نور محراب

نور محراب :مورد اول معرفت شناختی و مورد دوم اخلاقی است. مورد اول تجربه و تردید و مورد دوم موضوع انتخاب است ( بر گرفه از مقاومت موفق مسیح در مقابل وسوسه ) و بیشتر هم عصرانش ، « گاردا » و « کرا » به دنبال ساخت مجدد فضای عبادی از ابتدا هستند. اما در واقع ان ها را مجدد ابداه نمی کنند.

به جای اینکه به دنبال خالص سازی فضای مدرنیستی و جلوگیری از گیر افتادن سبک اتفاقی و تجارب گرایی باشند. در این مفهوم ، کلیسای کوچک به دنبال مقاومت در برابر تاریخ است. به دنبال لحظه سکون درجهان متغیر و پرازدحام است و بسیاری از اثار های کاهن و «لکوربوزیه » نیز دارای این خصیصه می باشند.

در این مفهوم است که کلیسای صحرای خاموشی از نور طبیعی شده و خواسته می شود با صحرای پرازدحام نورمصنوعی همزمان با رها یی از نور خورشید قوی (مانند هر کدام از ساختمان های شیلی) و جدا شدن از شهر مواجه شود.

کلیسا

بین مخاطرات حاصل از نوستالژی و تحول ، معماهای بررسی فضای عبادی با تفاسیر جایگزین که در مسیر شمال و جنوب غیر معمول کلیسا یافت می شود. به خوبی نشان داده می شوند. طبق تظاهر روند ایده الی که ساختمان را از کلیساهای سنتی جدا می کند ، فرد ستایشگر و عبادت کننده را در محیطی قرار می دهد که محراب و محل مقابل ان تنها شاخصی از ماهیت و ساختار هستند.

در این ترکیب ، تصمیم به معرفی دهانه عریض رو به شمال (حتی اگر با تکمیل، مشخص شود بسیار بزرگ است ) بدان معناست که قوی ترین نور برگرفته از خورشید است. پیامدهای این رویکرد را می توان به شکل زیر خلاصه نمود. به شکل درونی یا غیره، تمام تلاش ها درپی تصمیم تصمیم به کارگیری مکعب ها طراحی شدند تا به عنوان مکعب دیده شوند. از این رو تنها مرجع و مثال نهایی هستند. در ساختمان نهایی محیط با سطوح دیوار احاطه می شود که در سایه روشن حفظ شده اند که در طی نورحرکت می کندو دارای روشن ترین لحظه کمی قبل از ظهر هستند.

سایه و نور

الگوی سایه و نور بیان گر این مسئله است که سالن کلیسا سازه ای بدون نور بوده که در میان فضایی روشن تر در قسمت شمالی و جنوبی ساختمان واقع شده است.
به نظر می رسد که این ممکن به راهبان کمک کند در مورد خدمات خود بر حسب انواع متفاوت نور فکر کنند همچنین در کلیسایی فعال باشند که در معرض بیشتری در ارتباط با تاریخ تا ابدیت بوده است. شاید ازما انتظار برود به عبادت کنندگان به عنوان موارد گیر افتاده در موقعیتی فکر کنیم که سبب اسیب پذیری انها شده یا محدودیت مشخص ان ها می شود.

مسیر روحانی

و هنوز تصور دور در مسیرهای روحانی و تسبیحی وجود دارد که در هر مراسمی در ساختمان خوانده می شوند و از این رو منبع مشخص برای تفسیر اشکار ساختمان از نور هستند و این روند نشان می دهد که مجموعه دیگری از ایده ها مدنظر هستند، پروردگار خود را با نور همانند جامه می پوشاند. مدخل کلام پروردگار نور را ارایه می دهد.

پروردگار خورشید و سر پناه است. خدا نور و رهایی است. در یاداوری تمایلات نور پردازی طراحان نور، واژه ها ی سرود روحانی مشخص ترین شاخص نمادگرایی نور صومعه را نشان می دهد که روند غیر معمول ساختمان و فضای پیچیده اش را نشان می دهد.