نور و زندگی

اگرچه، یک معلم با جذبه در مدرسه معماری و نیز در طی چند سال، در مورد کارش نوشته است، از نظر اسکارپا این کار راحتی نبوده است. بنابراین، این موضوع نباید جالب باشد که او هرگز، هیچ نوعی از بیانیه های طراحی را ارائه نداده است. در عوض، تعلیم او هم زمان روی فکر کردن در حین نقاشی و ترسیم و کار کردن در حین طراحی با معیارهای مختلف تاکید کرده است.

به عنوان یک مساله مهم او دانش اموزانش را تشویق می کرد تا در مورد معماری که با ان اشنا بودند تحقیق کنند تا از دروس علمی بصری که توسط ساختمان ها و مناظر فراهم شده اند اگاهی پیدا کنند که بخشی از زمان بودند. و علی رغم نگرانی که برای دروس تاریخ وجود دارد و علاقه واصفی که به ایجاد گفتگو با گذشته دارد.

او برای توضیح برخی از جاه طلبی ها در مصاحبات و سخرانی ها دچار تردید شده است. وقتی فرصتی پیش می اید، اسکاپا به جای اینکه ساختمان را با مبله کردن و تجهیزاتش توصیف کند. توضیح می دهد که وظیفه ی اولیه واصلی معمار یا ارشیتکت این است که در مورد « رنگ امیزی اشیاء » تصمیم گیری کند.

نقش نور

انچه که اهمیت دارد نقش نور در ساخت مکان های فضایی و وظیفه معمار در تعیین برخی از منابع می باشد، از این نظریه را مطرح می کند که معمار مانند یک کارگردان تاتر یا فیلم عمل می کند تا یک طراح تولیدی و اینکه معماری بیشتر در مورد شکل دهی مجدد و توصیف مجدد سرزمین و خاک است تا تحمل کردن یک شکل ان هایی که سخنرانی او را گوش کردند از این نظر حمایت کردند، و تاکید کردند که نور یک سوژه ای است که از طریق ان ، او توانسته است حضار را به اسارت خود در اورد، خواه این اسارت از طریق ایجاد کیفیت خاص نور باشد خواه با انالیز این که نور روز چگونه می تواند برای یک منظور خاص به کار رود.

اسکارپا

این حقیقت مهم است که اسکارپا ، اغلب جاه طلبی های اصلی خود را بر حسب نور بیان می کند. طبق سخنرانی او در مورد استراتژی گالری مجسمه سازی کانووا [70] در سال 1957، بیان می شود که ادعای او در این طرح این بوده است که « ابی اسمان » را با روشی که به او اجازه می دهد تا روابط فضایی پیچیده ای را در یک دنیای کامل سفید ایجاد کند، قاب بندی کند. با تاکید بر اینکه طرح باید نتایج تجربی بحث را ارایه کند. سخنرانی به صورت یک نمایش عالی از تفکر پیچیده ای باقی ماند که در پشت اهنگ موزون ، دقیق و ظریف نور، فضا و حرکت گسترش می یابد.