قسمت داخلی سرسرای مخصوص موسیقی

قسمت داخلی سرسرای مخصوص موسیقی ، دید به سمت شمال

قسمت داخلی سرسرای مخصوص موسیقی, درست قبل از دریافت در خواست جهت بررسی کلیسایی بود که من در جمعیت یادبود در شهرداری «لاس پاژاریتوس» شرکت کرده بودم.

پنجره ها نیمه باز بودند تا میز تالار را از اتاق نشیمن جدا کنند و ان را تبدیل به قطعه ی موسیقی و اواز کنند. سایه روشن درخشانی ظاهر شد. نوری که وجود دارد سبب می شود بیننده به فضا و تنها فضای موجود نگاه کند.
نور، من به خودم گفتم. نور ماسه ای است که سبب می شود نیایش خود را نزدیک دریا احساس کنیم . چیزی بیش از نور به نظر نمی رسد. امروزه تنها نور توجه را جلب می کند. بقیه مهم نیست. دیگر جالب نیست، اجازه دهید هر انچه باشد که می خواهد.
نور ماسه ای است که سبب می شود نیایش خود را نزدیک دریا احساس کنیم، دوره ای از استفاده ی برجسته در جایگاه درست خود است که برای انچه در این مثال طراحی نامیده می شود ضروری است.

اگر چه تفسیر در پشت یا نزدیک بودنبزای عبادت کننده دشوار است، بقیه استعاره شرایط اساسی شیلی را در گرایش جهانی تر نشان می دهد و در عین حال نور ماورای یکنواخت است زمینه ای که در مقابل پرستش و عبادت پر از امید ما را می شوید. (این مورد استعاره های «لکوربوزیه» را در مورد نور و زمین عکس می سازد ، در حالی که رابطه ی بین اب و زبان برای «کروز» اصل نیست.

در جهان شناسی یونانی و خاور نزدیک دریا به شکل سنتی چیزی است که زمین از ان رشد می یابد، اما به نظر می رسد «کروز» از زندگی ما، عبادت ها استفاده کرده که بی نظم و بی قرار است یعنی ناشناخته و بخش بی ثبات و غیر قابل شناخت رابطه. شاید چیزی مانند دریانورد به کار گرفته می شود که با اشاره با فاصله ی بیشتر از رسیدن اروپاییان به این سواحل و اقیانوس دیگر در عرض جغرافیایی معکوس همراه است).