسیس که بر روی مدل RX-8 قرار داشت برعکس پیشرانه ی نسل سومی بود که بر روی مدل RX-7 تنفس طبیعی نصب شده بود. این پیشرانه برای بهبودی خصوصیات منفی پیشرانه ‌های روتری وانکل نظیر مصرف سوخت و آلایندگی بالا،در مقایسه با نسل گذشته قدرت و گشتاور کمتری عرضه می کرد. به این صورت رنسیس یکی از پیشرانه‌ هایی بود که قابلیت رسیدن به دور موتورهای بالا را داشت و برای حفظ کارکرد مناسب، سوخت و روغن موتور بالایی را درخواست می ‌کرد. همچنین این پیشرانه به مبدل ‌های کاتالیست قیمت بالا نیاز داشت که البته در زمان بسیار کوتاهی باید تعویض می‌ شد.

به کار بردن  پیشرانه ‌های روتری با سایر پیشرانه ‌ها، کمی فرق دارد که اغلب مالکان خودروهایی که به این پیشرانه مجهز هستند، از این مسئله اطلاعی نداشتند. ثمره ی این بی‌ اطلاعی و حساسیت خاص پیشرانه،باعث خرابی‌ های زیاد موتور و کاهش قیمت شدید خودروهای دست دومی که به این پیشرانه مجهز بودند شد.

شاسی؛ تریومف هرالد

برای اینکه بتوان ضعیف ‌ترین شاسی را برای بدترین خودروی جهان پیدا کرد، باید به چندین سال گذشته و دوره ای که کمپانی خودروسازی تریومف (Triumph) از سیستم تعلیق مستقل تاب‌ دار (Swing Axle) به کار می برد، مراجعه کرد. این طرح که استفاده از آن بر روی خودرو بسیار هزینه‌ ی کمی را به همراه داشت، در زمان پیچیدن خودرو در سرعت‌ های بالا، تمایل زیادی داشت زاویه کمبر مثبت (بخش بالای تایر به بیرون متمایل شود) را ایجاد کند.

همچنین خودروهایی که به این نوع سیستم تعلیق مجهز بودند، دارای مرکز چرخش (Roll Center) بسیار بالایی نیزد بودند که به خاطر همین مسئله در زمان پیچیدن، سیستم تعلیق و عقب خودرو به سمت بالا می‌ رفت و از چسبندگی تایرهای عقب کاسته می شد. بعد از این که یک دهه گذشت این نوع سیستم تعلیق بهینه ‌سازی شد تا این خصوصیات عجیب در آن وجود نداشته باشد.

سیستم فرمان؛ واکسهال (اوپل) کورسا C

واکسهال موتورز (Vauxhall Motors) به عنوان یکی از قدیمی‌ ترین شرکت‌ های خودروسازی در بریتانیا به حساب می آید که در زیر مجموعه ‌ی گروه آلمانی اوپل (Opel) کارش را انجام می داد؛ در این اواخر این دو کمپانی به زیرمجموعه ‌ی گروه پژو-سیتروئن (PSA) پیوستند. درصدی می توان گفت که مدل کورسای (Corsa) این شرکت برای کسانی که در بریتانیا زندگی می کردند، مانند پراید برای ایرانی‌ ها بود. ولی سیستم فرمانی که این خودرو دارد، حتی از بازی‌ های ویدئویی ریسینگ دهه‌ ی ۲۰۰۰نیز دارای بازخورد کمتری بود که در اختیار راننده قرار می دهد. سیستم فرمان برقی این خودرو به اندازه ای حساس بود که حتی با یک انگشت می‌ توان مانورهای سریعی را انجام داد. تعادلی که بین چسبندگی و کم‌ فرمانی در این خودرو وجود دارد به قدری ناهماهنگ می باشد که به نظر می رسد فشار تایرهای جلوی آن100 psi می باشد.

جعبه ‌دنده؛ اسمارت رودستر

شرکت خودروسازی اسمارت (Smart) که زیر مجموعه‌ ی گروه خودروسازی دایملر محسوب می شود، خودرویی را در سال ۲۰۰۳به نام اسمارت رودستر تولید کرد. این خودروی اسپرت کوپه دارای تمام خصوصیات مورد نیازی که برای تبدیل شدن به یک خودروی مورد علاقه ‌ی مردم اروپا را داشت، بود که این ویژگی ها شامل وزن پایین، سقف بازشونده، انتقال قدرت به محور عقب،  دو صندلی و پیشرانه‌ ی توربوشارژ بود. ولی تیم مهندسی اسمارت، بزرگ‌ ترین اشتباهی که ممکن بود را انجام داد و با نصب جعبه‌ دنده‌ی نیمه خودکار شش سرعته و پدال ‌های تعویض دنده‌ ی پشت فرمان، لذت تجربه ‌ی رانندگی با این خودرو را به یک کابوس تبدیل کرد.

طراحی بدنه؛ سانگ یانگ رودیوس

مینی ‌ون رودیوس (Rodius) که یکی از محصولات شرکت خودروسازی سانگ یانگ (Ssang Yong) کره جنوبی به حساب می آید، بسیار عجیب و زشت بود. اتفاقااین خودرو به تعداد محدودی در ایران نیز پخش شد. حدودا این خودرو را از هر زاویه‌ ای که نگاه می ‌کنیم، نمی توانیم هیچ نکته ‌ی زیبا و یا مثبتی را پیدا کنیم.

جنس بدنه؛ نسل اول فورد KA

اولین نسل خودروی شهری فورد KA از سال ۱۹۹۶میلادی تا سال ۲۰۰۸میلادی ساخته می‌ شد که حدودا مدت زیادی می باشد. مدل KA به خاطر ابعاد کوچک و قیمت پایینی که داشت، گزینه ی خوبی در برابر سوپر مینی‌ ون‌ های خسته کننده بود. ولی بزرگ ‌ترین ضعفی که داشت، جنس بدنه ‌ی آن بود که بعد از مدت زمان کمی، رنگ بدنه پوسته ‌پوسته می ‌شد و فرو می ‌ریخت. بعد از آن زنگ‌ زدگی و خوردگی بخش های مختلف بدنه به ‌سرعت پیدا می ‎شد که همراه با آن، مشکلات اساسی در ساختار بدنه و شاسی ایجاد می شد.

سیستم ترمز؛ سیتروئن سکسو (پژو 106)

هاچ ‌بک سیتروئن سکسو و پژو 106 هرگز خودروهایی با وزن سنگینی‌ نبودند؛ همین مسئله باعث شد که تیم مهندسی پژو- سیتروئن تصمیم بگیرد که یکی از ضعیف‌ ترین سیستم ‌های ترمزی که موجود بود را بر روی این مدل ارزان‌ قیمت قرار دهد. مشکل دیگری که این دو خودرو داشتند، فضای بسیار کم پدال‌ ها بود که افرادی که دارای پای بزرگ بودند، امکان داشت در یک زمان دو پدال را با هم فشار دهند.

ایمنی؛ فیات سیچنتو

ممکن است که با یک نگاه کوتاه به خودروی شهری و کوچک فیات سنچنتو (Seicento) متوجه نشوید؛ ولی جالب است بدانید که این مدل در تست ‌های تصادف NCAP اروپا، تنها ۱.۵ستاره از ۵ستاره را دریافت کرده است که در اصل، کمترین امتیازی است که در تاریخ تست‌ های این مؤسسه وجود دارد. این خودرو در اواخر قرن بیستم و سال ۱۹۹۷میلادی طراحی شد؛ ولی در تست‌ های تصادف از روبرو و پهلو کارکرد بسیار ضعیفی را داشته است که از نظر کارشناسان یورو NCAP، تقریباً امنیتی که برای سرنشینان داشت صفر بود.