کلیسای دومو دو میلانو با دکوراسیونی مدرن

کلیسای دومو دو میلانو با دکوراسیونی مدرن

در تمام کشورهای جهان مسیحیان برای خود کلیساهایی دارند که مراسمات مذهبی خود را در آنجا انجام می دهند که تعداد این کلیسا ها در کشورهای اروپایی و آمریکایی و غیر مسلمان بسیار زیاد می باشد و مسیحیان برای زیبایی و مدرن بودن نیایش گاه خود بسیار تلاش می کنند.

ایجاد دکوراسیون و معماری نوین در کلیساها به خصوص کلیساهایی که کمی قدیمی و کلاسیک شده اند اهمیت بسیاری برای مسیحیان دارد و ایتالیا یکی از کشورهایی است که به این موضوع بیش از حد اهمیت می دهد و کلیسای جامعی که در شهر میلان بوده و به نام دومو دو میلانو معروف است را مورد بازسازی و تغییر دکوراسیون مدرن قرار داده است.

این کلیسا به عنوان یکی از بزرگترین کلیساهای جامع در جهان شناخته می شود و در تمام دنیا یکی از معروف ترین بناها می باشد. سبکی که در طراحی آن به کار رفته گوتیک بوده و رقابتی که در جهان برای معماری جریان داشته را به زیبایی نشان می دهد و شش قرن پیش بنا نهاده شده است.

اسقف اعظمی که در میلان حضور دارد در کلیسای دومو دو میلانو می باشد و این کلیسشا به عنوان جایگاه او شهرت دارد. سبک گوتیکی که در معماری این کلیسای جامع به کار رفته بیشتر سبک و طرح فرانسوی را به یاد بیننده می آورد تا اینکه بخواهد یک سبک ایتالیایی را نشان دهد.

کلیسای دومو دو میلانو در کارنامه خود یکی از بزرگترین جایزه های نوبل را ثبت کرده است. طرحی که برای نمای بیرونی این کلیسا به کار رفته به وسیله فرانسیسکو ماریا ریچینی وبابیو مانگونانجام شده که زیر نظر فدریکو برومو در سال های نخستین قرن 17 میلادی اقدام به ساخت آن کردند.

در سال 1638 میلادی بود که پنج ورودی و دو پنجره که در وسط قرار داشتند به طراحی این کلیسا افزوده شد. پس از این افزایش طرح و با پیدایش معماران و طراحان جدید همچون کارلو بوزی تغیراتی عمده در نمای خارجی این کلیسای جامع اعمال شد که باعث شد سبک طراحی آن به سبک گوتیک نزدیکی بیشتری داشته باشد.

هر ساله با روی کار آمدن معماران و طراحان جدید باز هم تغییرات دیگری در این کلیسا اعمال شد. از جمله طراحان جدید فیلیپو جووارا بود که در سال 1733 توانست تغییرات بسیاری را بر روی این کلیسا پیاده کرده و لوگی ون ویتیلی یکی دیگر از طراحانی بود که در سال 1745 میلادی ایده ها و تغییرات عمده ای را در مورد این کلیسای جامع انجام داد که بسیاری از آن ها مورد قبول واقع نشد.

یکی از دلایل شهرت کلیسای جامع میلان منار مخروطی شکل مادونیا است که یک اثر هنری به وسیله گیسپی پرگو شناخته می شود. طبق اطلاعاتی که افراد ایتنالیایی می دهند تمام کوچه ها و خیابان های میلان را مه در برگرفته است ولی منار مخروطی شکل مادونیا به نحوی ساخته شده است که از فاصله دور هم قابل مشاده است و می توان آن را در هر فاصله ای به راحتی دید.

زمان تکامل نمای کلیسا

زمانی که ناپلئون بناپارت به تخت پادشاهی ایتالیا تکیه زد دستور داد هرچه زودتر نمای بیرونی کلیسا به اتمام برسد. از زمان دستور ناپلئون تا تمام شدن نمای کلیسا هفت سال طول کشید و باید به خاطر این جدیت او در کار سپاسگذاری کرد.بوزی و فرانسیسکو سوآو در تکمیل شدن بنای کلیسا و ایجاد تغییراتی در نمای بالای پنجره ها ایده ها و عناصر جدیدی را اضافه کردند که باعث شد این کلیسا حذاب تر به نظر برسد. ناپلئون برای این کلیسای اعظم بسیار دست و دلبازی از خود نشان داد و به همین دلیل تندیسی از او در بالای یکی از مناره ها دیده می شود. ناپلئون آرزو داشت در این کلیسای زیبا تاج گذاری کند و توانست به آرزوی خود دست یافته و مراسم تاج گذاری خود را در داخل این کلیسای جامع برگزار کرد.

در بین سال های 1829ـ 1858 میلادی بود که شیشه هایی رنگی جایگزین شیشه های ساده بود ولی نتوانست تغییر عمده ای در ظاهر این کلیسا به وجود بیاورد و ضعف و نقصانی که در مورد طاق ها و مناره ها وجود داشت در این سال ها کامل شد. سایر تغییراتی که در مورد این کلیسا وجود داشت در قرن بیستم میلادی تکمیل شده و دروازه نهایی نیز در همین قرن بود که در نمای کلیسا نصب شد.

نمایی که به عنوان آخرین بازسازی در مورد این کلیسای جامع اعمال شده در بین سال های 2003 تا 2009 میلادی بوده و پس از آن تا کنون دیگر تغییرات دیگری به کار نرفته است. در مورد این کلیساشایعه هایی به گوش می رسد که قرار است تمثال ها و نمادهایی در سال های آتی به مجموعه این کلیسا افزوده می شود که باعث به وجود آمدن تغییرات ویژه ای در مورد آن می شود.

تغییراتی کمه از سالهای اولیه تاسیس کلیسای دومو دو میلانو انجام شده و تا سال های اخیر ادامه داشته موجب شده این کلیسا به عنوان یکی از معروف ترین و زیباترین بناهای تاریخی جهان شناخته شود.