آشنایی بیشتر با بورگوارد BX7 /بی ایکس ۷

نقد و بررسی بورگوارد BX7 /بی ایکس ۷

نوه‌ ی مؤسس بورگوارد در سال ۲۰۰۸، برای تاسیس شرکت اقدام کرد. پس از مدتی، دفتر مرکزی و قسمت طراحی در اشتوتگارت آلمان، بازگشایی شد و توجه تیم خودروسازی BAIC چین (مالک برند فوتون) را به خود جلب کرد. بورگوارد از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۷ هیچ تولیدی نداشته است؛ ولی به خاطر تزریق سرمایه ‌ی فوتون، با ۲ نسخه کراس‌ اور به بازار جهانی برگشته است. خودروهای بورگوارد شامل BX5 و BX7 در چین ساخته می ‌شوند؛ ولی مهندسی و طراحی‌ شده ‌ی آلمان می باشند. این برند، هم اکنون در حال کار بر روی پروژه‌ ی BXi7 می باشد تا یک کراس ‌اور با پیشرانه ‌ی تمام برقی ارائه دهد. هم اکنون، BX7 به‌ عنوان اصلی ترین محصول و پرچم ‌دار بورگوارد شناسایی می ‌شود.

طراحی ظاهری و بدنه

نمای BX7 را می ‌توان ترکیبی از کراس‌ اورهای پورشه و آئودی به حساب آورد. این مسئله با نگاهی به چراغ‌ های عقب و نوشتار نام برند که به شکل کشیده و سرتاسری می باشد، بیننده‌ را به یاد نسل پیشین پورشه کاین می‌ اندازد؛ ولی BX7 در حال تلاش کردن است که زبان طراحی و سبک خاص خود در چراغ ‌های اصلی و جلوپنجره داشته باشد.

در نمای جلوی این خودرو، ظاهری به طور کامل اسپرت عرضه شده است که با هزینه ‌ی اضافه، اندکی لوکس به نظر می ‌رسد. چراغ جلو، به نسبت باریک و کشیده به طرف عقب می باشد؛ ولی به همراه بریدگی در بخش داخلی، با جلوپنجره جفت می گردد. این ترفند در BX5، یکی دیگر از محصولات بورگوارد هم مشاهده می‌ شود تا سبک طراحی سازنده را نمایندگی سازد. یک هالوژن در کاسه چراغ، مسئولیت تأمین نور اصلی را به عهده دارد، ۲ ردیف LED نیز در پایین جاسازی شده ‌اند تا روشنایی روز و فلاشر (چراغ راهنما) مهیا سازد. در بخش جلوپنجره، ترکیبی زیبا همراه با خطوط عمودی سیاه به چشم می خورد که فلزی و به اصطلاح پیانویی می باشد. البته باید پذیرفت که لوگوی تیره و درشت بورگوارد در جلوپنجره، تقریبا دلسردکننده می باشد. از نکات مثبت در طراحی نمای روبروی BX7، می‌ توان اشاره ای به حجم ‌دهی چشم‌ نواز کاپوت و سپر کرد که شخصیت اسپرت و پرقدرت این کراس ‌اور را تقویت می ‌کند. سازگار با گوشه‌ های چراغ اصلی، برجستگی‌ های جذابی در گلگیر و کاپوت مهیا شده است که باعث تورفتگی بدنه و فرم انتقامجو برای BX7 می‌ گردد. پایین سپر، زیر چراغ ‌ها و در جای ویژه مه ‌شکن نیز حجم‌ دهی قابل قبولی وجود دارد. از نکات منفی در طراحی نمای روبه رو، باید اشاره ای به پلاستیک سیاه‌ رنگ زیر سپر و جای مه‌ شکن کرد. این گونه ادوات به همراه مه ‌شکن ‌های دایره‌ ای شکل، ارزان ‌قیمت و خارج از تبلیغات کمپانی تولید کننده به‌ عنوان سازنده ی یک محصول لوکس به نظر می ‌رسد.

از نمای جانبی، تشابه جزئی میان BX7 و نسل پیشین پورشه کاین یا کراس‌ اورهای فولکس واگن به چشم می خورد؛ ولی این مسئله خیلی آشکار و کپی‌ برداری شده به شمار نمی رود. سازگاری بدنه و کمبود خطوط پیچیده روی درها و گلگیرهای BX7، باعث ظاهری چشم‌ نواز و همه پسند شده است که ملایم و مد روز می باشد. حجم ‌دهی روی کاپوت، خط کشیده ‌شده از آخر چراغ جلو تا نزدیک آینه بغل و برجستگی بر روی گلگیر عقب که سازگار با گوشه ‌ی چراغ پشت روی بدنه اجرا شده است، نمای مناسبی برای BX7 مهیا می سازد. دو خط کم ‌عمق روی دستگیره ‌ها و پایین درها هم سادگی این قسمت را کم می کند. یکی از نکات مثبت در طراحی ظاهر جانبی، می توان اشاره ای به حالت پنجره ‌ها با فریم فلزی، ریل باربند و رینگ ‌های اسپرت بورگوارد در اندازه های ۱۷ تا ۲۱ اینچ کرد.

با نگاه به عقب ماشین، متوجه می ‌شویم که اثری از سبک طراحی معمول در محصولات چینی روی BX7 صورت نگرفته است. از طرفی دیگر، حجم ‌دهی خوبی در این قسمت مشاهده می شود که به اسپرت و مدرن جلوه دادن محصول بورگوارد کمک می ‌کند. دو طرف چراغ‌ ها، خطی نسبتاً عمیق وجود دارد که علاوه بر بهتر دیده شدن روشنایی پشت، نوعی قاب برای نام سازنده فراهم می آورد. کمی پایین ‌تر، حجم ‌دهی پیچیده‌ تری وجود دارد که مخصوص جای پلاک و برجستگی سپر عقب، طراحی گردیده است. از دیگر نکته های مثبت در طراحی نمای عقب، باید به اگزوزهای دوگانه، ادوات فلزی و چراغ‌ های باریک قرمز در پایین سپر، اسپویلر (بال عقب) و آنتن کوسه ‌ای کوتاه اشاره نمود. از طرفی دیگر، کوچک بودن شیشه ‌ی عقب با قاب درونی که منجر به دید کم در این قسمت می ‌شود، تا اندازه ای عجیب به نظر می ‌رسد.

ابعاد بورگوارد BX7 شامل طول ۴۷۱۵ میلی ‌متر، عرض ۱۹۱۱ میلی ‌متر و ارتفاع سقف ۱۶۹۰ میلی ‌متر می باشد که همراه فاصله محورهای ۲۷۶۰ میلی ‌متر عرضه می ‌شود. با این وجود، نسبت به هیوندای سانتافه با طول ۴۹۰۵ میلی‌ متر، عرض ۱۸۸۵ میلی ‌متر و ارتفاع ۱۷۰۰ میلی‌ متر، طول کمتر، عرض بیشتر و ارتفاع مشابه دارد. در کل و با توجه به فاصله محورهای ۲۷۰۰ میلی ‌متر در هیوندای سانتافه، می ‌توان ادعا نمود که BX7 نسبت به رقیب کره‌ ای، مقدار اندکی جادارتر باشد.

طراحی داخلی و کابین

باید اعتراف کرد که شیک بودن BX7 با وارد شدن به خودرو، جلب توجه می کند و انکار ناپذیر است. ترکیب قابل قبولی از چرم و فلز در فضای درونی BX7  به چشم می خورد که رنگ‌ بندی متنوع، چیدمانی به روز با تجهیزات الکترونیک فراهم می‌ کند.

قسمت بالای داشبورد، از پلاستیک درجه یک و قسمت میانی دارای چرم مصنوعی می باشد. در مدل ‌های گوناگون، پوشش چرم داشبورد با صندلی ‌ها یک ‌رنگ خواهد بود؛ ولی در تمامی مدل ها ، قسمت بالایی به رنگ سیاه (خاکستری تیره) عرضه می‌ شود. قطعاتی از فلز نقره ‌ای هم برای تزئین پنل پشت فرمان، مجاری هوای تهویه مطبوع و بخش هایی از داشبورد استفاده شده است که ترکیبی زیبا نسبت به دیگر اجزاء دارند. بورگوارد BX7، در نزدیکی دسته ‌دنده از طرح چوب استفاده کرده است که در مدل های گوناگون، رنگ‌ های قهوه‌ ای و سیاه دارد.

شاید مهم ‌ترین نکته در فضای درونی BX7، احساس مدرن و اسپرت کابین به لطف صفحه نمایش ۱۲.۳ اینچی در مرکز داشبورد باشد. بیشتر اتومبیل های لوکس اروپایی چنین صفحه نمایش عریضی در اختیار ندارند و مانند آن، در نمونه ی فول‌ آپشن از شاسی ‌بلندهای لوکس مرسدس بنز مشاهده می ‌شود. جایگاه مناسبی برای صفحه نمایش داشبورد طراحی شده است که به خاطر فرورفتگی، اندکی دور از دسترس راننده خواهد بود؛ ولی هیچ کلیدی در پیرامون نیست و در کل نمای جذابی دارد. به مانند خودروهای بی ‌ام ‌و، بورگوارد از طرح عریض در زیر صفحه نمایش برای چیدمان مجرای هوا استفاده می ‌کند. اندکی پایین ‌تر، مجموعه ‌ای از کلیدها با صفحه نمایش دیجیتال و حالتی مینیمال عرضه می‌ شوند و مهم ‌ترین وظیفه ‌ی آن‌ ها، کنترل آپشن ‌های مربوط به گرمایش و سرمایش است.

پشت فرمان، تأکید بر طراحی کلاسیک به آسانی مشاهده می‌ شود. غربیلک استخوانی سیاه‌ رنگ همراه خطوط دوخت سفید، در تعداد زیادی از کراس ‌اورهای لوکس امروزی وجود دارد و BX7 هم از چنین ترکیبی استفاده می ‌کند. روی فرمان، دکمه ‌های کم ‌تعداد و کاربردی انتخاب شده‌ اند؛ ولی کلید گردان هم برای کنترل سیستم صوتی و تماس تلفنی وجود دارد. پشت پنل، چهار عقربه ‌ی سرعت‌ سنج، دور موتور، حرارت آب خنک‌ کننده ‌ی موتور و بنزین موجود در باک، با ساختار سنتی دیده می ‌شوند که چنان چه نسخه ‌های مشابه در مرسدس بنز یا پورشه‌ های کلاسیک را دیده باشید، جذاب به نظر می آیند. صفحه نمایش ۴.۲ اینچ مربوط به کامپیوتر سفر هم برای پنل پشت فرمان در نظر گرفته شده که تمام رنگی است.

بورگوارد BX7 می ‌تواند با صندلی‌های ۲ ردیفه یا ۳ ردیفه سفارش داده شود که، ۵ نفره یا ۷ نفره نامیده می شود. از طرفی دیگر، مدل ۳ ردیفه با صندلی دو نفره و مبله در ردیف دوم هم ساخته شده است که با قاطعیت نمی‌ توان از واردات آن سخن گفت. دوخت صندلی‌ ها و پوشش چرم آن‌ ها، خیلی بالاتر از انتظار است و با طرح دوخت مورب هماهنگ با تودوزی درها عرضه می ‌شود. بورگوارد BX7 فضای خوبی برای سرنشینان فراهم می ‌آورد و برای ۴ فرد بلند قد، مناسب است. دید به بیرون خودرو هم کاملاً مناسب خواهد بود و علاوه بر سانروف پانورامیک، حتی برای ردیف سوم روزنه ‌ای مثلثی در انتهای بدنه وجود دارد. همان‌ طور که قبلاً اشاره کردیم، شیشه ‌ی عقب BX7 زیاد بزرگ نیست و کابردی به غیر از هدایت نور نخواهد داشت.

صندوق عقب در نمونه ی استاندارد با ۲ ردیف صندلی، ۵۴۵ لیتر است؛ ولی در نمونه ی ۳ ردیفه با صندلی‌ های ایستاده، فقط ۱۲۶ لیتر خواهد بود. خواباندن صندلی‌های پشت راننده در نمونه های ۵ نفره و ۷ نفره‌ ی بورگوارد BX7، به ترتیب ۱۳۷۷ لیتر و ۱۲۵۷ لیتر فضای قابل استفاده فراهم خواهد کرد.

موتور و شرایط فنی

برعکس آن چه در برخی از سایت‌ ها مشاهده می ‌شود، برندهای آلمانی مانند فولکس واگن در تأمین موتور برای بورگوارد نقش ندارند و قوای محرک این خودروها، توسط کارخانه ‌ی فوتون در چین ساخته می ‌شود. البته نباید فراموش کرد که موتور BX7 با کد 4G20TI1، تحت لیسانس میتسوبیشی به حساب می آید و پیش از این در فوتون ساوانا هم استفاده شده است.

کلیه ی مدل های بورگوارد BX7 دارای موتور ۴ سیلندر ۲ لیتری و توربو شارژ به قدرت ۲۲۱ اسب بخار با گشتاور ۳۰۰ نیوتن‌ متر می باشند. نهایت قدرت خودرو در ۵۵۰۰ دور بر دقیقه و بیشترین گشتاور از دور موتور ۱۵۰۰ تا ۵۰۰۰ دور بر دقیقه فراهم می‌ شود. جعبه دنده ی اتوماتیک ۶ سرعته با امکان تعویض دنده ‌ی دستی هم در کلیه ی نسخه ها ثابت است؛ ولی سیستم دیفرانسیل جلو یا دو دیفرانسیل، به انتخاب خریدار خواهد بود. وزن خالص بورگوارد BX7 در مدل‌ های گوناگون، ۱۷۴۰ تا ۱۸۰۰ کیلوگرم می باشد و با این شرایط، در زمانی حدود ۹.۵ تا ۱۰ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می ‌رسد. در تست‌ های صورت گرفته، نهایت سرعت بورگوارد BX7 حدود ۲۰۵ کیلومتر بر ساعت و میانگین مصرف بنزین، ۸.۵ تا ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر بوده است.